Ito na ang una't huli
ang una at huling tula
para sayo
sapagkat ang tagal na dapat
ko tung tinigil
Tinigal ang pag ka tanga ko.
Ang hirap diba
sa simula pa lng
para na akong sira
kasi sa simula pa lng
wala na akong magawa
bigla na lng ako nahulog sayo
at sa lahat ng iyng pinag gagawa
kahit maliit na mga bagay
ay napapansin ko
sa pag kumpas ng iyung mga kamay
sa matatamis **** mga ngiti
sa mapupungay **** mga mata
ako talaga ay na bighani
pero anu ba't
ang hirap talaga
pero sinabi ko na may paghanga ako sayo
ayun na ang pang gitna
nagkakilala tayo ng lubos
ang paghanga
ay naging pagmamahal
d mo naman ako binigo
minahal mo din ako
pero bakit ganun
d naging tayo?
ang hirap diba
kasi kahit ikaw
d mo yan nasagot
ilang taon din ako nag hintay
aking sinta
pero sa mga taong yun
hirap na hirap na ako
pero ako ay naghihintay parin
na parang tanga
umaasang may tayo parin sa huli
pero wala pala
kaya nag paalam ako
kasi d ko na kaya
nanliliit na ako sa sarili ko
bakit d kita mapa oo
tapos biglang sinabi mo
minahal mo talaga ako
akala mo makakahintay ako
kahit gaano katagal
sabi ko oo
kaya sana kitang hintayin
kahit gaano katagal
kung sana sa paghihintay ko
wala kang kasamang iba.
kaya
ito na ang una't huli
na tula
para sayo
kasi pagod na ako
sa paghihintay sa wala
salamat sa iyo
at nagising na ako.

Buti nalang Sabado bukas,
Isang pinto ang magbubukas,
Upang sa wakas ay makatakas,
Gamit ang natitira pang lakas.

Matitigil na ang pagdalusdos,
Ng mga kahoy na dos por dos,
Na tiyak ang paghagupit,
Sa balat niyang may lupit.

Isa, dalawa hanggang lima,
Ang binilang na pagtalima,
Upang tuluyang makawala,
Sa mga leong nagwawala.

Ngunit sa oras nang pagtakas,
Naiwan ang mahalagang bakas,
Kaya’t ‘di naabutan ng bukas,
Ang biyernes ay naging wakas.

Isang gabi nang pagmamahalan,
Sa ating dalawa tila’y nanahan,
Sa panahong nagawang tumahan,
Baguhan sa mukha **** luhaan.

Sa sayaw na ang awit ritmo ng mga puso,
Sa ilalim ng buwan na walang pagsuko,
Sayaw na walang halong pagsusumamo,
Sayaw na tanging tayo ang nagpaamo.

Ngunit mapagbiro ang tadhana,
Sa panahong ika’y kapiling na,
Isang sibat ang sa puso’y tumama,
Agad-agad sa kawalan ay sumama.

Hindi akalain na ito na nga ang huli,
Munting sayaw na ‘di natin kakampi,
Sa oras na tayo’y dapat nagtimpi,
Tila ang tadhana’y sadyang nabingi.

Sa huling sandali na ika’y kapiling ko,
Ang salitang namutawi sa labi mo,
Mga bagay na nagbibigay sakin ng lakas,
Upang makalaya na ako sa wakas.