Para sa ulap na di ko maabot
Para sa pasang di magamot-gamot
Para sa halik na di malilimutan
Para sa akalang hanggang akala nalang

Para sa ibong di makalipad
Para sa pangarap na di ko matupad
Para sa bukas na di ko na masilayan
Para sa ating hanggang ikaw at ako nalang

Para sa bagyong di matapos-tapos
Para sa hawak na nagmumukhang gapos
Para sa panaginip na di ko mabitawan
Para sa sanang hanggang sana nalang

Ako'y hindi mapapagod sa paglalakbay
Kahit pasmado na ang magkahawak nating kamay
At kung pagod ka na sakin ay pwedeng sumalabay
Magsasama tayo sa panghabangbuhay

What shall I do on Sunday?
Is the question on Saturday asked
I find it is oft repeated
And to give an answer I am tasked

Could the answer be that I
Within my own selfish thought
See myself on Sunday
At home for church is naught

Or could my answer be
Next Sunday I'll make amends
Not knowing that I so mortal
May on the morrow meet my end

Could it be that I shall rest
Sleep Sunday mornings hours away
Then when told "We missed you Sunday"
What is the reason I shall say?

Why do I seek excuse?
To stay away from church
When my absence leaves me a weaker soul
And the heart of Christ it hurts

I shall change my priority
Take Jesus inviting hand
Go with him to church each Sunday
And in His presence stand

No harm can be done
Where the word of God is told
Now each Saturday I have my answer
Tomorrow to church I go

RLB

Ikalawang Kurap

Tinatahak ko ng marahan ang isang makinang na landas sa gitna ng mga taong alam kong nananalig din.
Hinihila ko ng pilit ang dalawang talampakang hindi dumarampi sa sahig na katulad ko’y nakatingala din sa langit.
Ang aking mga palad ay magkaniig at ang mga daliri’y kayakap ang isa’t isa.
Naiibsan ang sakit ng aking mga sugat ng nalalanghap kong halimuyak mula sa mga puting bulaklak sa paligid.
Tila piraso ng langit ang dambanang ito na kung saan sinasabing tutuparin ang lahat ng mga kahilingan mo
at papawiin ang lahat ng sakit at paghihirap na dinaranas ng kahit na sino.
Sa lugar na ito nakalilimutan ko ang lahat ng hapdi at pagod na nararanasan ko araw-araw
para bang unti-unti niyang hinuhugasan ang buo kong katawan
at binibigyan ako ng bagong lakas at pag-asang harapin ang isang bagong bukang liwayway.
Habang nananalangin ay napansin ko ang mga matang natuon sa’kin
nagmamasid - tila kunot noong nagtatanong kung bakit ang basahang tulad ko na tinalikuran ng lipunan at inaring kanlungan ang lansangan ay naririto’t naninikluhod sa harap ng dalanginan.
Alam kong ako’y kanilang napupuna ngunit sila’y bulag.
Niyayanig ng aking mga dasal ang buong simbahan ngunit sila’y bingi.

May kung sinong hindi ko naaninag ang umakay sa’kin patungo’t papalapit sa dambanang ginigiliw.
sa bawat hakbang ay bigla kong naalala ang lahat ng pagdurusa
at nasambit ang "salamat sa lahat ng pag-asa."
Nilingon ko ang larawan ng madlang dukha’t kaawa
ngumiti at binitiwan ang aking huling hininga.

May mga oras na alam **** nasaksaktan ka
Ngunit hindi mo malaman kung bakit ba
Mga emosyong ayaw magpakita
Kahit sa mga mata'y hindi ito madama.

                             May mga araw na ang iyong puso'y nangungulila
                             Sa mga memorya ng ulan na tumila
                             Nagmumuni-muni habang nakahiga sa maliit na kama
                             Hindi malaman, bakit ba nagkaganito na?

May mga gabi na mapapaupo ka sa inyong balkonahe
Mga titig ay nasa mga tala na tila may sinasabi
Ang hiling **** kaytagal nang naisantabi
Ngayon kaya ay mangyayari?

                Oh, aking sarili!
                Minsa'y kailangan mo ring magpahinga
                Sa mga problemang dahilan ng iyong panlulumbay
                Iyong harapin ng positibo ang hiram na buhay.



*There are times that you know you're in pain
Yet you can't figure out the reason you feel lame
Hidden emotions, unclear, unseen
Even the eyes can't give the look of what you're feelin'

                               There are some days when your heart feels empty
                               Yearning for the memory of the downpour that had stopped
                               Meditating while lying on the bed that is tiny
                               Asking yourself, how did this happen, it feels so rough

There's this kind of night when you'd sit outside at the balcony
Gazing at the stars that seem to be saying something
Your wish that was set aside and buried in your mind
Would it be granted now?

                My dear self,
                Sometimes you need to stop and take a rest
                From your problems that sadden you the deepest
               And face the positivity of life; "our lives are borrowed,
                  don't let the eyebrows be furrowed."