If you ever travel under rain dotted blue
stop at the ten mile haat.

Sellers there are not smart
buyers don't ever bargain
strange is their dealing art
both parties feel having gained.

Small is all they have
except the smiles on the face
the little the garden has saved
is sold to fetch happiness.

There's no haggling on price
never mind if you don't buy
no price is needed to be nice
peace is just an easy try.

Small men with not much of need
who easily make you their part
an island that lies far from greed
enchants you wins your heart.

And it's not a story that I make
I happen to be there once a while
return with a bag of big take
from the village haat at ten mile.

Met jou patetiese pantomiem teen n God wat jy haat
verkrag jy harte en bevestig sy bestaan.

*** seer voel jou vuiste as jy slaan na die wind?
*** groot voel jou ego met die roem wat jy vind?

Swakelinge swig soos skape voor jou opstand en hype
Jou talent is verduister in verganklike tripe.

Jy is nie die eerste of laaste wat laster,
wat liefde verloor met die haat wat jy koester.

Ons is almal maar net wasems wat verdwyn in die mis
tot verniet gaan ons woede en onheilige twis.

Daar is nog genade terwyl die son skyn
om omkeer te maak van die krakende pyn.

On a distant summer
a girl walked four miles
to sell fruits at the haat
and mowed by the May heat
fell asleep on a patch of concrete.

The noon dusts played around her
sleep little girl rest your feet
the winds will play you a song
refresh you with dreams so sweet
the walk back home won't be long.

The sun had slid the shadows grown
when opened her dream dazed eyes
there she was at the haat all alone
her fruits in the basket had dried.

She had dreamed a round dime
clutched in her palm
colored gold with her wish

she had slept thru the time
and when the winds calmed
held nothing to buy home a fish.

Time has flown those dusts far away
years have grown her wise
yet when the winds blow lonely in May
her tears she cannot disguise.

Was dit my sonde
om te droom, te wens?
Was dit wreed om te
verwag dat jy my
iewers in jou soet
woorde sou vind?
Kyk ek dalk na jou
met die oorhoofse
afwagting van 'n kind?

Sal jy met sjarme
my kan vermaak of
is teaterkuns
'n masker vir jou haat?

Ek smag na jou taal,
jou moedertong in
my uitgehongerde mond.
Oh die beeld-
wat ons
met sulks silwer stem
kan skep!

*** sal jou brief my vind?
Sal daar 'n tuin ontstaan
as ek jou antwoord naslaan?
Se jy sal bly, net vir my!
Se my brandewyn asem
het jou inner kind bevry!
Se net jy is lief vir my-
en ons sal saam
die tonnel-oog wereld
met soet liefde en
dronkmans woorde verlei.

Skryf saam met my in
hierdie silwertong,
en kyk *** die wereld
in afwagting verstar.

Die liefde wil blom
wanneer twee skrywers
bymekaarkom.

Die wereld raak nat,
met die geuiter,
van ons silwer tong.

Opgedra aan ‘n kind  wat gebliksem moet word.
Deur: Desperaatheid en vrees

Jy klim in en uit die ***** van bestaan,
beide die rede vir liefde en
die kind wat sy baar.

Jy is ‘n drievoud van godelike hervertellings
, want wie kan regtig liefde
in ‘n enkel sin verhaal?

Geminag , die seun van liefde en haat
- jou einste bestaan ,van die vroegste
paradoksale meesterstukke.

Verewig , verewig tot ‘n kind
tussen die Groottes wat
blindlings onder jou boogpunt swik.

Vir elke nasie ‘n ander droom
Vir elke geloof ‘n ander naam en
Vir elke mens ‘n ander god.

Amor , oh Amor!
Die sinnebeeld van liefde
wat die mendsom verbly

, maar Eros jou ramkat
jou hupse hygelbek!
Jou erotiese aanraak!
(die begeer ek)

En ek?
Met my koker van lig en van goud,
wat hulde blyk en bou en bring
maar bestorwe le voor my Laurel
oor ‘n lood-stomp pylpunt vir haar ‘n treuerlied sing!

Amor, Amor word wakker!
My son le liefdeloos in my bros hart
, wat instaan teen logika
– sterk op die oorlogspad!

Jy wat na my heuning reik
-met honger hande vieslik gryp
en ek wat jou met angel steek
in desperaatheid jou nat vel breek…

“Oh moeder”, roep die wetter na bo
vir die planete om aan te ****:
“Oh moeder, Oh liefde “ ,spat die sot se treur,
“ *** kan so bietjie , so klein – so seer!”

En die heumel druis soos die moeder lag
haar humor eg , maar haar woorde sag:
“ My naakseun, my hinksperd
My fallus met vlerke!
Jy ,nog ‘n roosknop.
gaan ook so te werke!
Aanvaar die poëtiese justitie
Stil nou liefstetjie
Lamtietie Damtietie …”

Amor, Amor!
Weerstaan tog skoonheid se wieggelied
en wees my genadig!

Begunstig my ten einde laaste
, selfs vader tyd is verveeld
met die son se enkelpad!

*** lank nog wil jy sluimer?

Amor, Amor!
Tel weer op jou leisels
en bring liefde op die wind
my wereld lê in afwagting
vir die dolfyn en sy kind!

Wees my genadig, Amor!
Deurboor my leemte met goud,
,want die bringer van lig is slapeloos
en my hart is droewig en koud.

Oh Amor, Amor!

Ek weet jys nog jonk,
maar *** speel jy dollos met lewe se vonk…

Amor, Amor!

Word wakker!

Amor…

Under the banyan few bamboo stalls
Baskets of garden’s produce
Whiff of fresh fish from fishing trawls
Buyers the sellers amuse.

Brinjals and pumpkins papayas and gourds
Small catch from neighborly streams
With buy and sell exchange few words
Alike a sketch seen in dreams.

Small things small price wish don’t soar high
A few coins to relieve bowel’s pain
Will do enough to let the hopes fly
No need for too hard bargain.

Will be left behind not all will be sold
The fragrance of freshness will stale
They won’t rue hearts of true gold
Having learned this hard fact too well.

Some hours spent when shadows grow dark
Sun decides to recline in west
Wind up they all under moon’s arc
Happy souls homebound for rest.

Sighs the banyan long standing witness
Pains it the quietude of stars
Holds it through dark watches endless
Coming and going of pedlars.

Gebroke sit ek
my hart vol emosies
my gesig uitdrukkingloos
Di masker groei vas-
almal **** ek glimlag
maar my hart skree van pyn
my siel staan snikkend
en my glimlag verlore!
ek wonder oor liefde
ek wonder oor haat
wnt in hierdi eensame wereld
gryp ons almal na hoop
verwagtend di antwoord le daaragter
ek verlang na jo stem
ek mis jo oe op my
en ek wil nt luister *** j asemhaal
wnt sonder jou voel ek leeg!
So hier staan ek mt my hart in my hande...
hopend jy gee wel 'n bietjie om...

Cities aren't cities,
The people are the cities,
she'd say, and I didn't understand
what she meant until I realised

That Hauz Khas was our first stroll ever,
Khan Market- our best cup of coffee,
Humayun Tomb- our first stolen kiss,
Dilli Haat- our first quarrel,
The Lodhi Gardens- our biggest quarrel!
The Jama Masjid was where we'd always make up.

Now I know which market sells her favourite
bags, which gully keeps the anklets
she loves most, which discrete stall in the
by-lanes of Old Delhi is her best chaat-wallah ever,
Every nook, I know by the fragrance of her memory,
I try forget, I try erase,
But oh, I remember,
For she is my Delhi

Delhi is her, only her,
The city of first love, first dreams,
a million rights, a devastating wrong,
The city that now stings with the thorns
That make my feet bleed when I try to enter,
Even with my back turned,
The city hurls
Stones at my fragile heart and screams at me
to never return.
*I'll never return.

The monsoon cloud swooped low
to **** her
and the night seemed to wear
the darkest cloak

Three miles down south
she had gone to the weekly haat
for half a litre of earth oil
thru mud as thick as her desire
for a small glow in her thatched hut

When she reached the stream
she paused on the brink
and then like an added note
to the music of rain
her swan little frame
glided to the other bank

The wind was shivering
but she was warm in the dream of
one small light in her home
to **** the demon of dark

dit reen altyd iewers in kaapstad
en altyd iewers in my hart
branders golf diep binne my
nes jy is hulle altyd vry
jy weet ek haat jou nog partykeer
net so tussen die branders se golf en kom weer
hou my vas en ek sit waar ek sit en jy weet
van die dinge wat ek nie kan vergeet
so hier sit ek en sug
en onthou van die diep merk op my gewrig
en weet van die rede
hoekom ek hier sit en maak vrede
met myself en met jou
wat my nie meer vashou

Somewhere in Cape town it always rains
And in some part of my heart the rain always stays
Waves crash deep within me
Like you,  they are always free
You know sometimes I still hate you
Just in between the waves build up and break through
Hold me tight and I sit where i Isit and you know
Of all the things I cannot let go
So here I sigh and sit
And remember the deep scars on my wrists
And we remember the reasons
Why I sit here quietly and let peace in
Peace for myself and I'm letting you be
You who no longer hold onto me



Ek en jy

dit reen altyd iewers in kaapstad
en altyd iewers in my hart
branders golf diep binne my
nes jy is hulle altyd vry
jy weet ek haat jou nog partykeer
net so tussen die branders se golf en kom weer
hou my vas en ek sit waar ek sit en jy weet
van die dinge wat ek nie kan vergeet
so hier sit ek en sug
en onthou van die diep merk op my gewrig
en weet van die rede
hoekom ek hier sit en maak vrede
met myself en met jou
wat my nie meer vashou

Sab Khuch Tau Woh  He Hai.
Woh Hi Log.
Woh Hi Fikaar.
Woh Hi Jagaah.  
Woh Hi Sauch.
Na Khuch Badla .  
Na Khuch Badlaiga.  

Paani Tau Paani Hi Hai.
Asmaaan Sai Hi Aaati Hai.  
Agar Woh Na Badla.  
Tau Aur Kya Badlaiga.  

Insaan Ka Shareer Tau Woh Hi Hai.
Woh Dau Haat aur Pair.  
Woh Hi Kamzaat Dimaag.  
Agar Woh Na Badla.
Tau Aur Kya Badlaiga.  

Badlaa Tau Hamarai Tareeqai.  
Badlaa Tau Hamarai Havaas.
Badlaa Tau Hamaari Na Farmani.
Badlaa Tau Hamaari Khudkarzi

Aur Khuch Nahi Badlaa
Na Khuch Badlaigaa

In the village haat
our hands collide
my left with her right

a moment’s flirt
she by my side
in the paraffin light!

Comes to close
she quickly goes
blushing shamed

how she knows
bloomed a rose
to be never named!

Usko apne pyaar ka izhaar krte dekha tha ,
Tera uske saath haat milate dekha tha,
Aur jane kyu uss din mujhe mauth nhi mili,
Mauth ne tho mujhe kud gale lgaa kr dekha tha,
Ik khaawb hai jo kabhi such ** nhi sakta,
Tumhe iss kadar haasil karlu jo kabhi kho nhi sakta,
Jis tarah rota hu tumhe gairo ki baaho me dekh kar,
Uss tarah tho kisi ki mauth par bhe roo nhi sakta.
...................................Ayush..................­.........

Ik heb je nodig om te leven,
niet nog voor het opstaan
op te geven.
Mijn hormonenspiegel
weerkaatst indrukwekkend weinig licht,
terwijl de schaal een gebrek kent
aan lichaamsgewicht.
Mede wegens die problemen
moet ik je elke dag toedienen.
Ik heb een passionele haat
voor het opnemen in overmaat
van serotonine.

Ik heb besloten dat ik je niet meer haat,
dat ik je niet meer niet meer fijn vind.
Ik ben gesloten en 't is tijd dat ik het laat,
dat ik meer kijk naar wat ons bindt.

We hangen aan elkaar, wij zijn delen
wij zijn één. Ik heb eigenlijk niet te klagen,
wil leren houden van alle lagen,
alle rollen die je spelen kan.

Ongetwijfeld zal ik me wederom draaien
in mijn bed, dan deze keer met laaien
de positiviteit, de dagen ingezet.

Vieze maandag gaat
waar hij niet gaan mag,
staat waar hij niet staan mag,
haat wat hij niet slaan mag.

Maandagse marathons hinten
naar dins-tot-vrijdag sprinten.
Vroeg op, vroeg dood, vroeg doodop.
Laat werken, laat merken, laat gapen
en veel te laat gaan slapen, stop.

Maandag is steevast geen kattenpis.
Al goed dat het nog niet terug
zondagavond is.

let's unite to rule the world
Duniyar soyayya, ba son kai
Měi gèrén dōu shì tiānshēng de ài
العرب يحبون أنفسهم
भारतीय वे खुद से प्यार करते थे
Les Français, ils se sont aimés
Españoles, se amaban
Portugueses, eles se amavam
فارسی ، آنها خودشان را دوست داشتند
לכולם שורש של אהבה בלב
Ya kamata mu so junan mu
geen haat, geen racisme
Sensō nashi, tatakai nashi