Sa hinaba-haba ng tag-init
Ngayon nalang ulit umulan.
Nang malakas. Nang saglit
Di ko mainitindihan ang langit.
Kung paano niyang iniluha
Ang bigat ng bawat kahapon
Ng natuyo niyang pusong
Pinigilang umagos
Sa mahabang panahon.
Tumangis siya
Nang malakas
Dahil di niya maamin
At di niya matanggap
Ang itinakda **** pagwawakas.
Sa kakarampot niyang pag-asa na babalik ka rin.

Ngayong gabi.
Ang kanyang napili
Na ibulalas ang lahat
Sa pag-aakalang
Tulog na ang lahat
Lahat ng mata’y nakapikit.
At wala nang makakarinig
Ng pagtangis
Na mayroong balang-araw
Na katabi mo siyang
Mahihimbing.
Ngunit nagkamali siya.
Saan nga ba tutungo
Matapos niyang iluha
Ang lahat sa lupa
Na aanurin
Patungo sa puso ****
Kinakain ng pangungulila.

Sa hinahaba-haba ng tag-init
Ngayon nalang ulit umulan.
Nang malakas. Subalit saglit
Marahil ay ayaw niya
Nang makasakit.
O gusto ka lang niya damayan
Sa gabing
Wala ka nang ibang inisip
Kung bakit ka niya iniwan
O paano ka niyang nagawang saktan
Kung paano sinira
Ang bawat pangakong
Binitiwan.
At kung paanong di mo masabi
Ang tunay ****
nararamdaman.

Kaya sa susunod
Na iiyak ang langit
Kapag malamig ang gabi
At pangalan niya
Ang tanging kayang bigkasin
Ng mapuputla **** labi
Ay patuluyin mo siya.
Hayaan mo siyang umapaw
Hayaan **** bahain ka
At tuluyang ambunan
Ang natutuyo mo ng puso.
Makipagsayaw ka
Kung kinakailangan
Nais ka lang niyang damayan

*Gusto niya rin ng karamay.

Mga kantang nagpapaalala ng kasaysayan ng ating pagmamahalan;
Prosa at tulang ikaw at kwento nating dalawa ang nag-iisang paksa;
Ang pait at sakit sa bawat pagsambit na ‘di ka na muling manunumbalik;
Luhang nagmistulang mga talon hanggang sa natuyo na lang paglipas ng panahon;
Bawat araw na lumilipas ay naiipon na lang tulad ng mga pangako ng kahapon
At nang dumating ang araw nagpasiya kang bumalik; hindi na maramdaman ang sabik
Tuluyang napagod na at namanhid sa sitwasyon; hindi na ako muling aasa
Na masimulang muli ang istoyang ikaw mismo ang nagpasyang ito ay wakasan.

Sometimes I always wonder when I will stop crying and how long I will be hurt and cry.

You are in the middle of a fight you should know the limit of tears and when to stop.

Whether you choose the limit or not
The past will not disappear
But leave it behind

If you always go with the flow of the river.
You may not control the river but you control your emotions.

Sometimes pain is just a process because of love.
The heart or what hurts because you have loved.

The limit is the length of your presence in your heart in loving how far you are and you stop or you will still have the opportunity to fall in love.

You always cry
How long will you cry
How long will the tears last

Tears are with you in life
But you won't cry forever
You will also find where you will be happy

You can not cry and just forget everything for now
But it still hurts if you only achieve happiness for a moment because
You will return to your old form and you will really cry.

I feel like I want to cry but my mind and heart don't want to anymore.
I want to cry but the tears have left me as if I can't feel anything anymore.

I can cry but it seems like I've dried up under the hot light as if there is an endless war deep inside the battle.

I will also cry at the right time and day
and when my thirsty feelings for missing you are watered.

In the midst of battle and sorrow
You can do nothing but fight
There is no other way but to fight
If there is no one else for you to fight with you
The fight continues even though it is difficult

There are tears behind the battles
There is also a tired heart that always hurts
Tears also have an end.

************
"𝕃𝕦𝕙𝕒"

Minsan palagi kong naiisip kung kailan ako hihinto sa pag iyak at hanggang kailan ako masasaktan at iiyak.

Nasa gitna ka ng laban alam mo dapat ang limitasyon ng luha at kailan hihinto.

Piliin mo man ang limitasyon o hindi
Hindi mawawala ang mga nakalipas
Pero iwanan mo na sa likod

Kung palagi ka nalang nakasabay sa agos ng ilog.
Hindi mo man kontrol ang ilog pero kontrol mo ang emotion mo.

Minsan ang mga pasakit ay proceso lamang dahil sa pagmamahal.
Ang puso o ang nasasaktan dahil nag mahal ka.

Ang limitasyon ay haba ng iyong presensya sa iyong puso sa pag mamahal kung hanggang saan ka lang at himinto ka na o magkakaroon ka pa ng pagkakataon na umibig.

Palagi ka nalang umiiyak
Hanggang kailan ka umiiyak
Hanggang saan ang mga luha

Kasama sa buhay ang mga luha
Pero hindi habang buhay imiiyak ka
Hahanapin mo rin kung saan ka magiging masaya

Pwede naman hindi umiyak at kalimutan nalang muna ang lahat
Pero masakit parin kung sandali mo lang makakamtan ang kaligayahan dahil
Babalik karin sa dating anyo at umiiyak ka talaga.

Parang gusto kong umiyak pero ayaw na ng isipan at puso ko.
Gusto kong umiyak pero iniwan nako ng mga luha para bang tigang na wala na kong maramdaman.

Kaya kong umiyak pero tila natuyo na sa ilalim ng nag iinit na liwanag na para bang walang katapusang digmaan salalim ng laban.

iiyak rin ako sa tamang oras at araw
at ng madiligan ang nauuhaw kong damdamin sa pangungulila sayo.

Sa gitna ng labanan at mga lungkot
Wala ka ng magagawa kundi lumaban
Wala ng ibang paraan kundi lumaban
Kung walang ibang tao para sayo para ipag laban ka
Patuloy parin ang laban kahit mahirap

May mga luha sa likod ng mga laban
May kapaguran rin ang puso na palaging nasasaktan
May katapusan rin ang mga luha.