Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
John AD Feb 2019
Mari , Maaari ko bang sabihin ang aking nadarama?
Mariposa sa himpapawid na dumapo sa aking mga pluma,
Ako'y nagdurusa , Labis na kalungkutan ang nadarama
Masyado tayong nagpadalus-dalos,At di alam kung saan papunta

Nagdurugo ang aking puso,Pinapaslang ang aking utak
Kakaisip sa mga bagay na hindi matuka ng Uwak , Dahil
Pagod pa din ako kahit nakatulog na , Di nga kita makausap
Ako'y Takot pa

Na Malaman **** , kelangan ko munang magpahinga,
Hindi naman lilisan,Nais lamang ipaalam na
Pagod na pagod na ang isip ko tuwing kausap ka
Hindi parin kasi kita maipinta

Ako'y hindi sanay sa mga bagay na ika'y napapakalma
Marahil di mo ko maintindihan , Yun talaga ang totoong kulay ng aking pluma
Hindi rin kasi ako masaya tuwing nakasimangot ka
Malungkot din ako kapag malungkot ka

Pero wala naman akong magagawa ,
Tikom lang ang aking mga bibig
Limampung Beses iniisip
Ang mga bagay na makakapagpabago ng iyong mga himig

Wala akong kakayahang makipagtalakayan
Magkaiba kasi tayo ng kapaligiran
Sana'y mauwanan mo naman ang aking nararamdaman
Masakit man ang mga nasasabi ko ,Mas masakit ang magbulag-bulagan

Dahil ayaw ko ng magsinungaling sa aking mga nararamdaman
Baka humantong lamang ito sa isang malaking kasinungalingan
Hangga't maaga , nais kong ihatid ang mensaheng ito
Upang iparamdam sayo lahat ng aking nadarama

Mari,Mariin ang sakit ng bawat letra ng aking inilathala
Bagkus ito'y magiiwan ng marka at sa pag kislap ng mga tala
Nais kong dalin mo ito at magsilbing payo ko sa iyong pagkatao
Ngunit huwag mo kong kalimutan dahil naging parte ako ng buhay mo

Mari,Marilag na binibini sana ako ay mapatawad mo
Sa hakbang na ginawa ko , Sa bagay na magiging sanhi ng kalungkutan mo,
Hindi pa naman ako mawawala bilang kaibigan mo
Basta't Huwag mo rin kakalimutan kung sino ako .

(Ang nais ko'y manatili ang ating pagkakaibigan,
Ngunit kelangan ko ngayon ng oras para sa sarili ko)

(Mari,Pagod pa ang aking isip
At Patuloy paring nananaginip
Regalo sa akin ang ating pagkakakilanlan
Itinago ko nga lahat ng iyong payo dito sa aking Isipan)
Ang pag-iyak ng mga dahon  sa bukang-liwayway  ay pinapawi ng init ng pagsikat ng Araw,At maglalaho sa Dapithapon , At Maaring magiwan ng marka padating ng Takipsilim...
Ang apat na yugto ng oras ng panahon ay nagsisilbing instrumento ng aking pagkatao... at pagkatao mo..
Sundan mo ang pagsikat ng araw ! at huwag na huwag **** papakiramdaman ang presensya ng kadiliman...
Marge Redelicia Jun 2015
balikan natin ang panahon noong tayo'y mga bata pa.
naalala mo pa ba
noong tayo'y nagtagpo sa gitna ng mapunong gubat,
sa may malinaw at malinis na sapa?
ang mga kamay natin ay hasang-hasa sa paglikha,
pagtupi ng mga obra:
mga bangkang gawa sa papel, na
ating pinapanood ang pag-anod sa tubig
na banayad na dumadaloy;
nagpapadala lang sa agos.
at hindi,
hindi ito isang paligsahan o karera.
ang tanging pakay ay
malibang at magsaya.
kung lumubog o masira man ang ating mga bangka,
ayos lang,
gumawa na lang ng iba.

pero ngayon,
tayo ay lumaki at tumanda.
pati lunan natin ay nag-iba.
sa ating pagtingala,
hindi na yung mapunong gubat ang ating nakikita,
kundi ang bughaw na langit
na walang anuman ang makakadaig
sa lawak at laya.
at siyempre,
ang ating malinaw na sapa
ay humantong na sa
karagatan.
di matalos ang hangganan,
di matalos ang lalim.
maraming tinatagong lihim.
nalusaw na sa tubig ang mga bangkang gawa sa papel.
at dito sa dagat,  
nararapat lang na maglayag sa mga galyon kasi
araw-araw may digmaan sa laot.
kalaban natin
ang mabagsik na hangin,
mga higanteng alon,
mga piratang nananamantala,
pati na rin ang uhaw, gutom, at pagod.
pero bago pa man magsimula ang digmaan,
tayo na ang panalo.
walang sinabi ang lupit ng dagat sa bagsik ng ating puso.

sa ating paglingon
mapapagtanto na
hindi masukat ang layo
ng narating na pala
at mararating pa natin.
matagal nang wala ang gubat at sapa,
napalitan na rin ang mga mumunting bangka.
ngunit ako,
ay nandito pa
at patuloy na mananatili
kahit na
magkaiba at magkalayo
ang sinasakyan **** barko sa sinasakyan ko.
'di bale
iisa lang naman ang Kapitan,
iisa lamang ang kayamanan na hinahanap,
iisa lamang ang lupain na tinutungo.

hindi talaga
matiwasay at madali ang paglalayag
dito sa malawak na dagat na ating tinatahak. kaya
kung dumanas man ng sindak at lungkot,
huwag maniwala sa lawak at lalim
na natatanaw sa mga alon; kasi
kahit saan man mapadpad,
kahit saan man ihatid ng tadhaha,
nandito lang ako.
happy happy birthday UP, Rizal, and of course, Sofia!
Leilaaa Aug 2015
balikan natin ang panahon noong tayo'y mga bata pa.
naalala mo pa ba
noong tayo'y nagtagpo sa gitna ng mapunong gubat,
sa may malinaw at malinis na sapa?
ang mga kamay natin ay hasang-hasa sa paglikha,
pagtupi ng mga obra:
mga bangkang gawa sa papel, na
ating pinapanood ang pag-anod sa tubig
na banayad na dumadaloy;
nagpapadala lang sa agos.
at hindi,
hindi ito isang paligsahan o karera.
ang tanging pakay ay
malibang at magsaya.
kung lumubog o masira man ang ating mga bangka,
ayos lang,
gumawa na lang ng iba.

pero ngayon,
tayo ay lumaki at tumanda.
pati lunan natin ay nag-iba.
sa ating pagtingala,
hindi na yung mapunong gubat ang ating nakikita,
kundi ang bughaw na langit
na walang anuman ang makakadaig
sa lawak at laya.
at siyempre,
ang ating malinaw na sapa
ay humantong na sa
karagatan.
di matalos ang hangganan,
di matalos ang lalim.
maraming tinatagong lihim.
nalusaw na sa tubig ang mga bangkang gawa sa papel.
at dito sa dagat,  
nararapat lang na maglayag sa mga galyon kasi
araw-araw may digmaan sa laot.
kalaban natin
ang mabagsik na hangin,
mga higanteng alon,
mga piratang nananamantala,
pati na rin ang uhaw, gutom, at pagod.
pero bago pa man magsimula ang digmaan,
tayo na ang panalo.
walang sinabi ang lupit ng dagat sa bagsik ng ating puso.

sa ating paglingon
mapapagtanto na
hindi masukat ang layo
ng narating na pala
at mararating pa natin.
matagal nang wala ang gubat at sapa,
napalitan na rin ang mga mumunting bangka.
ngunit ako,
ay nandito pa
at patuloy na mananatili
kahit na
magkaiba at magkalayo
ang sinasakyan **** barko sa sinasakyan ko.
'di bale
iisa lang naman ang Kapitan,
iisa lamang ang kayamanan na hinahanap,
iisa lamang ang lupain na tinutungo.

hindi talaga
matiwasay at madali ang paglalayag
dito sa malawak na dagat na ating tinatahak. kaya
kung dumanas man ng sindak at lungkot,
huwag maniwala sa lawak at lalim
na natatanaw sa mga alon; kasi
kahit saan man mapadpad,
kahit saan man ihatid ng tadhaha,
**nandito lang ako.
Arya Nov 2016
Isang mensahe na ipinapahatid ni "Ariii Potter" sa kanyang alaga na si "Hedwig" the Snowy Owl.


Sa naghihimultong pagmamahal ko sayo.

Mahal.. oo, mahal nga ang tawag ko sayo
Nagbunga kasi ang pagkagusto ko sayo,
Nagbunga ng isang pagmaMahal

Yung feeling na "gusto kita"
Naging "mahal na kita" real quick

Inakala ko talaga sa diagon alley ka lang gumagala
Eh bat ka na sorted dito sa puso ko

Bakit nga ba..

Patawad sa mga katagang sinabi ko, ay mali. hindi ko lang pala sinabi.
Ipinagsigawan ko pa. Ang corny no?

Pero...

Pagbigyan mo sana ako na ihatid ang mga salitang gustong ipabatid ng puso ko

Idadaan ko lang muna sa isang tula.
--
Umpisa.
Sa kung paano mo ako nginitian
At tinanong kung "potterhead kaba?"

Hindi ko alam kung ginamitan mo ako ng "petrificus totalus"
Dahil sa tuwing tinatawag mo akong ng"Ariii" na fre-freeze ang aking hypothalamus

Na halos masabog-sabog na tong pagmamahal na ihahantulad ko sa isang bulkan
Hindi ko man lang namalayan na umabot ito ng isang buwan

Pati na ang nakatagong pag-ibig dito sa aking damdamin
Ay sadyang naging malalim

Na kahit gumamit man ako ng salitang "alohomora"
Para mabuksan ang pintuan ng puso **** nakasara

Kahit maging seeker man ako sa quidditch
At ikaw ang magiging "snitch"
Hindi parin kita maka-catch
Sapagkat ang tayong dalawa ay imposibleng maging match

O makipaglaban man ako sa Wizard's Chess
Para makamtan ang iyong sorcerer's heart
Ay hindi parin sapat
Alam mo kung bakit?
Dahil hindi ako karapat-dapat
At ang karapat-dapat
Ay ang ika'y pakawalan
Dahil alam ko naman sa kahuli-hulihan
Ako parin ang masasaktan

Kaya salamat,
Salamat sa pansamantalang kilig
Sa tuwing ika'y nakatitig.
princessninann Jun 2015
Maraming taon ang nasayang, mga pangarap na biglang nabasag,
'di na maibabalik sa dati, para itong tinapay na sinira ng amag.
Matagal na kong nagtitiis, matagal na kong naghihintay
na muli **** ibalik ang apoy ng iyong pagmamahal.

Akala mo ba 'di ako nanghinayang sa mga binuong pangarap?
Sayang ang dala kong mantikilya,  ang tinapay sana'y  'di inamag.
Ang apoy na sinasabi **** sa akin ay nawaglit
hindi mo lang alam ikaw din mismo ang umihip.

Nagsawa ka na bang ihatid-sundo ako sa bahay?
Nagsawa ka na bang pakinggan ang mga drama ko sa buhay?
Hindi ko naman gusto na ikaw ay mapagod,
Nais ko lang na mapansin mo ko at sa ibang bagay 'wag kang masubsob.

Matapos ang isang nakakapagod na araw, ihahatid pa kita sa 'yong bahay,
Dahil pag hindi, paniguradong tayo'y mag-aaway.
'yon ang nakakapagod - ang away, lalo na't may problema din
ako sa aking buhay
na kahit kailan 'di mo napansin, dahil subsob ka sa ibang bagay

Sabi ko "ayoko na", sabi mo pagod ka na.
Tumakbo ako, mga luha'y naghahabulan sa paglabas,
mga tanong na walang sagot, "hahabulin ba nya ako? Hindi na ba nya ko mahal?"
'Di ako lumingon, gumulo aking isipan. Nais ko lang ay pigilan mo ko aking mahal.

Sabi mo, ayaw mo na, sabi ko, "pagod na ako",
Pagod na akong magpigil ng luha at maghabol sa iyong bawat
pagtakas at pagtakbo
Mga tanong na walang sagot, " Ayaw nya bang manatili?
Hindi na ba nya ako mahal?"
'Di ka lumingon, gumulo ang aking isipan. Nais ko lang ay huminto ka aking mahal.

Kung maibabalik ko lang ang takbo ng panahon,
Kung maibabalik ko lang ang takbo ng panahon,
'di na 'ko tatakbo, ako'y mananatili, sasabihin kong minamahal kita*
Hahabulin kita at pipigilan, sasabihin kong minamahal kita
"You never know what you have until you lose it, and once you lost it, you can never get it back"

Title taken from Gloc 9's song.

English translation:

ouy evol i

Many years were wasted, dreams that were broken
We cannot go back like molded bread
I've been enduring, I've been waiting
For your fire to rekindle again

Do you think you're the only one who regretted it?
I've brought butter for our bread, but its too late
The fire you said I had lost
You're oblivious, its the fire you had blown

Are you tired of bringing me home?
Are you tired of hearing me mourn?
I didn't mean to exhaust you
I just want you to notice me too

After a tiring day, I have to fetch and bring you home
If not, we'll end up fighting very soon
That's what's exhausting, 'cause I too, have things to mourn for
Which you never noticed, 'cause your hands are already full

I said, "This is enough.", you said, "I'm tired."
I ran away, tears fell even without a try
Unanswed questions, "Aren't you going to run after me? Don't you love my anymore?"
I never looked back, but how I wanted you to not let me go

You said you've had enough, I said "I'm tired"
To hold my tears and run after you, oh I'm very tired
Unanswered questions, "Don't you want to stay? Don't you love me anymore?"
You never looked back, but how I wanted you to stop so I can hold you close

If I can bring back the time
If I can bring back the time
I won't run away anymore, I'll stay and tell you I love you
I'll run after you and stop you to tell you I love you.
Mysterious Aries Nov 2015
Ang katotohana'y di ko batid kung paano ko susugatan itong papel
Kung aling sandata ba ang gagamitin, itong punyal ba o kaya'y baril
Mithi kong bawat panitik na bibitawa'y mapatakan ko ng sariling dugo
Dahil bawat papel na masusugata'y tiyak unti-unting hihilum sa puso kong bigo

Ang bawat isasalaysay ng taong malapit na sa kanyang dapit-hapon
Dadamhin alaala ng lumipas, na para lang itong naganap kahapon
Umaasang maaklat ninyo ang aral na nais ihatid
Pulutin ninyo ang ginto, ang bato'y iwanan sa sahig

Maraming salamat kung sakali mang makikilangoy kayo sa aking ilog
Kulay pula man ito'y lilikhain ko itong may kalakip na pag-irog
Mula sa susugatan kong papel magaganap ang lahat
Lapis na punyal at baril ko'y nakahanda nang gumawa ng aklat....



04-10-15

mysterious_aries
Paper Wound

The truth is I do not know how I will smite this paper
Which weapon to be use, this gun or this dagger
Every letter that I will let go, I’ll blend my own blood
Each paper that I’ll wound slowly will cleanse my hearts mud

A chronicle will unfold by one person who is close to his gray
I will feel the memories of my past as if it just happened yesterday
Expecting that you will learn the lesson that I will serve at your door
Gather up the gold, left the stone on the floor

Thank you if ever you will swim at my river
Though its color is red, I will create it along with a love that is forever
I will wound some paper by hook or by crook
My pencil knife and quill gun are now ready to create a book


Translated: 11-23-2015, not so accurate to create a rhyme
w Dec 2019
94
Ubos na ang mga panahong hindi kailangan magmadali
Yung pagising sa umaga na hindi na kailangan ng nagwawalang awtomatikong orasan

Sa kakamadali ay nalilimutan nating magsoot ng pambahay na tsinelas pagbangon sa kama,
Maging ang pagharap sa salamin at pagbati ng "magandang umaga" ay lipas na

Ang mga pandesal at almusal na dati'y pinagsasaluhan sa lamesa, ngayo'y sa umaandar na sasakyan na inuubos okaya naman minsan ay dumadaan sa isang kainan para doon makakain

Kung noon ay sinusulit ang bawat hakbang ng mga lakad at napapansin ang mga bulaklak at dahon sa iyong paligid
Nalipasan na ng oras ang dati'y hindi ka tumatakbo at nagkukumahog, pinabilis ang pag-asam ng panahon

Kung babalik pa sa kahapon,
Lumipas na ang kapeng ilang beses **** hinalo't di na alam kung tunaw na ba ang bawat piraso ng oras kaya't di na napansing lumamig na sa paglipas ng oras

At sana, sa bawat pagmamadali at takbong gawin para makarating
Huwag mo sanang kalimutan
Na oras man ang kaaway,
Nakadikit ito sa ala-alang bumuo sa pagkatao natin

Muli, ipapa-alala ko na huwag mo sanang kalimutang pwede ka magdahan-dahan
Ipahinga mo ang iyong mga paa
Dahil ubos na ang panahong hindi tayo nagmamadali

Kaya  sana, hayaan mo munang mag-isa ang mundo at umupo ka muna sandali
Gumising kang hindi gula't sa nagwawalang orasan at isoot ang sapin sa paang sabik nang ihatid ka sa hapag-kainan
Timplahin mo ang kapeng mainit at hintaying matunaw ang bawat piraso
At doon, malalasahan mo, ang tunay ng sarap ng bawat segundong matagal mo nang hindi napapansing pinapalipas mo
Jun Lit Jul 2021
Lasaping mabuti bawat lagok, paulit-ulit
Namnamin ang pampagising na pait
Habang ang likas na tamis, nilalasang pilit
Sa ‘yong lalamunang sabik, ang init guguhit.
Tulad ng bawat pagtatanghal, sa isip di mawaglit
Todo-bigay ang birit, tila laging huling hirit.

Araw-araw mang nakikita ang Bundok Malarayat
Hindi nagsasawang sulyapan ang Silangan pagmulat
Bawat araw na tayo'y buhay, may dalang sigla’t galak.

Hwag nang ipitin ang kwadrong alas o otso
Di na magiging mahalaga kung sino nga ba’ng nanalo
Kapag ang mga kalaro sa pusoy ay wala na ni anino.

Hagkan si Habagat at yakapin si Amihan,
Daluyong ma’y ihatid, sa kabila’y walang ganyan
Di-pinansing hininga’y aapuhapin sa paglisan

Ang lupang hinamak, tinapak-tapakan
Ang lupa ring naghandog ng susing kabuhayan
Ang lupa ring hihimlayan sa huling hantungan.

Lasaping mabuti bawat lagok, paulit-ulit
Kapeng barako’y masarap habang mainit
Ngunit wala nang bisa sa huling pagpatak ng saglit

Lasaping mabuti bawat lagok, bango’y langhapin
Kapeng barako’y larawan ng pagbangon at paggising
Ng bawat araw, biyayang pasasalamata’t tatanggapin.
16th poem in my series "Kapeng Barako" - Kapeng Barako is brewed coffee in Lipa, Batangas, Philippines, often of the 'liberica" variety and roasted traditionally in large metal vats. The series includes poems that focus mostly  on my memories of Lipa, the place of my birth, childhood and teenage years. The current COVID-19 pandemic has made us realize which things are really essential, who really matter and how volatile human life is, and that every single day when we wake up still alive is a gift in itself.
Caitlin Oct 2022
Nakadungaw ako ngayon sa bintana.
Umiihip yung hangin papasok,
nag-iingay,
tila binubulungan ako ng kalawakan:
“Handa ka ba sa
paparating na katapusan?”

Subalit walang hanggang nakikita
ang kalungkutan na ito.
Sa umpisa palang,
noong sinimulan natin ‘to,
talo na agad ako.

Hinihintay ka na niyang bumalik.
Ako din, mayroong nag-aabang
sa aking pag-uwi.
Hindi nila alam
na nagpapakapasaway tayo.
‘Di nila alam
kung gaano tayo kasaya.

Naaalala mo pa ba yung gabing
bumyahe ako pa-kyusi
para lang makita ka?
Kahit ngayon, habang ako'y nagsusulat,
pinapakinggan ko yung kantang tinugtog mo
nung pagdating ko.
Nasa pinaka-likod ako noon ng inuman, pero
nahanap mo parin ako.
Tapos buong gabi, pasilip-silip ka na —
akala mo di namin nahahalata,
pero yung titig mo’y
sumunog ng landas
patungo sa akin.
Halos binahagi mo ang buong madla.
Sa umagang sumunod,
unang beses mo akong ihatid pauwi,
at unang beses mo rin akong hagkan.

Habang ako’y nagsusulat ngayon,
napapaisip,
hindi ko alam
kung kailan tayo magkikita muli —
Pero sapat na sa akin ang kaalaman na
yinayakap ka niya
tuwing tumutulo ang iyong luha.
Sapat na sa akin
ang makita ang pangalan mo sa telepono
kahit na wala ka namang mensahe.
Sapat na sa akin
na naaalala mo ako,
kahit na paminsan-minsan lang.
Sapat na sa aking ika'y magligaya
kahit na sa dulo ng lahat,
ako yung talo.

Kaya sa ngayon,
maninigarilyo muna ako dito sa bintana,
maghihintay nalang sa susunod na minsang
maalala mo ulit ako.
salamat sa panandaliang ligaya.
LazyShun Feb 2021
Lahat ng bagay ay merong katapusan
Ngunit iyong pag-ibig ay walang hanggan
ligaya o lungkot ikaw ay nariyan
upang ako'y ihatid sa walang hanggan.

Nandoon ka sa simula at sa wakas
palaging nakatuon sa aking buhay
Hindi napapagod at hindi nagsasawa
Laging nariyan upang ako'y tulungan.

Salamat panginoon sa lahat ng bagay
Kahit na ika'y pinahirapan noon
Ginawa mo parin ang lahat para samin
Upang kami lang ay iyong magabayan
Hesukristo, ang buhay ko! Alleluia! Alleluia!
Kunin mo ang aking kaluluwa
At ihatid sa nag-iisang Dios Ama
Hesukristo, Vives en Mi! Alleluia! Alleluia!

-11/01/2014
(Dumarao)
My Poem No. 275
oda Oct 6
Kung sa pagmamadali **** lumayo ay ika’y nadapa; nadapa at nalumpo ka pa.
Kung sa paglingon mo sa iba ay napuwing ka, at kahit dumilat ka pa ay bulag ka na.
Kung sa pagyakap mo sa kaniya ay nangalay ka, at wala ka nang kayang hawakan pa.

Daglian kang TUMAKBO patungo sa’kin,
sa’kin mo ituon at ITITIG muli ang paningin,
at buksan ang palad –ILAHAD ang lahat.

Upang PUTULAN kita ng mga paa,
DUDUKUTIN ko ang iyong mga mata,
at TATAGPASIN kamay **** dalawa.

Mga PAA MO na naPAAMO niya, kahit itulak ka'y bumabalik-balik!
Mga MATA MO, kahit luha ang MATAMO ay siya pa rin kahit pikit.
mga KAMAY, nasasaktan KA MA'Y, manhid! mahigpit pa rin na nakakapit.

Heto ka na naman, SUGATAN
ISASAAYOS at bubuuhin muli kita...
sa susunod ha? kung muli ay lalayo ka,
wag nang magmadali at hayaang ihatid kita.

-cent

— The End —