malamig sa isang silid
may kasamang pighati, saya at lungkot
sa bawat paghinga,
ramdam ang pagbagsak ng luha.

magkakahiwalay na tayo
sakit na tila kinukurot ang puso
sakit na walang ibang lunas,
kundi ang pagsasamahan nating nabuo.

sinulat ko ang tulang ito
para kahit ako'y lilisan na
maaari ko pang balikan lahat.
lahat ng alaala at samahan,

mga alaala na hindi ko makakalimutan,
katulad ng...
habang tayo'y naghihintay ng ticket
habang tayo'y nagbabasa ng email thread
habang tayo'y nakaupo sa isang silid

nagkukwentuhan,
nagtititigan,
nagmamasid,
naglalaro ng moba,
nanonood ng youtube,
nakahawak sa mga selpon.

na tila bigla bigla tayong natinag
sa mga boss na dumadaan
na kahit sa dami natin sa area
nagawa parin tayong turuan
at pag tiyagaan nila sir at ma'am.

napaka-lungkot lang isipin,
na ang ating samahan,
sa kathang-isip na lamang.

alam ko lahat naman tayo nakaramdam na ng lungkot
lungkot na hindi mo alam kung saan nagmula
lungkot na hindi mo alam kung ano ang dahilan
lungkot na hindi mo alam kung ano ang kinahihinatnan

pero ang pinaka-nakakalungkot sa lahat
yung puno ng tao sa isang silid.
puno ng tunog at salita 
puno ng biruan at tawanan
pero ramdam **** maiiyak ka
ramdam **** hindi ka nababagay sa lugar na naroon ka

sa pagkakataong ito, hindi mo alam kung bakit hindi mo kayang makisali at magkunwaring masaya nalang 
kung sa mga nakaraang araw kinaya mo naman
nakakapagod mag-isip.

pero alam naman natin
ito yung pagod na hindi kayang gamutin ng pahinga 
ito yung pagod na hindi kayang idaan sa alak o ng yosi man lang
ito yung pagod na hindi kayang idaan sa maghapong hilata sa kama

ito yung pagod na hindi kayang gamutin o kahit dampi ng matinding menthol ng salonpas sa nangangalay na kasu-kasuan
Ito yung pagod na hindi kayang gamutin ng efficascent oil na suki ng buong pamilya

ito yung pagod na dama ng kaibuturan at kaluluwa
ito yung pagod na mahirap punan ng lunas kasi hindi mo alam kung bakit ang bigat sa pakiramdam

iyong pag napabayaan o mali ang diagnosis mo e pwedeng lumikha ng sanga-sangangang maliit at mas komplikadong dahilan ng kapaguran
kung pwede lang mapawi ang lungkot sa bawat malalim na buntong hininga ang ngalay na dama ng kaluluwa

yung tuwang hatid damay lahat ng parte ng kabuuan
isama mo pa pati yung sangkatutak na split ends mas lalo na ang mga pimples na ayaw kang lubayan
alam ko, napapagod rin kayo
sadyang nakakapagod lang talagang gumising sa umagang walang kulay
sa mundong malawak.

pero nandyan ang ngiti na nakikita mo mula sa ibang tao,
na nakikita ko mula sa inyo.
ngiting kay gaan sa pakiramdam,
na tila nangangawit na ang pisngi dahil sa ayaw humupa ng ngiti.

Salamat sa mga binigay niyong mga ngiti.
Na nakakapawi ng pighati,
Salamat,
Salamat dahil naging parte kayo ng talata ng buhay ko.

Salamat,

Salamat, sa napakamasayang pagsasamahan natin,

salamat,

sa pagmamahal na ipinadama niyo sa akin.

Salamat,

Ako ay nag-papasalamat sa pag gabay niyo sa akin.

Salamat, ako'y inyong sinamahan sa lahat ng beses na ako'y humaharap sa hamon ng buhay.

Salamat,

sa pag-tangap sa akin bilang kaibigan.

Salamat,

kase kayo ay para saakin di' kaibigan ang turing
kayo'y Pamilya para saakin.

Salamat,

Sa kabila ng lungkot at kaligayahan; ako'y hindi niyo kailanman iniwan.

Salamat.

Simula sa araw na ito, tayo man ay magkaibang landas ang tatahakin,
sama-sama nating haharapin ang kinabukasan na nasa harapan natin.

hawak ang kamay ng isat' isa, sabay-sabay na nag-lalakad papunta sa paraiso
na para sa atin ay naka-laan.

Salamat sa lahat.

Salamat.

Salamat, aking mga Kaibigan.

Habang nag-iisa
At walang kamalay-malay
Ako'y nadampot ng mga
Naghahanap ng karamay

Nayaya ng promotor
At hindi na makatatakas
Hinamon ng mga tomador
At nagkasukatan na ng angas

Marami nang bote ang walang laman
Nakabasag na rin ng mga baso
Paubos na ang mga pulutan
Amoy na rin ang halimuyak ng chiko

May di matapos-tapos na asaran
May mga pikon ngunit puno parin ng tawa
May mga tulog na at may nagkukulitan
Mayroon din namang nagkukwento ng paluha

Walang humpay rin ang kantahan
Punong-puno ang lamesa ng kwnetuhan
Rinig hanggang langit ang halakhakan
Tuloy-tuloy lang ang kasiyahan

Masayang salo-salo
Matibay na pagsasamahan
At ang highlight dito
Ay ang hangover kinabukasan

Sana'y king bilis mawala
Gaya ng hangover kinabukasan
Ang aking mga alaala
At ang sakit ng iyong paglisan

Pitong letra, isang salita
sa kanila mo madama ang tunay na saya,
mararanasan mo ang mga bagay
na iyoy hindi pa nadama,

May ibat ibang uri ang barkada,
masama at mabuting barkada,
mayroon ring balansing barkada

Pero hindi sa lahat ng pagkakataon,
kakampi mo sila, hindi sa lahat ng pagkakataon
palagi silang nandyan para damayan o gabayan ka

Pero sa pag babarkada hindi mahalaga
kung sinong na una dumating,
mas mahalaga kung sino yung nag-papaka totoo sa barkada
at bibigyang halaga ang inyong pagsasamahan,

At kahit saan mo pa yan nakilala
ang mahalagay totoo kayo sa isat isa.

Nagmahal ako ng higit pa sa inaakala nyo.
Lahat ginawa ko para sa taong nagpapatibok sa puso ko.
Ibinigay ko lahat ng maibibigay ko bilang ako.
Buo ang puso ko na ipinagkatiwala sayo.

Masaya naman tayong nagpapalitan ng matatamis na salita.

Ngunit bakit tila may nagbago?
Madalas ang panlalamig mo.
Madalas na may hindi pagkakaintindihan na pinagmumulan ng away.
Nasasaktan ako sa mga pagbabagong nakikita't nararamdaman ko.

Pareho naman ang itinitibok ng ating puso.
Ngunit
Pareho nga ba?
O imahinasyon ko lang?
Isa lang bang panaginip ang lahat ng ito?
Kasi kung Oo
Ayoko nang magising.
Ayoko nang magising sa katotohanan,
Na una palang
Alam kong talo na'ko.

Oo nga pla.
May nakalimutan ako.
Oo nga pala hindi nga pala tayo.

Hanggang dito nalang ba?
Hindi na ba aangat yung pagsasamahan natin?
Kasi masakit na.
Yung puso ko parang pinaghihiwalay at nahahati sa dalawa.

Nasasaktan ako kapag may kasama kang iba.
Nasasaktan ako kapag nakikita kitang masaya sa iba.
Kaso wala naman akong magagawa.
Wala naman akong karapatan.
Wala namang ako at ikaw,
Kasi nga hindi naman tayo.

Ang tanging magagawa ko lang ay ang umiyak.
Iiyak ako hanggang mapawi ang sakit at kirot sa puso ko.
Para naman kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko.