Wala na bang pag-asa?
Ang dating magandang pagsasama,
Nagsimula sa mga matatamis na ngiti,
Onti-onti ng nawala at hindi na nakabawi.
Minsan ako'y napapaisip at nagtataka,
Nangungulila na ika'y muling makasama,
Mga matang puno ng luha,
Na dati'y kumikislap sa tuwa.
Gusto magtanong bakit ganito?
Bakit kailangan **** lumayo?*
Mahirap bang ayusin ang lahat?
Ang pagsasama ba natin hindi sapat?
Hindi ba't sabi mo,
Walang magbabago?
Sa mga tulang isinulat mo,
Nasaan na tayo?
"Ikaw ang laging nandyan sa ano mang kaganapan,
Kaya asahan mo, hinding hindi ka iiwan magpakailanman—"