Mga masasakit na salita,
Mga matang nangdidilat.
Minulat ako ng lugar na ito
Sa marahas na katotohanan.

Sa likod ng mga ngiti,
Mga tawanang nakakabingi,
Ay mga tao sinasaksak ka ng palihim.

Mga halimaw na nagkatawan tao,
Mga sungay na nagtago sa talinong may dugo.
Hahawaan ka hanggang ang dugo mo'y maging kulay asul.

Unti unti, dahan dahan
Ang puso mo'y didilim.
Ang boses mo'y tataas,
Ang mata mo'y manlilisik.

Nagising ka,
Humarap sa salamin
At isang halimaw ang iyong nakita.
Naging isa ka na sa kanila.

Little by little,
You will find pieces of me
Scattered on our floor.
Bits of me that was shattered
And broken.

I am badly hurt.
Today, yesterday and the previous days.
You look at me with disgust,
Makes me wish I was never born.

I wanted to swap places with those
Other child of yours that died
Due to miscarriage.

Maybe they will be much better daugther than I am.
Maybe you won't hate their attitude.
Maybe you would care more about them, than me.

I was your least favorite.
I was at the bottom.
I knew that since I was young.

You said I was strong.
You said I am intimidating.
Yes I am.
Cause I don't have any shoulders to lean on when I need to cry.

I make myself strong on the outside
For people not to know how much I struggle inside.

But, I'm slowly dying.
Little by little.

You were my favorite.
My favorite "Good Morning" text.
My favorite on-the-go friend.
My favorite midnight thoughts.
Yes, you were.

I always think how my favorite "person", became my nightmare.

You are now a stranger in this vast world.
You are my "who are you?", in my contact book.
You are a dream I never wanted to see.

But still.
I still think of you.

Tulala sa labas ng bintana.
Matindi ang trapiko sa Manila.
Busina dito, busina jan
Habang bumubuhos ang matinding ulan.

Madami tumatakbo sa isipan ko.
Mga bakit at mga paano.
Bakit natapos tayo agad?
Bakit hindi mo ako pinili?
Bakit ako lagi naiiwan?
Bakit tayo naging ganito?

Madami beses mo na din sinabi sa akin ang sagot.
Paulit ulit ito sa utak ko.
Sa mga sagot mo umugat ang mga paano.

Paano kung hindi tayo naghiwalay?
Paano kung ako pinili mo?
Paano kung ako ang nangiwan?
Paano ko hahanapin ang sarili ko?
Paano kita papatawarin?

Bumubuhos ang ulan.
Hindi ko namalayan pumapatak na din pala ang mga luha ko.
Pitong buwan na simula ng naghiwalay tayo

Pero bakit para kahapon mo lang ako sinakatan?

Isang araw magigising ka na lang,
Ayaw mo na umiyak.
Ayaw mo na malungkot.
Ayaw mo na masaktan.
Ayaw mo na sa kanya.

Ilang araw ka ba umiyak sa loob
Nga kwarto kayakap ang mga unan
**** basang basa na mga luha?
Isa, dalawa, tatlo.

Pinilit mo ngumiti araw araw.
Tapikin ang iyong balikat
At sabihin "Ayos lang yan. Lilipas din yan".

Ilang gabi mo inisip ang mga paano at bakit na hindi nasagot ng tao akala mo'y hindi ka papaluhain?
Isa, dalawa, tatlo.

Lumipas ang panahon.
Lumubog ang araw, nagpakita ang buwan.
Sumikat muli ang araw.
Nagising ka.

Ayaw mo na.
Ayaw mo na sa mga pangako'ng napako.
Ayaw mo na sa matatamis na salitanv puro sugat ang dinulot.
Ayaw mo na sa kanya.

Isang araw nagising ka,
Hindi mo na tinapik ang iyo balikat.
Sa halip, gumising ka na puno ng pagasa.

Ngunit, bakit tila may kirot pa din sa iyo mga mata?
Nagising ka na ba talaga?
O nasanay ka lang sa sakit na iyo nadarama?

I have thousands of regrets
In my twenty six years of living.

I’ve got thousands of words
I cannot utter in public.

I have thousands of emotions
I cannot contain inside me anymore.

Thousands and thousands of them
That I cannot count anymore .

Mali ng sinabi ko ayos lang ako.
Habang unti unting kinakain ng kalungkutan ang puso ko.

Sa isang madilim na sulok
Madalas ako umuupo.
Mga anino nagpapalakas
Sa imahinasyon ko.

Nilalakasan ko ang tugtog sa radyo.
Pinipilit mabingi sa mga kantang
Nilalabanan ang bulong ng hindi ninyo nakikitang nilalang.

Tama na.
Tumigil na kayo.
Bakit ako.
Pinapaalis ko sila.
Pero ayaw nila tumahimik.

Tapusin mo na.
Tumalon ka na.
Lagi nila binubulong ang mga salitang yan sa akin.
Gising man ako o tulog.

Sino ba sila?