bibilis at babagal

ang oras at ang tempo
ang paghinga at ang paggalaw
ang tibok ng aking puso

bibilis at babagal

maging ang mga salita
maging ang mga hakbang

papalapit ng papalapit
ang ating mga tadhana
ang ating mga landas

dalawang bagyong magtatagpo
upang bumuo ng isang kalmadong relasyon
mapanuya
na hindi kailanman nila makuha

sasayaw sa musikang
dala ng tadhana
dala ng busina ng sasakyan
ilang metro ang layo

sasayaw sa musikang
dala ng tadhana
dala ng nagkukwentuhang lasing
ilang hakbang lang ang layo

sasayaw sa musikang
dala ng tadhana
dala ng sipol ng hangin
nagbabanta ng paparating na ulan

sasayaw sa kabila
ng mapanirang tadhana
na posibleng isa sa ating ang mapilay
o mapahiya
dahil hindi na makasabay
sa ritmo at giling
sa musikang dala ng tadhana

patayin ang musika
kagaya ng pagpatay sa nararamdaman
hindi na ulit ako sasayaw
kung hindi ikaw ang kasama

Naalala mo ba?
Panahong pinagmasdan kita
Ika'y nailang at biglang natawa
Sabay sabing, "May problema ba?"

Naalala mo ba?
Yung kwentuhang walang hanggan
Tila hindi alintanang gabi na
Masyadong maikli ang oras na nakalaan

Naalala mo ba?
Sinabi kong, "Walang maiinlove ha."
Ngumiti ka at nangako
Pero nagkamali pala ako

Ako'y nahulog sa'yo
Ngunit di mo sinalo
Kasi hindi naman ako
Ang taong gusto mo

Sa panandaliang pagtigil ng mundo,
Hindi mapigilan ang mga tanong sa isipan,
Na para bang mga sasakyan sa EDSA,
Buhol buhol at walang kaayusan.

Ang mapait na naranasan ay iiwan na sa nakaraan,
Akapin ang kasalukuyan at kinabukasan,
Patawarin ang sarili sa nagawang kasalanan,
Bitawan ang sakit na nararamdaman,

Hindi para sakanya at hindi rin para sa iba,
Para sa'yo; Para tuluyan ka nang sumaya,
Mga gabing puro luha at kalungkutan,
Balutin sana ng umagang puno ng kasiyahan.

Nawalan ka man ng kaibigan o kasintahan,
Mga memoryang hanggang isipan nalamang,
Pulutin at dalhin sa susunod na kwento,
Dahil sadyang may mga kabanata na hindi para sa'yo.

Umuulan na naman,
Natutuwa ba o nalulungkot ang langit?
Walang nakakaalam,
Tulad ng damdaming lihim at itinatagong sakit.

Sa bawat patak ng ulan ay pagpatak ng luha,
Pilit nanunumbalik masasayang alaala.
Ulan ang dahilan kung bakit pinagtagpo,

Sa ulan din pala magkakalayo.
Lakad at takbo sa gitna ng ulan,
Mabasa o magkaputik ay hindi alintana.
Bugso ng ulan ay biglang dumahan,

Payong ang nakita pagkatingala.
Ngiti **** nakahahalina, kislap ng iyong mga mata,
Iyan ang naaalala sa unang pagkikita.
Tila bang tayo ay nasa koreanobela,
Damang-dama ang pagiging bida.

Ngunit katulad ng mga seryeng inaabangan,
Kwento nating dalawa ay may hangganan.
Ang masayang wakas, hindi na masasaksihan,
Sapagkat ayaw mo nang makita ang dulo, nauna ka nang lumisan.

Lakad at takbo sa gitna ng ulan habang habol ka.
Basang-basa at putikan, hindi alintana.
Mga hikbi ko ay hindi mapatahan,
Kasabay nang pagbuhos ng ulan.

Payong mo'y hindi na matanaw,
Wala na, tuluyan ka nang bumitaw.
Iyan ang alaala ng huli nating pagkikita,
Ang maging kontrabida sa kwento ng bawat isa.

hindi ko na ilalagay ang sarili ko sa panganib
tatanggalin ko na ang pana ni kupido sa’king dibdib
'wag mo sanang masamain kung ako’y nanlalamig
napagod lang ako sa gerang isang panig lamang ang umiibig

wala na rin namang bago
kung isasara mo
kahit ang nagiisang bukas na libro
upang mabasa ko ang mga nasa isipan mo
ginagawa mo
saloobin mo
dahil wala na rin namang bago
matagal na naman ding sarado
ang pinto, ang libro
at kung ano pa mang representasyon
na meron tayo

baha
bagyo
ulan
init

noong walang naniwala sayo
nandoon ako
sa tabi mo
at ngayon
na ramdam ang pait ng mundo
wag mo sanang kalimutan
ang mga paalalang binanggit noon sayo
at ako lamang ang naniwala sayo

patawad sa hindi paglaban
patawad sa agarang pagsuko
patawad sa natitira pang salita
na hindi kailanman makabuo--
ng isang diretsong talata
upang ang lahat ay mapaliwanag
ngunit hindi na rin naman kailangan
dahil huli na ang lahat

Pinagmamasdan kita sa malayo habang ang iyong buhok ay hinahangin

Para bang may kumurot saking puso at bigla nalang naging magulo ang damdamin

Pakiramda'y di ko mawari kung ako ba'y masaya o malungkot

Galit sa mundo at damdamin ay puno ng poot

Alaala ng kahapo'y sadyang mapanakit at sa puso'y nanunuot

Nais ko na sumigaw at tumakbo palapit
Nag ayos ng sarili at nag subok lumapit

Saya at lungkot ng kahapo'y saakin ay nakakapit
Habang tumatagal damdami'y lalong pumapait

Puso ay tila wasak parin
Pagkat sugat ay sariwa parin

Sa aking paglapit
Sa dibdib ay bigla nalang may gumuhit

Yayakapin ka na sana
Ngunit wala ka na nga pala

Aking napagtanto
Alaala na lamang pala ito

Lungkot sa mga mata'y iyong pawiin
Lungkot sa mga labi'y iyong tanggalin
Lungkot sa puso'y iyong pagaanin
Lumipas na ang panahon ngunit ikaw parin
Lumipas na't lahat, pakiramda'y pinapainam parin
Muling babalikan ang masasayang ala-ala
Muling ibabalik ang dating sigla
Hanggang kailan ka kaya tatakbo sa aking isipan
Hanggang kailan kaya ngingiti na ikaw ang dhailan
Hanggang kailan kaya madarama itong paru-paru
Ilang beses pa kaya aasa sa iyong pag balik
Ilang tula pa kaya ang gagawin bago ka limutin
Ayoko pa tapusin ang pantasyang ito
Ayoko pa tapusin ang lahat ng ito
Patuloy na mananalig na sana'y dinggin ng tadhana ang siyang hiling
Patuloy na dadamhin ang inam sa pakiramdam na iyong dulot kahit hindi ka na kapiling