Akala ko, di ko naman siguro ikakamatay,
Kung hindi ko mahawakan ang iyong mga kamay.

pero

Hindi ko yata tanggap ang buhay
Kung saan di man lang ako sumubok magtagumpay.

Handa akong harapin ang katutuhanan,
Kahit pa ito ay walang katiyakan,
Kahit pa may pangamba sa iyong kasagutan.

Akala ko ako'y kanyang pahinga,

Pero yun pala,

Isa ako sa mga bagaheng pinapasan nya.

Pagtulog na lang ang pahinga
Pag gising, ikaw ang laman ng isip, ngunit
Pagkapikit ng mga mata
Pag-ibig mo pa rin ang hanap sa panaginip.

Sa gabi'y isang bangungot;
Sa araw'y malabong imahinasyon
Samantalang ang pinakamasalimuot—
Sabik akong magkatotoo lahat ng 'yon.

;;

ikaw ang paburitong kanta na inaabangan ko palaging tumugtog sa radyo.
ikaw ang larong pipiliin kong maging taya ulit.
ikaw ang pelikulang uumpisahan kong muli,
kahit na lumuha pa.
ikaw pait na nais kong malasan pa rin.
ikaw ang sakit na hahayaan kong madama ulit,
at ikaw rin ang pag-ibig na patuloy sa akin na ipinagkakait.

—at sa iyong hindi inaasahang pagdating,
at sa pagkislap muli ng mga mata tulad ng bitwin—
ay marahan mo akong hinagkan
ang mga mahigpit **** bisig
ang nagsasabi ng iyong pag-ibig—
na hindi mabigkas ng iyong bibig.

sapat na ang katahimikan na bumabalot sa ating dalawa—
para marinig ko ang bulong ng pusong nagmamakaawa.
sapat, at sobra sobra ang liwanag ng mga—bitwin at buwan para sa atin.

ang musika na nililikha ng iyong paghinga—
ay napapaindak ang puso kong pagod na.
sa dagat ng mapaglinlang na mga ngiti—
ay natagpuan mo ang nangungulila kong labi.
at sa bawat pag dampi nito sa'yong noo'y—
kusang namumula.
tulad nang minsanang pagtatagpo araw—
at buwan.

wala,
wala,
at walang makakapigil
nang pag-agos ko sayo,
at hindi na hahayan na ang mga paru-paro—
ay muli pang humayo.

Ano nga ba ang “IKAW” sa ako?
Ikaw ba ‘yung taong pag-aalayan ko?
—pag-aalayan ko ng saya, tuwa, oras,
puso at buhay ko?
O ikaw ba ‘yung taong magpapaluha,
maninira o guguho sa aking mundo?

Sino nga ba ang “IKAW” sa akin?
siguro ikaw na ‘yung matagal ko nang-
pinapanalangin,
siguro ikaw na ‘yung may mukha at
may mga matang mahinhin,
ikaw na siguro ang nakatakda kong
mahalin.

Teka lang, eh, “AKO”?
Ano nga ba ang “AKO” para sa’yo?
Siguro naman mayroong “AKO” diyan -
sa puso mo?
Siguro naman may “AKO” na siya ring
ipinagpanalangin mo?
Siguro naman may “AKO” rin diyan
sa buhay mo ?

May “IKAW” at “AKO”, ibig sabihin
– mayroong “TAYO”.
Ang mahalaga may “TAYO” kahit hindi ito klaro. Hindi man itinadhana, minsan pa ring
namuhay sa iisang mundo.
Hindi man pinagtagpo, magkarugtong
pa rin naman ang mga puso.

Takot akong mamatay.
Takot na takot...
Ngunit kung ang kamatayan ko ang susi
upang matagpuan kita,
ngayo’t-ngayon din ay haharapin ko ang takot na iyon upang makasama kita.