“Binibini”
Para sakanya na nalubhasa
Sa pagibig sakanya ay nilathala
Tila awit at  tula na isinulat sa prosa
Nais ng binibini ibahagi sinta
Ngunit mas nabighani ka sa babaeng dinaan sa ganda
Hindi sa pagibig na kaniyang isinulat pa sa pamamagitan ng kanta at tula

Para sa binibining sinugatan ng patalim
Hayaan **** humilom ang sakit at pighati
Mahalin mo ang sarili at hayaang tahiin ang sugat na malalim  kahit na mahapdi

Para sa binibini’
Patawarin mo na ang sarili
Sa nakaraang tinatakbuhan mo lagi
Para sa binibining napaka ganda ng ngiti
Hayaan **** yakapin ka ng ginoong binigay sayo ang tala at langit
At ang halaga na sayo ipinagkait

Ang tunay na ginoo ay darating
Katulad ng sinta ni maria clara’y makakamit
Hayaan mo na sila at pusoy patahanin
Isara ang mga mata sa mga taong
Hindi kayang manindigan sakanilang salitang tila isang papel na punit punit

Binibini ikaw nay magpahinga
Hayaan **** maramdaman ang pagiging prinsesa
Dahil hindi ka sundalo upang ipag laban
Ang isang duwag na ginoo
Na nag tatago pa sa saya ng kanyang ina

Magpatuloy ka sa kanta at tula
May isang nag bubukod tanging ginoo ang sisilip sayong halaga
Makakakita at dinig sa ritmo ng kantang tinutugtog at inaawit ng may magandang himig at tugma
At siya ang mag sisilbing gamot
Sa mahapding sugat na dulot ng maling pag ibig na ibinigay ng ginoong hanggang salita

Ginoo ni maria clara , ikaw sanay bumalik.
Nakalimutan ka na ng kabataan ginagalawan
Ng hinirasiyong mapang akit
Ang mga maria clara ngayon
Ay umiiyak dahil sa paglisan ng ginoong
Tunay , at siyang nag iisang nagpaka lalaki sa mundong puno ng batang pag iisip.

Sinusulat ko ito para aking matandaan
Ang pangako na minsang sinundan
Ng sakit at tampo ng nakaraan
Pero hindi ito susundan ng sakit at kahihinatnan.

Minsan aking pinangako na magiging okay lang ako
Na lahat ng ito ay malalagpasan at makakalimutan rin
Pero lahat pala ito’y napako,
At napadaan lang sa daan na bako-bako.

Daan na bako-bako, parang tayo.
Di malaman kung san liliko, palagi nalang nakakalimutan at nahihilo,
Kung ang damdamin ay pareho. Umasa ang isa at nagpaka-tanga,
Sa pangako at pag-ibig kung san lahat ay nalito.

Pangako. Sinusulat ko ito para aking matandaan
Ang sakit na dinulot mo sa akin
Mas masakit pa kesa sa paluhudin sa bilao ng asin
At kalian man umasa na ikaw ay mapapa sakin.

Pangako, salitang palaging napapako.
Katulad ng tulang ito, parang pangako.
Paulit-ulit sinasabi, ngunit nalilito at napupunta sa daan na bako bako
Pero aking tutuparin, ang pangako na ito hangga’t sa kakayanin.
Pero hindi kita tutularin, na ginawa ang pangako na parang bang kasing nipis ng asin.

Minsan ako'y naghahangad at nag nanais
ng mga bagay-bagay na bihira ngunit hindi labis
sa hating papel na takot sa kiskis ng lapis

At dahil sa takot at pangamba
ako at ang papel ay naging isa
sa takot na masaktan ng tadhana
at dahil sa mga salita'y naging dala

nagpaka layo-layo kasabay ng agos ng hangin
hindi alam na basa at gusot ang tatahakin
alikabok at buhangin
sabay sa buga ng hangin

Ako sana'y patawarin
bigyan pa ng kaunting pagpapahalaga
sa aking damdamin
kahit ano mang mangyari sa akin
mabasa man o pagpunit-punitin
ako
ay
papel
pa
rin.






© 2018 Kenneth Bituin
All Rights Reserved.

Ikaw ba ay bigo sa pagibig?

Tipong lahat ay nadaan lang sa kilig?

Kahit sinong gusto ay 'di ka hilig?

Pagkabigong sa umpisa'y nagsimula sa titig?

---------------------------------------------------------­--------

'Wag kang mag-alala.

Dahil hindi ka nag-iisa.

Madami kayong nagdurusa.

Mga sawi na parehas na pinaasa.

-----------------------------------------------------------------­  

Kumalma ka, pag-isipang mabuti.

Sa tingin mo kaya'y bakit ka nasawi?

Maling pagkakataon, pagtugon ng madali?

Pag-abante't pag-atras, nagpaka martir sa hapdi?

-----------------------------------------------------------------­  

Kung ika'y bigo ay 'wag **** dibdibin.

Sa ngayon, maraming bagay ang dapat isipin.

Ang tunay na pag-ibig ay 'di madaling hanapin.

Nasa puso't kaluluwa, ang magmahal na nasa saloobin.