Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Rowan Deysel Sep 2016
Kyk! Kan jy dit sien?! Dis wolke.
Dis waar! Dit is gemaak uit spoke.
Mamma roep ons, lyk soos kos vir wolwe.
En boetie sin lyk soos 'n klomp golwe.
Ek kyk op en sien 'n hartjie.
Dit is groter as my hele handjie.
Mamma se ek moet my kos eet.
Maar ek hou glad nie van die beet.
Ek kyk weer op en weet ek speel in die sand.
Wolke is vir my so, so interessant.
A poem by my little sister - Annuschka Deysel - 10.
die wolke word swart
    en vol water
       tot hulle bars
            met donder en
                                      weerlig

ek staan in die reen
       van die storm
                papnat

                      ek lag
                      ek huil
                      ek dans

deur die storms
van die lewe

the clouds
        become black
             and full of water
                  they burst
                      with thunder and
                                                    lightning­

i stand in the
      rain of the storm
            soaking wet

                 i laugh
                 i cry
                 i dance

through the storms
of life
© jeannine davidoff 2011
seethroughme Nov 2009
ek dryf in koperson
want wolke is te wit om op te trap
en blou lug te min om my te hou
ek dryf in illovo-stroop lig
wat om my vou
soos ‘n ma se hande wat skulp
om ‘n kind se huil
#afrikaans
My kinderjare was
Soetsappige drome
En ek het weggesluimer
Agter suiwer onskuld,
Met ń krag van geloof
Wat my oortuig het dat
My God ook jou God is...

Dat elke pad ń onnodige
Veiligheidsgordel verg
Dat elke beursie ń oneindigheid van R20
Note besit het en dat
Elke graf leeg was na die derde dag

Dit was deur die verskillende stadia van bogenoemde
Uiltjies knip wat my
Tot die meerderheids
Besef van addolosensie gebring het.
Selfs al het ek teen ń
Eksponensiële spoed
Ń volwasse begrip ontwikkel
,Was my redenasie oor die
Hiernamaals nog vaag
Met slaap in die oog

Eers toe daar een
langs my Val
En tien aan my sy
Het die drakoniese deun
Van die doodswek my
Uit my snoesige slaap geruk.

Met elke groef wat nuwe
Paaie teer vir my trane,
Elke silwer randjie wat
Lostrek van die donker wolke
En op my hoof kom rus
Soos die koue staal
Van ń koningin se swaard
Wat my inlyf in die
Sidderende realiteit van grootword en lewe

Nou is die droom verby
Nou staan ek op
En vrees om plat te val...
Ek oes en saai
Met ń bekommernis of my ploeg iets sal maai...
Nou word paaie ń lang gebed
Ter beskerming van my hart
Wat ek so maklik uitdeel
En beursies ń kommoditeit
Wat skree van die honger
Soos die mense van ń land
Wat al sy geloof verloor het...

Nou brand die sand my voete
En die seesout droog my vel...
Nou word wraak ń amp
En liefde ń kombinasie
Van gifte en giwwe
, maar ek sal nooit weet
Wanneer is dit wat nie...

Nou word lewe ń gebed.
Ek het ophou my
Kinder rympies sê,
Nou bid ek pynlik swaar
En hoop dat God
Nog genade vir my en
vir jou Sal hê

Amen
WJ Niemand Mar 2015
duisternis in
Sonder olie,
Sonder lamp,
die nag het my ingewag

Mag ek vra
waarheen hy loop
die kronkelpad
só geknoop?

Seker nie!
dis te laat
vrae is heen
die wolke dreun

die miere vergader
om my rantsoene
en druppels besmeer
die kaart kontoere

en so is ek duisternis in
sonder olie
sonder lamp
die nag het my ingewag
Ciel Noir Apr 2019
die Wolke
flüstert über die Flüsse
kennt keine Grenze
Sprei jou vlerke
My struikel-kind
, want die berge se rante
Steek skerp teen die wind

Vlug vir jou onskuld
Vlug na die son
Vlieg weg van Gamora
ontsnap van *****

Vlieg ver oor die wolke
My struikel-kind
Daars ń storm wat broei
, maar hou jouself blind

Want sere en blase
Word gou-gou weer heel
Maar geen pleister plak toe
Die letsel van ***
Honger hande neig
Om jou kinderlikke onskuld van jou af weg te steel...

Sprei oop jou vlerke
My struikel-kind
Want die berge se kranse
Hang laag in die wind
Kruip weg vir die hande
Wat jou wil verslind
En keer terug na jou kinderdae
Om jouself weer te vind...

Liefde...
Van ń kaalvoet-kind
100 jaar herrinering
100 mense ween
100 trane val daar
100 druppels reen
van die hemel heen

Dankie vir die reen o God
die plase was so droog
die kommer word nou weggespoel
uit talle boer se oog



oor droewe grond
wat kraak en bars
streel helend hand
loop water vars

oor die mielies, koring
en oor goue hawermout
dans in die wind die jongeling
en skyn opnuut wee goud

die Here het geantwoord
oor wenige gebed
bewys van vooraf weereens
al genade wat hy het

maar wolke breuk, strome spoel
die grond word weer genees
maar spokend, kaal en lenig
sal die kerk weer Sondag wees

onthou jy jou gelofte
my Afrikaner kind
wat nou soos na dood siektes
voor die oe ontbind

**** my woord op nuut
oor die heuwels sal dit reis
tot my volk gaan terugkeer
sal opbrengs , soos geloof,
deur droogtes vergreis
Christine Ueri Jul 2016
skuld
skuld
skuldenaar

dit suis vanaand
in tolbos tale
rond-en-wind-ge-foeter
oor ‘n dor doer pad
‘n uitgestrekte stoftong
lek geraamtes
tot aan die silwer koppies
in die Klein Karoo se maan

skuld
skuld
skuld–in–aar

is Ma ‘n vreemdeling
wat staan en tee drink
in ‘n ander vrou
se blou kombuis

skuld
skuld
skuld–in–haar

al starend na die krake
weerspieël die vensterglas
‘n aarde broos
verbrokkel

maar

die reën sal kom
my kind
die reën sal kom
profeteer die roes–rooi wolke

al loeiend in die wind

sal Ma staan
onmiskenbaar
soos ongetemde buffelsgras
gewortel en gegrond
-------------------------------------
13/02/2016
Johan Nel Sep 2019
Bo op 'n berg
Met my bobbejaan gedagtes wat terg
Die eggo van my mania skree terug
Wat soek jy hier?

Ek drink uit die rivier
Ek sink my oë in die rooi son
Ek **** alweer
Die donker wolke
Die reën wat kom

Ek laat my gedagtes so dans
Plek tot plek
Gras van Kees
En mens en vlees

Sny deur my
Woede en naaktheid
Die lag van 'n sekere malheid
En die sagtheid van jou moeder ken
En dan meer bring ek twee
Van my na die tafel in 'n oop gesprek
Met my leemtes en my onbeheerbare
Soeke na wat ek herken binne my donker gate
Ek dwaal verlate
In riviere van die samelewing
Die masjien wat liggies trap op ligte wat skyn en verdwyn
In die strate van spoed en bloed
Die woorde uit die bek van die dier
Die ongetemde kwaad van primate
Wat stoei met homself en sy produk en sy bestaan en sy wêreld en sy alles
Tot hy verval en wegkwyn
Verdwyn agter 'n swart gordyn bedoel vir die son en sterre
Waarheid en verlossing
Waar vind ek die antwoord vir alles?
© Johan Nel 2019.09.18 23:38
Mateuš Conrad Feb 2017
it's less, well,    less agonising to think in
german, than it it is speaking in
english:                                    only when
  ς = ß, or when it doesn't...
only as it sounds,  ingested by the eyes...
and one says schtein! and zechtm nein sein!
only because you won't treat
it as a grapheme, and interchange the s mit z...
or volk, the people, and cloud, wolke...
   fascinating papa German and mother
                                    englischsprechen,
and coming from eine slawin, hein! ein! hein!
ha ha ha ha!
        marsch! die deutche marsch!
laufschritt! marsch rückwärts.... eine eine eine!
       schnell! schnell! schnell!
    commandant achtung: ja?
       nein nein... counter nein, ja? nein!
                beifall... beh-e-fall...
nein akut ah, neine arnst ah...
the one under the halo of a zeppelin:
pin-point one... like counter bay-fall,
or rather beh-e-fall... like: ***** and not
askew...
   fallen schmellen...
                             lauf rekindle...
        kinder blut...
                      la la giggly: towed by
a radio transmission.
                         deutsche, natürlich
compoundierung zung...
                 englisch alle sparen binderstrich...
so no wonder:
    i spreschen quasi deutsch,
and then there's dutch,... and Goethe
and the myth of chemistry by humanities
   and herr Faust...
              kinderfeld tanz.... where mein
piglet sour soul was sentenced to an aria?
some also say: neuter.
or soft german N, niu-ter... or new... ta ta per.
beginning with syllables...
            ending with syllables...
    ß ≠ ś ≠ š = ς ≠ σ, i.e. ß = ς ≠ σ...
or as the suggestion plainly states:
   said sound is in the eye of the one
about to say it, unravel the encoding.
i can't help, but not be, what writing in this
language might suggest...
  i just can't... or that's how you exploit
bilingualism strata... you entrench with two tongues,
and then leave one of them
  very much adequate to become a plumber (e.g.),
you actually construct one of the sides
to a very refined architecture,
you even get to experience god...
and then your psyche debases it...
  deconstructs it...
        while at the same time debasing
your language of origin as:
some sort of counter-genesis,
or an exodus with a beginning that needs to be
returned to...
   both langauge fail...
   you're playing with a cat with a shoelace
and after the "magic hand" moving the shoelace
about is "missing", the cat seems bewildered,
so much so, that his usual circumstance of
eyeing up solipsism seems, quiet frankly,
usurped...
             it's such a shame that i learned this
language to this state of affairs,
and i have nothing to give it, other than the hope
that i unlearn it...
         and given that i wasn't given a chance
to explore a psyche in my native gadać....
that i might return to stating a universe in
a cat's eye, with a woof or a meow...
in the beginning was the word,
and the word was with god...
secondant!
in the end was the word onomatopoeia,
and onomatopoeia was with the zenith:
woman's ******... but the mountain crumbled
into dust, and all that was worth, was only
worth a manly grunt and later a snore.
so yeah... cat's meow...
   or a dog's bark...
    or a fox's dry "laugh"...
                                           awoooooooooo!
Elyas Nakos Apr 2017
3
Dreimal klopft der Specht dann öffnen sich die Himmelspforten.
Dreimal um den Block  gerannt, zweimal Gott  getroffen.
Die Hände gestreckt, entgegen dem Sterbelicht.
Ich seh ein Licht, ich seh ein Licht.

Dreimal mit einem Engel geflogen,
einmal abgestürzt.
Ein Stopp auf Wolke Sieben.
So elegant, oh so elegant.

Dreimal bin ich hingefallen, zweimal wieder aufgerichtet.
Einmal fast ertrunken in der Selbstzerstörung.
Hinunter gezogen hat es mich, als hätt ich einen Anker am Fuße.

Dreimal schon hab ich geliebt.
Einmal nur mich selbst.
Zweimal nur die Welt.

Noch keinmal wurd ich selbsterfüllt.
Zweimal muss ich nochmals graben.
Einmal werd ichs doch dann finden.
#3
Jonas May 17
Bitter erinnere mich, daran
Wieder mehr wie ich selbst zu sein
So wie ich früher war
Als kleiner Junge zwischen Wiesen und Wäldern
Noch zu viel Angst vorm Fahrrad fahren

Erinnere mich
An jeder Pusteblume zu pusten
Knallerbsen zu werfen
Kastanienmänner zu bauen
Und Blütenschnäbel auf der Nase zu tragen

Erinner mich
An Flieder zu riechen und Sauerampfer zu essen
Gummistiefel zu tragen und in Pfützen zu hüpfen
Den Regen auf der Haut zu spüren
Schneemänner zu grüßen, Schlitten zu fahren
Und im Gras zu liegen, jetzt im Sommer
Den Blick zum Himmel gerichtet
Dort wo die Vögel fliegen
Zu jeder Wolke gehört ein Name
Zu jedem Stern

Erinnere mich bitte daran
Denn ich vergesse so schnell
Was wirklich zählt im Leben
Zwischen all ihren Regeln
Erinnere mich, damit ich wieder frei atmen
Und das Leben genießen kann

— The End —