Minsan ako'y naghahangad at nag nanais
ng mga bagay-bagay na bihira ngunit hindi labis
sa hating papel na takot sa kiskis ng lapis

At dahil sa takot at pangamba
ako at ang papel ay naging isa
sa takot na masaktan ng tadhana
at dahil sa mga salita'y naging dala

nagpaka layo-layo kasabay ng agos ng hangin
hindi alam na basa at gusot ang tatahakin
alikabok at buhangin
sabay sa buga ng hangin

Ako sana'y patawarin
bigyan pa ng kaunting pagpapahalaga
sa aking damdamin
kahit ano mang mangyari sa akin
mabasa man o pagpunit-punitin
ako
ay
papel
pa
rin.






© 2018 Kenneth Bituin
All Rights Reserved.

Magagandang pilikmata, Pantay na kilay,
Ang malalim na itim sa kanyang mga mata,
Tanungin mo man siya kung okay lang siya,
Sagot niya 'Oo,  mas okay pa sa okay',

Tumingin siya saakin at nakita ko ang damdamin niya,
Takot, Pangamba, Pagkabigo at Pagkawalang gana,
Alam ko ang sikreto pero ayaw niyang ipahalata ang mga ito,
Ang kanyang mga ngiti ang naglilinlang sa lahat,

Ngunit hindi kayang itago ng kanyang mga mata ang mga ito,
Mugto na saaabihing 'puyat lang ako',
Ang totoo naman ay iiniyakan mo ang problema mo,
'Sinungaling ka' banggit ng aking mga labi,

Napatigil siya kawalan, mga nagbabadyang luha ay parating na,
'Ang mga mata mo'y nagsasabi ng totoo' sabi ko,
Niyakap niya ako at bumuhos ang daloy sa kanyang mukha,

'Patawad, Patawad hindi ko na kaya' ang kalungkutan sa iyong mga salita,
'Kung pwede lang ibigay mo saakin ang mga lubid',
'Kung pwede lang tapusin ang lahat ng ito',
Niyakap kita ng mahigpit, alam ko kailangan mo ako...

Pinagalitan kasi tumatawa
Pinakita sa amin ang galit na mukha
Meron bang masama sa aming ginawa?
Masama bang itawa kaysa sa magsawa?

Nakakapagod na kasi
Ang pagsabihan ng walang silbi
Nakakapagod na ang umiyak
Ang puso'y mas lalo pang nawawasak

Pinipilit naming ngumiti
Pangako, pinipilit namin ang mga labi
At ngayon, kami'y pinapagalitan
Kahit 'di alam kung bakit iyon naging kasalanan

Napakaitim na usok, mga bundok ay nakakalbo
Ngunit kahit na ganito, tayo'y hindi parin humihinto
Sa paggawa ng masasama kahit na ito'y nakakasira
Sa ating kalikasan na ngayon ay lumuluha

Noon, sila ay nagplano, ngayon, sila ay nagpaplano
Ikaw, matanong nga kita; meron bang pagbabago?
Sa ating bansa na nanatili paring nakakulong
Sa sarili pa nating kamay, pinapagulong-gulong

Napakaruming tubig, mga isda ay namamatay
Sila'y walang ibang mapupuntahan kaya naghihintay
Sa mga magliligtas ng kanilang mga buhay
At hindi sa mga taong sa kanila ang papatay

Ako'y may tanong, may pagbabago ba? May pagbabago ba?
Paano ito nakakaya ng inyong mga konsensya?
Ang kalikasan natin ay nawawalan na ng pasensya
Kahit hindi naririnig, hinahanap niya ang hustisya

Napakaraming papel ang nagagawa sa isang araw
Konti nalang ang mga kahoy na sa hangin sumasayaw
Ngunit pagkatapos ng lahat, tayo'y maapektuhan din
Ng problemang ating ginawa sa loob ng awitin

Kaya, bago maging huli ang lahat, tayo'y magbago na!
Habang magkakapit-bisig, mayaman man o maralita
Ngumiti, itaas ang noo at parating maging handa
Sapagkat mukhang babalik tayo ng may maraming pasa