Di ko alam saan nagsimula
na sa'yo ako'y humanga
Mga araw ko na puro bagot
pinalitan mo ng saya at walang poot
Noong una ayokong maniwala
na ikaw sa akin ay may paghanga
Di ko alam kung ito ba ay biro
na ako ay talagang iyong tipo
Sino ba ako para magduda
na sa ilang beses mo pa lang ako nakita
ikaw nga raw sa akin ay humahanga
Ang iyong mga mensahe ay ayokong paniwalaan
dahil sa sitwasyon mo, ako ba'y iyong paglalaruan?
Mensahe mo na sa aki'y parang biro
ang siyang nagpapahanga sa aking puso
Puso at isipan ko ngayo'y nagtatalo
totoo ba ito o isa lamang biro
Di alam kung ano ang pinagsimulan
kakulitan mo ba't pagtitiyaga ang siyang dahilan?
Itanong ko man ito sa isang paham
sagot niya marahil ako lang ang makakaalam

Ang lungkot at pakiramdang kay pait,
pilit itinatago sa pagkibit balikat at ngiting pilit
Na sa kabila ng panandaliang sayang naidudulot
ng mga kasamang pumapawi ng iyong lungkot,
mga masasayang sandaling kasama ka'y hindi pa rin malimot

Ilan man ang nagtanong ng “KUMUSTA?”
Ilan man ang dumaan at nakilala,
Ikaw at ikaw pa rin ang siyang iniisip oh aking sinta.
Puso ko'y parang tinatarakan ng patalim
pag nakikita kang sa kanya'y may pagtinging malalim
mga matang panandaliang sumaya nang ikaw'y masilayan,
biglang napalitan ng bahagyang selos at kalungkutan.

NALULUNGKOT mang ngayon na hindi na ako ang sa iyo'y nagpapasaya,
na ang mga pangako mo noon na sa aki'y ipinadama,
ngayo’y iyo nang ibinibigay sa kanya,
patuloy pa ring iibigin ka, kahit sa iyong piling ako’y wala na.

At kung siya man ang sa iyo'y itinadhana,
ang tanging hangad ko lang ay makita kang MALIGAYA.

halina't alalahanin ang nakaraan
sabayan n'yo ako sa aking paglalakbay
balikan natin ang mga mapait na katotohanan
mga pangakong hindi naging matagumpay
kasabay ng mga bagay na hindi kayang panindigan
hindi matanggal mga lamat sa aking kamay
kaya naman heto ako at bumabalik kahit na ang puso ko'y muntikan mo nang mapatay