She is not just a woman, or just some mere creation to me.

Seeith, she hast a halo, fulsome and rapturous in highest degree.

Seeith, doth thou friend; her eye's as a muffled jungle panther;

They dance the uncultivated bush, the wind here is her laughter.

Cool, it bloweth upon thine sweltered cheek's, she's unseen;

Like a dream, she is the shelter every forager desires to keep.

I'm hidden amongst the shrub, dying to taketh a peek;

I want to catch a glimpse of her, in all her amour', her taste, fine;

Her spirit is mine, one of a kind, a dining shine, whilst the moon,

In ourn room, she clutches mine anatomy, O', how I'm so happy.



©Brandon nagley
©Lonesome poet's poetry
©Earl Jane nagley dedication ( filipino rose)

110315

May iilang mag-aalok sa kanya
Sa isang tila uhaw sa pag-ibig o pagkalinga.
May iilang pipila't iigib,
Pero pagod na siya sa pagbibigay,
Kaya't puros kalawang na lamang ang taglay.
Pero may iilan din namang magtitiyaga't magpapagod,
Bumalik lang sa dati ang bukal na may pag-ibig.

Pag sa hapag-kaina'y nakatambay lang siya,
Nakaabang sa hihingi't pamatid uhaw lang daw.
Pero ba't siya nananatili sa isang katauhan?
At siya mismo ang daan
Para umagos ang buhay mula sa lalamunan.

Siya'y luha ng kalangitan,
Hindi bunga ng galit o anumang pangit na nakaraan.
Natural lang na bumagsak siya,
At kahit na napakasakit nang pagkakalumpo'y
Hahalik pa rin siya sa lupa nang may pagpapakumbaba.

Wari niya'y kaylalim at kaylawak ng kanyang sinasakupan
Pagkat tila lahat ay kanyang pag-aari.
Bagkus, siya'y dinaraanan lamang ng mga sasakyan.
Binubugahan ng kung anu-anong kemikal
At ihahalo sa kanyang malabirheng katauhan.
Kahit siya'y Ina para sa napakaraming mga buhay,
Tagapangalaga ng kanyang sakop.

Minsa'y tatapunan ng dumi,
Tatabuyin niya ito bagkus di niya kaya.
Pagkat yayakain niya ang iilan,
Aakayin at magiging palutang-lutang
Hanggang sa maging saksi ang kalangitan.
Ang iba nama'y papatawarin niya't
Itutungo na lang sa kanyang kalaliman,
Hanggang sa hindi sila makalisan at doon ang kamatayan.

Pag siya'y nagbiro, doon lamang siya papansinin.
Kailangan pala siya, pero sinasayang ang tagas paminsan.
Sinasadya siyang limutin at kaligtain,
Pagkat lagi naman siyang nariyan
Kaya'g ayos lang sa ibang siya'y abusuhin.

Napapagod, nauubos, naninigas, natutunaw,
Paulit-ulit, pababalik-balik kanyang buhay.
Pero pag-ibig niya'y kumot para sa sarili.

112615 #4:16PM

Minsan, pipila ako sa Fast Food
Pero yun bang pagkatagal-tagal,
Oorder ka't papaasahin ka lang din.

Minsan, magsusukat ako ng damit o sapatos,
Yung tipo mo na, pero hindi naman kasya,
"Okay, hindi yan para sakin."

Minsan, magkakape ako
Alam kong mapait pero sinubukan ko pa rin.
Akala ko kasi sapat na ang matapang lang,
Pero hindi pala ako kayang ipaglaban.

Minsan, magbabayad ako ng bill sa Globe,
Yung nagsabing 'Abot Mo ang Mundo,'
Siya rin palang guguho ng mundo ko.

Minsan, magtetext ako
At lagpas 3sms na't 1KB na,
Tapos wala palang load,
Pati responsibilidad, di kayang pasanin.

At minsan mahihiga na lang ako,
Mahihimlay nang panandalian,
Oo nga pala, 'Walang babaeng nanliligaw,'
**Hindi pa ako basted, Owrayt!

Naga pangita ko kanimo sa kalasangan,
Kay nag-tuo ko nga imo kong gibyaan.
Sa pipila ka oras nga wa ka makit-an,
Nasinati ko ang kalayo sa kamatuoran.

Oo, nawala ko sa dalan, pangga.
Hain ka na, anhi-a ko sa akong lungga.
Ang imong pahiyom gusto nako makita,
Uban lang ta sa kalisod ug pagmaya.

Peace brought to the wrangling edge of my own being
I look and I find I search and I am lost

Keeper of secrets
So many evil ***** things lie in the recesses of my mind

I have forgotten more evil than most people truly consider
I have looked deep in myself
to see the wandering lust
that drives a community of mad
Yet mad
individuals

Women and men
who have found solace
in the darkest part of me

I take them all in
I care for the ideals they set forth
Yet they are lost
into the echoed chambers
of my mind

Each time I grow

Each time the line falls away

I see you all again
wandering deep inside there

Seeing some of you wandering
makes me consider
if what you spoke
was ever true to you

this is the lean season
where the weight of the world
is my weight

when I begin to have grand delusions
where I picture atlas

and think….

he and I are kin
quiet kin
begotten of Sisyphus…

ha! Leave no stone unturned
upon the landscape
from which you feed

each stone is mine
in this Sisyphus-ian dream
none to small
none to great
all things compared
I will wear this stone and road smooth
before too long

Each thing in its place and time
And to each place some time

I correlate the strain
that is blinding me

Looking for a cause in the universe
A common event

that brings down
the true space

That simple cell
that would surprise everyone.

I was given this exterior for many reasons
None I ever consider

I look upon it’s hues and textures
and consider many an item.

Cara de nopal

hecho de piedra y hierro


Lomo de Pipila



Con alma

esta alma

tan




Perdida