"Umuukit ka ng sugat sa bawat pagkimkim", sabi nila.

Kung ganon kabigat piliin ang pananahimik,
Bakit tila kasalanan pa ang magsalita?

Kung tunay na nagtagumpay ang ating mga bayani,
Bakit hanggang ngayon binabayaran pa rin natin ang ating paglaya?

Uukit ka ng sugat sa bawat pagkimkim, ngunit papatayin ka ng hindi mo pagkilos.

For a long period of time, we have been told to conform to the different standards set for us by the society. We grew up in a system where having milk colored skin and lean, slender bodies is the only acceptable image of beauty. Several advertisements and individuals will try to tell you what you need to buy or do to improve yourself, and I’m writing this letter to say that you are superb; a creation of purpose.

In a world where violence, fear and hate continue to exist, it is essential for us to unify and persist in eradicating the barriers that have been placed before us. Regardless of our differences - our backgrounds, religions, ethnicity, political views, jobs, academic standing, and flaws or perfections – we all want the same thing in life: respect, love and success. We all want to be seen and esteemed for who we are but we must also know that a women’s success doesn’t equalize with another’s failure. It is important that we work forward in life hand in hand, rather than to step on others just to rise above everyone else. Know that there is a time, place and an opportunity for all of us to accomplish our dreams. Know that you are able to think for yourself – despite of what the world keeps telling you. I believe that women like you and me are capable of creating history every day. I believe in the power of inseparability, that we could push the boundaries and open other people’s minds to a better discourse if we collectively act to make it happen.

As we celebrate International Women’s Month, I encourage you to find the good in the women around you. Let yourself be inspired by their experiences setbacks and victories. By doing this, we not only strengthen our respect for one another, but we open doors for others and ourselves.

This is letter is for all the women who’s looking for their place in this world. Whoever you may be – a student, a businesswoman, a coach, a lawyer, a janitor, a musician, a scientist, a military, a teacher, a traveler, a doctor, an athlete, a poet, or a transwoman – know that you are smart, beautiful, inspirational and strong.

Thank you for being yourself.

Sincerely,
Pat

Sa pagitan ng mga panahong hawak mo ang aking kamay at inialay mo ang iyong bisig upang maging tahanan ko, minahal kita.

Nang ilapat mo ang pangalan ko sa lirico ng isang awitin at ginawa itong atin, minahal kita.

Noong tinupad mo ang pangakong samahan akong panoorin ang paborito kong palabas sa sine, minahal kita.

Noong binago mo ang kulay ng pag-ibig at gawin itong bughaw, minahal kita.

Nang maging laman ako ng mga isinulat **** awitin, minahal kita.

At maging hanggang sa mga oras na tapos ka nang umibig, minahal pa rin kita.

-

Sa pagitan ng awang ng aking mga daliri, ramdam ko pa rin ang init ng kamay mo.

Tumitigil pa rin ako sa tuwing sumusulpot sa radyo ang awiting minarkahan na ng pagmamahal mo.

Nasa dulong bulsa ng pitaka ko ang tiketa ng bawat palabas na pinanood natin nang magkasama

At kahit pagkatapos ng lahat ng tula at kantang naging supling ng parehong pagmamahal at pighating dulot mo, bughaw pa rin ang kulay na idinikit ko sa pag-ibig.

Marahil hindi tagumpay ang sumalubong sa atin nang lumubog ang araw at mag-isa kong hinarap ang umaga, sapat na siguro ang mga naisulat na tula’t awitin upang maging pananda ng hindi natin pagsuko

At nais kong paniwalaan na sa pagitan ng mga linya at lirikong ito, minsang nanahan ang pag-ibig.

Buong pagkatao kong tinatanggap na ang pagmamahal ko na minsang naging rason mo ng pananatili ang mismong nagtulak sa’yong bumitaw.

Marahan mo sanang isara ang pinto sa’yong paglisan.

sa tangis at ligaya,
-P

ipinikit mo ang iyong mga mata.

sa ikatlong gabing katutulugan mo nang basa ang iyong unan,
nagsamo ka ng mumunting hiling,

sa lihim **** paghikbi,
dinama mo muli, kung paano ang maging kulang
at mawala sa sarili **** mga pagkakamali.

ang mayakap ang sarili sa gabi,
ay ganti sa katawang hapo mula sa buong araw na pagpapanggap,
na mas ibig mo ang umaga dahil sa ligaya nitong dala.

ang isayaw ang anino sa himig ng pag-iisa,
ay paglaya ng isipan mula sa buhay **** mga bangungot

sa ikatlong gabing kinatulugan mo nang basa ang iyong unan,
nagsamo ka ng mumunting hiling,

mahanap mo nawa ang galak sa paggising.

she never had the courage to speak
and all those years she walked in the same halls
feeling emptier everyday

"Have I gained you or have I lost myself?"

She asked him.

Time answers with a discerning tone.

She lost both.