I'm most creative at my darkest,
The pain is what keeps me going,
Without it I would have no will no drive,
The smoke although slowly choking me,
Is elevating the stress,
Alcohol is numbing the pain,
Is this how i'm supposed to be?
Is this how i'm Supposed to live?
Live.
The word it has become funny,
As if it's my own personal joke,
As I don't feel alive.

When our young days are far behind
No mountains left to climb

Will you look back across the hills
And see me standing still

When our eyes meet, it's understood
I would follow if I could

But I'm tied down by memories
That I could never leave

You'll fade from sight, eclipsed by light
Of a path you follow true

But I'll stay here for the both of us
To remember me and you

Mga pangako **** nakakaakit,
Mga pangako **** nagpapangiti saakin.
Ang pangako mo saakin na "Hindi kita iiwan."
Ang pangako mo saakin na "Hindi kita kayang saktan."
Ang pangako mo saakin na "Tiwala lang sabay tayong tatanda."
Ang pangako mo saakin na "Tayo'y magpapakasal pa at bubuo ng masayang pamilya."
Ang pangako mo saakin na "Ikaw lang at wala ng iba."
Ngunit bakit? Bakit lahat ng pangako mo ay napako? Nasaan ka nung mga panahong nahihirapan na ako? Nasaan ka nung mga panahong kailangan ko ng atensyon mo? Nasaan ka nung mga panahong kailangan ko ng iyong oras? Pasensya na kung maraming tanong na sumasagi sa aking isipan. Pagkagising ko may iba ka na pala di mo manlang nabanggit saakin sobra akong nalungkot nung mga panahong iyon.

Napakatanga ko dahil ako'y naniwala sa mga matatamis **** salita.
Napakatanga ko dahil minahal pa kita.
Napakatanga ko talaga! Bakit pa kasi kita nakilala?
Ang hirap kalimutan ng mga masayang ala-ala nating dalawa, Napakasakit! Sobra parang tumigil ang aking mundo simula ng ika'y nawala.

Naalala ko pa noon lagi mo akong pinapangiti sa tuwing ako'y malungkot.
Lagi mo akong dinadamayan sa aking mga problema.
Lagi mo akong kinukulit at nilalambing.
Miss ko na ang mga panahong iyon, Yung mga panahon na napakasaya nating dalawa para bang wala na tayong pakealam sa mundo.

Bakit ganon? Bakit sa isang iglap bigla nalang itong nawasak?
Bigla ka nalang nawala ng parang bula.
Bakit naging kabaliktaran ang lahat?
Bakit bigla mo nalang ako iniwan ng walang dahilan?

Hindi ko na namalayan na may tumulo na palang luha sa aking mga mata.
Bakit kasi iniisip pa kita?
Bakit hindi ko parin matanggap ang nakaraan?
Bakit hindi parin kita makalimutan?
Ang hirap hirap **** kalimutan! Bakit?
Naiinis ako sa sarili ko dahil hanggang ngayon nagpapakatanga parin ako sayo!
Masaya ka na sa piling ng iba diba? Hindi ko na guguluhin pa.

Kitang-kita ko sa iyong mata kung gaano ka kasaya sa piling niya,
Kung gaano mo siya kamahal,
Kung gaano mo sya iniingatan.
Katulad ng pagtrato mo saakin dati.
Bakit kasi ikaw parin?
Ikaw parin yung taong mahal ko?
Diba dapat na kitang kalimutan katulad ng paglimot mo saakin?
Kelan ba kasi ako mamumulat sa katotohanan na wala na tayo?
Kelan ba ako makakalimot?

Hanggang ala-ala nalang ba ang lahat?

“Hindi kita iiwan, pangako yan”
Ito ang mga huling salitang binitawan
Binabalik-balikan ng aking isipan
Hindi na alam kung alin ang imahinasyon sa totoo
Pero ito pala ang totoo
Nagmahal ako ng todo at nadurog ako
Nadurog na tila isang salaming
Tinitignan mo lang para ipaalala sa sarili **** gwapo ka
Matapos nito ay babalewalain

Maniwala ka sa’kin nagsimula kami sa magandang istorya
Isa akong prinsesang noon ay napaniwala ng tadhana
Nahulog sa matatamis niyang ngiti
Nahulog sa malalambing niyang mensahe
Nahulog sa kaniyang malamig na tinig
Nahulog ng walang sumasalo
Nadurog sa pagbitaw mo

At dahil na-ikwento ko na rin naman ang mga ito
Lubos kong ikasasaya kung mauunawaan mo ako
Sana maintindihan **** mahirap ang makalimot
Sana maintindihan **** sariwa pa ang sugat
Sana maintindihan **** hindi mabilis ang paghilom
Lalo na kung sa puso ang tama nito
Sana maintindihan **** ayoko nang mahulog
Dahil basag na basag na ako
Sana maintindihan **** hindi ko pa kayang
Muling magmahal

Sa takot na muling masaktan
Sa takot na hindi masklian ang labis kong pagmamahal
Sa takot na muling ipagpali sa iba
Sa takot na maiwan mag-isa
Naiintindihan ko namang handa kang maghintay
Na sa akin ka nakabatay
Pero tigilan na natin ‘to
Tigilan na natin ang kalokohang ito
Dahil hindi ko na kayang magpanggap
Na kaya ko na
hindi ko na kayang magpanggap
Na wala akong nararamdaman
Dahil hanggang ngayon nasasaktan pa din ako
Ang sakit sakit pa din
Kaya tigil-tigilan mo na ang pag-asang yan
Dahil minsan na akong nilamon ng sistemang yan
Minsan na din akong tumambay
Sa lugar na tinatawag nilang ere
Ngayon pa lang sasabihin ko nang
Wala kang pag-asa

Siguro dahil hindi pa talaga ito ang panahon
At hindi ikaw ang inilaan ng panginoon
Siguro kailangan mo munang ayusin ang sarili mo
Dahil kahi anong pili mo
Hindi nauutusan itong puso ko

I am full of memories
painted on our ceiling
when we were just two kids
and the rain wasn't hurting anyone

do you remember the smell of smoke
coming from the leaves our mother used to set fire to?
remember the November sunsets
when we'd play stupid games
and none of us was a winner?

remember how we used to sit in front of the fire
playing cards and drinking wine
we thought our lives would be like a smooth sailing on the ocean
yet here we are
miles away from each other
and the music doesn't sound the same
and our cards are missing
still no one is a winner

still
the smell of burning leaves wakes me up at night
still
we are apart
and the wine we drink daily
has no taste
and we keep on playing
even though our lives are like a wrecked ship
in the middle of an ocean that's always dark
we are still lying to ourselves
but deep inside we do know
the wine has changed its colour

and so did our eyes.

much  darker they are
much clumsier our fingers
much number the feelings

and
somewhere,
the leaves are falling
and they are burning
we just can't smell them
                       anymore.

Helped me see
when I was blind,
There to sweep
the mess of my mind.

Helped me feel
when I was numb,
Sought for help
when I was dumb,

Helped me stand
each time I tumble,
Understood
each word I mumble.

Saw beyond
the change I went
Better now,
that it left a dent.

A friend I never knew
I'd have,
Thanks for refilling
my emptied half.

C rippling from the stares of the
Y ears that behold when
R eality struck quick
I rradiating where I abode, exposing the
L ife I wished to have not known
L iving in a masquerade to have
E nticed myself into the brink of the unknown

I see the darkness of the clouds,
You see the silver lining;
I see the shadow of the night,
You see the light surrounding

I feel the coldness of the winter,
You're the fireplace beside;
I may seem as icy, but
You're the warmth I try to hide

It has always been "No", but
You keep on insisting "Yes"
Unlike me, you're a ball of hope
For now, just let me rest.

* *

I scrambled my thoughts
in search for words yet I lost
myself in the way.