Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
George Andres Jul 2016
Nakita ko si Duterte
Nakita ko ang presidente
Nang bawian niya ng buhay ang isang residente
Siya ba ang nagbigay ng buhay na kahit walang laman
Pinipilit isalba ang hamak na katawan?
Pinipilit iukol lahat ng kagustuhan
Ang mamang iyon ay nais lamang ang kanyang tahanan
Nang bombahin ng trak ang barikada
Kinalabit ng pangulo
Makamandag na sandata’t lumabas ang punglo
Nasaksihan ng musmos ang pagsabog ng bungo

Nakita ko ang presidente
Sa pila PNR
Kung paanong tinusok niya ang bag na aking dala
At kung paanong ngumiti siya nang ako’y makaraan
At nang minsang ang tren, ako’y iwan
Sinamahan akong simpatyahan
Nang isang huli nalang ako na ay liban

Nakita ko ang presidente
Nang minsan akong pumunta sa palengke
Isang sanggol ang kanyang hinehele
Habang binibilang sukli ko sa bente
Nagkataong kulang pa ng siete
Itinulak niya ang isang bata
Binastos ang isang matanda
At isang babaeng di tinulungan sa dalahin
Binuska ang linya ng kanyang ipin

Nakita ko ang presidente
Nang bigyan niya ng tinapay ang isang pulubi
Nang hindi niya itinapon ang basura sa tabi-tabi
At sa kapwa matuwid siyang nagsilbi

Nakita ko ang presidente
Sa mata ng isang bata
Nagsisismulang isipin ang tama o mali
Kung sinong dapat idolohin
O kung dapat bang maging padalos-dalos at matulin

Tunay na siya ang salamin ng sambayanan
Ang piniling maging repleksyon ng paniniwala nati’t kakayahan
71216
Pusang Tahimik Mar 2020
Kumusta mga hari sa lupa
Yaong mga anino'y hindi nakikita
Mga haring sila ang nagtatakda
Ng mga bagay dito sa lupa

Kumusta mga hari sa lupa
Yaong papel na may mukha
Mga haring dinadakila
Ng mga uhaw na dukha

Kumusta mga hari sa lupa
Na kaharian ay ang yaman sa lupa
Handang pumatay ng alila
Upang pigilin ang daigdig sa pagluha

Kumusta mga hari sa lupa
Na di kailanman kumalam ang sikmura
Na kailanma'y hindi lumuha
O nagbuhat ng kutsara

Kumusta mga hari sa lupa
Bundok ng bungo'y sumusumpa
Sumisigaw sa hinagpis na mga alila
Sa kamay ninyo mga hari sa lupa

Kumusta mga hari sa lupa
Pagbati ko sana'y makita
Nawa'y maunawaan ang Salita
Sapagkat dito tayo lahat nagmula

-JGA
Mensahe para sa mga hari sa lupa
KRRW Jul 2020
Maria Ressa, ano'ng problema?
Ba't hanggang ngayon, mukha pa ring lamanlupa?
Nagkakalat-lagim sa mga balita
Mayro'ng yayari sa'yo.


Ito'y kuwento ng....
....isang BULATE,
TUKMOL sa umaga,
TUOD sa gabi,
Pisngi man niya'y punuin ng kolorete
Mukhang BANGAW pa rin, walang silbi
Ibaon na ang IMPAKTA.


Maria Ressa, ano'ng problema?
Bakit mukha pa ring nayuping pugita
Mga galamay mo panggulo sa media
Mayro'ng yayari sa'yo.


Ito'y kuwento ng....
....mga payaso
fake news sa umaga,
fact-check sa gabi,
mukha nila ay sintigas ng adobe
bungo naman laman ay kamote
Ututin pa ang bunganga


Maria Ressa, ikaw ang problema
Hilig **** magkalat ng maling balita
at kapag sinita biglang magpapaawa
#DefendPressFreedom kuno?!


Ito'y kuwento ng....
....mga bulate
walang voter's I.D.
banyaga kasi
bida-bida, sumasama pa sa rally
wala namang bilang, hindi noypi
i-deport na sa kangkungan


Maria Ressa, walang problema
kahit maglaho pa tulad mo sa media
Marami pang ibang magbibigay ng balita
Walang manghihinayang sa'yo


Ito'y kuwento ng....
....mga bulate!
Date
15 July 2020

Copyright
© Khayri R.R. Woulfe. All rights reserved.

Note
This poem criticizes a public figure, an act that is within the scope of free speech and shall not constitute harassment.
Inspired by Magda of Gloc9/Rico Blanco.
Eugene Oct 2018
Abalang-abala ka sa pakikipag-usap sa iyong kustomer at hindi mo na namalayang tumatakbo ang oras. Ang nasa isip mo lamang nang mga oras na iyon ay matapos mo ang iyong trabaho nang walang palya at walang ano mang iisipin pa. Nang iyong tanggalin ang headset ay doon mo lamang napansing ikaw na lamang pala ang nag-iisang ahente sa ikatlong palapag ng opisinang iyong pinapasukan sa isang call center.

Tanging ang liwanag na lamang sa iyong station ang tanglaw nang mga oras na iyon. Kaya naman ay sinipat mo ang orasan sa iyong wrist watch at napagtantong isang oras na lamang at sarado na rin ang buong building at kailangan mo ng umuwi.

Inayos mo na ang iyong mga gamit at siniguradong na-i-document mo nang maayos ang mga calls recordings mo. Nag-inat-inat ka pa muna bago mo pinatay ang monitor at CPU ng iyong kompyuter. Hinintay mo munang naka-shut down na ito bago ka tumayo. Nang tuluyan na nga itong namatay ay agad **** binitbit ang iyong back pack. Nang tatalikod ka na ay isang malamig na simoy ng hangin ang nanuot sa iyong balat.

Sa iyong pagkakaalam ay sarado naman ang mga bintana sa opisinang iyon at sigurado kang pinapatay na rin ang aircon kapag isang tao o walang tao nang naiiwan roon. Ngunit, kakaibang lamig ang iyong naramdaman. Hindi lang iyon dahil isa, dalawa, at talong beses kang nakarinig na may nagtitipa sa keyboard.

Halos lumabas na ang iyong mata sa takot pero nanatili ka pa ring matapang. Huminga ka muna nang malalim at agad nilingon ang kanina pang nagtitipang bagay sa iyong likuran. At doon ay lalo kang nanginig nang makita ng iyong dalawang mata ang biglang pagliwanag ng monitor at sunod-sunod na pagtitipa ng wala namang kamay na mga letra sa keyboard.

Nang mag-flash sa screen ang mga letra ay doon ka na nagtatakbo palabas dahil nakasulat doon ang mga katagang TYPING KEYBOARD  na may kasamang pigura ng duguang bungo.
Randell Quitain Apr 2018
mga uwak sa posteng nagkubli sa dilim,
bitbit ay bato kung makatingin matalim,
mga pula na mata'y nahalina't,
pag-alis leeg sukbit ay karit.

mga nasugat na balat sa paggupit ng kuko,
pinupuwing ng luha ang mga mata sa bungo,
kailan kaya hihinto ang mga diwatang nangisi?
kailan matutulog nang managinip ay 'di gising?
Eugene Aug 2017
Nakaupo ako sa isang upuang nakalagay sa gitna. Pinilit kong imulat ang aking mga mata. Pero parang binibiyak sa sakit ang aking ulo.

Umiikot na rin ang paningin ko nang mga oras na iyon nang mapansin kong unti-unting lumalapit ang magkabilang dingding na gustong dumikit sa akin.

Isa...

Sinubukan kong tumayo.

Dalawa...

Hindi ko mailakad ang aking mga paa.

Tatlo...

Ilang dipa na lamang ang layo ng mga dingding sa akin.

Apat...

Hindi ako p'wedeng mamatay dito sa maliit at masikip na espasyong ito.

Lima...

Pinigilan ng dalawa kong kamay sa kaliwa at kanan ang dingding.

Anim...

Wala na akong lakas. Maging ang mga paa ko ay kusa na ring nanghina.

Pito...

Tanging mga braso ko na lamang ang pumipigil.

Walo...

Ramdam ko na ang unti-unting pagpisa ng mga buto ko sa katawan.

Siyam...

Nabali na ang mga buto ko. Tumilamsik na ang mga dugo sa aking katawan.

Sampu...

Tuluyan nang sumabog ang bungo ko. Mistulang kulay pulang pinturang dumikit ang mga utak ko sa dingding na iyon.
Inulo ang bato
Nabasag ang bungo

Lumukso sa laot
Pating humablot

Sa bangin tumalon
Kalansay umambon

Naglaro sa apoy
Napaso, tumaghoy

Humawak sa kidlat
Nalitson ang balat

‘Yan ang napapala
Ng tulad kong tanga

Dulot ng tadhana
O tangi mang likha

Maibalik pa kaya
Katawang luray na?

Diyos lang ang pag-asa
Ng tangang buhay pa.

-11/24/2011
(Dumarao)
*sentimental
My Poem No. 58
15 Ang dalagang si Pina
Maliksi’t abenturosa

16 Mahilig magtungo
Sa bundok pinakaulo

17 Tanging pana ang tangan
Mga palaso kasamahan

18 Sa ibon iduduro
Makabasag-bungo

19 Dali-daling sasaluhin
Ang ibong kukunin

20 Kaytibay na goma
Nakakapit sa narra

21 Ang pana ni Pina ay iyon
Dala niya saanman pumaroon.

-07/08/2012
*Gintong Lupa Series
My Poem No. 159

— The End —