Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Ivy Morilla Feb 2017
AKO’Y NAKA TINGIN SA LANGIT
SA ITAAS NG BUBONG NAMING PAGKANIPIS NIPIS.
TINATANAW KO ANG MGA PUTING HUGIS BULAK NA PAPALAPIT SA ISA’T ISA AT SAKA DUMIDIKIT.
KAPAREHO NG MIGHTY BOND NA DINIKIT KO SA SIRA SIRA KONG SAPATOS,
KAPAREHO NG KULANGOT NA PINAHID KO SA PADER NG ROOM NAMIN.
KASING LAGKIT NG TINGIN MO SA TAONG WALA NAMAN GUSTO SAYO.
PARA KA TALAGANG ULAP,
KASING GANDA MO ANG ULAP.
NAKAKA SILAW SA SOBRANG GANDA.
MASAKIT PERO MASAYA.
MARAMING TAO ANG DINADAAN KA LANG,
YUNG IBA TUMITINGIN AT SABAY AALIS.
PERO AKO ANDITO PARIN AKO SA ITAAS NG BUBONG, KAHIT TIRIK NA TIRIK ANG ARAW.
KAHIT MATUYUAN AKO NG PAWIS,
KAHIT MABASA AKO NG ULAN,
ANDITO PARIN AKO.
TINITINGNAN KA SA MALAYO.

KAYA KAPAG UMUULAN, MINSAN GUSTO KONG KUMANTA NG
“PAIN, PAIN GO AWAY COME AGAIN ANOTHER DAY.”
DAHIL AKO, AKO ANG UNANG MASASAKTAN KAPAG UMIIYAK KA.
DAHIL SABI KO NGA KANINA UMARAW MAN O UMULAN ANDITO PARIN AKO
SA ITAAS NG BUBONG TINITINGNAN KA AT HANDANG SALUHIN LAHAT NG IYAK NA GUSTO ****
IBUNTONG SA ISANG TAO.
TANGA PAKINGGAN DIBA?
SABI NILA SAKIN
BAKIT KO DAW HAHAYAANG MAGKASAKIT AKO DAHIL SA ULAN,
BAKIT KO DAW HAHAYAANG TUMAGAKTAK ANG PAWIS KO SA GITNA NG NAGTITIRIK NA ARAW
KUNG PWEDE NAMAN DAW AKO PUMAYONG.
OO NGA TAMA SILA.
NAPAKA TANGA KO.
DAHIL MAS GUGUSTUHIN KO PANG MABASA NG ULAN,
AT MATUSTA DAHIL SA ARAW KESA HINDI KITA MAKITA.
ULAP.
KAHIT SAAN NAKIKITA KITA.
IKAW? NAPAPANSIN MO KAYA AKO.
George Andres Sep 2018
sumulat ako ng elehiya

ginamit ko lahat ng palasak na salita
ninais ko ang naunsiyaming kapayapaan: yaong hindi bayolente't nababahiran ng dugo't karahasan
mayroon pa naman sigurong mas malinis na paraan, 'yun, 'y-'yun bang legal at dinaraan sa reporma
'yaong tulad ng kay rizal! tama! yaong may diplomasya

tumigil ako pansamantala upang bumuklat ng pahina
napakarami nang rebolusyong hindi tulad ng inihahatag nila, katulad ng, ah! katulad ng EDSA!

nauhaw ako at tumigil pansamantala habang sa lamig ng aking kwarto'y rinig malakas na buhos ng galit ng araw
mabuti't nang buksan ko ang mga kurtina, payapang nagwawalis sa bakuran ang kapitbahay
may nagpapaligo ng aso't magagarang sasakyan
ipinagpasalamat ko ang bubong sa king ulunan. ah, payapa.

hindi rinig sa balita ang pandarahas ng militar sa kanayunan
ngunit batid ng karamihan, at ang solusyon ika nila ay armadong pakikibaka
nanlamig ako at namutla,

binaybay ko ang mga taong nakalipas bago ko marinig ang pangangalampag sa aming pintuan
pilit kaming inaakusahan, walang dokumento o anumang ebidensya

at dumaan ang mga imahe ng militar sa kanayunan:
ang daan-daang pamamaslang habang walang kalaban-laban

sa huli, wala akong armas na nilundayan

sa aking mga huling sandali, para sa sarili ko lamang,
sumulat ako ng elehiya
Sebastien Angelo Nov 2018
Imposible naman siguro
Na sa higit isang taon natin na
Pagsasama sa iisang bubong
At pagtatabi sa iisang kama
Ay agad-agad na lang akong nalimutan
Na para bang pinagsamahan
Ay walang kahit kakarampot na halaga.

Kumustahin mo naman ako...

Kung kaya ko pa ba
Kahit na malinaw namang
Kayang-kaya mo na.
Kung papasukin mo ang isip ko, mapupunta ka sa isang kwarto na punong puno ng punit na papel ng siphayo at kabiguan- ‘di matapus-tapos na kwento natin, mga salitang gusto kong sabihin pero ‘di ko masabi, mga dapat kong ginawa pero natakot ako. Nangyari ang nangyari dahil tumigil tayo. Paano kung ‘di tayo tumigil? bakit tayo naging ulan na kapag may kulog at kidlat doon lang bubuhos? Babagsak sa bubong ng pangako. Paano kung hindi natin nilagyan ng bubong ang mga pangako? Paano kung hinayaan na lang natin makita ang ulap at araw?
041716

Naakit ako sa linyang pahalang at patayo,
Mga detalyeng pinira-piraso.
Sabi ko sa sarili: saulo ko na ang istilo Mo
Pero sa bawat pahina'y nabibighani pa rin ako.

Hindi ko alam kung kaya ko,
Magtiyaga man ako pero hanggang kailan kaya?
Kung maglalaan ako ng sentimo sa araw-araw,
Ako'y pulubi pa ring manlilimos Sayo
Sasahod at maghihintay.

Masisilayan ko ang pundasyon
Ang mga bakal na kinalawang
Sa bodegang inimbakan.
Pagkat malayo pa ang byahe,
Bagkus sinelyuhan ng langis
Ang may tagas ng pagbabago.

Ang halo ng semento, ni hindi naging pribado
Nasa hulog ang mga poste
Gaya ng minsang banging tinalunan ko.
Ako'y malaya sa pagsilip
Ng paglapat ng palitada sa tigang na kahong sementado.
Ramdam ko ang gaspang ng kahapon,
Ang kurba ng mga bakal na di patitibag
Sa kaibuturan ng pundasyong timplado.

Ilalatag ang sahig na papagpagan sa araw-araw
Ihahalik ang mga paa nang may pagpapakumbaba
Huhubarin ang saplot nang kalingain ang lupa
At ihihimlay ang mga paa't mamamahinga.

Pagmamasdan ko ang mga kahoy na malapad
Isang dipa, dalawang dipa at higit pa
Mapapatingin sa langit na hubad sa bituin at buwan.
Ang bubong na siyang sasaklolo sa umuubong baga
Mga kahoy at bakal na matibay
Sasalo sa bigat ng orasyon ng klima.

Bubuksan ko ang bintanang may iba't ibang pagkapinta
Ni hindi pumapalya ang eksena na bumubusina sa umaga
At sa gabing hamog ang yakap sa dilim,
Kagat ng niknik, siyang sining sa maalat kong balat.
Tanging kumot ng grasya,
Pantago't pantapal sa pagkataong nilalagnat.

Nakakaakit ang plano, maging itsura nito
Kaya nga magtiya-tiyaga ako,
Hanggang sa masilayan ang tunay na disenyo.
Hindi lang ako ang lalaban sa presyo,
Oo mahal nga, ganyan ang pagtingin Mo
Tataya ako, pagkat kliyente lang ako
At alam kong linya Mo yan,
Ikaw ang aking Arkitekto.
Jo Organiza Nov 2019
Pila ka kagabhi-on ang mga nilabay,
Dughang natagak na gibalik ug tapok
sama sa mga sanina sa ukay-ukay;
gilibutan sa kahibulongan ug katingalaan,
nangitag bubong na akong masandigan;
nangitag mga pulong na arun akong madula-dulaan.
Utok na sige'g kahinuktok,
aduna ba'y buwak na wala'y tunok na makatusok?
Puno sa mga pangutana,
apan kini wala nimo tubaga.

Maaghop na pagduyan sa hangin,
Mangatik diay ang mga buwak?
sama sa usa ka tunokon na buwak;
mga tam-is na labtik sa ilang mga dila,
nagpagawas ug hapsay na mga sturya,
sama sa mga linya sa usa ka salida.
Twitter: @JoRaika
Anton Nov 2020
Pintuan palang malalaman mo na,
Na ito ang bahay ng mahirap na pamilya,
May nakasulat pa sa itaas na "Welcome to Miano Family" at " God bless our home".
Mga katagang matagal ng iniukit ng panahon,

Pag pasok mo ay sasalubong agad sayo,
Ang mga mga kagamitan na bigay,
Mga gamit na pinagsawaan na ng kapit bahay,
Mga Tv, relos, at orasan na di na umaandar,

Sa iyong unang hakbang iyong maaapakan,
Ang mga lumang tarpaulin na ginawang floormat,
Upang takpan ang madumi at maputik na  sahig,

Lingon ka sa kanan,
At makikita mo ang gawa kong hagdanan,
Hagdan na mayroon lang tatlong apakan,
Ngunit di kelangan mabahala,
Pagkat gawa ko iyan, kaya dapat magtiwala,

Sa iyong pag akyat makikita agad,
Ang kahon na sa laki ay sagad,
Sariling gawang kahon para sa speaker at amplifier,
Di sapag mamayabang pero kalahating araw ko lang tinapos iyan,
Partida nga at wala pang kompletong kagamitan,

Mapapansin **** ganun din ang set up sa taas,
May mga tarpaulin nanaman paloob at palabas,
May mga pira pirasong damit na tinahi para magsilbing kurtina at pantakip,
Pantakip mula sa mga butas na ding ding,

Pag lipat sa kabilang kwarto at makikita mo,
Ang sahig  na gawa nanaman sa kawayan,
Na ginawa upang maging daanan ng hangin  sa mainit na panahon,

Walang masyadong kagamitan,
Pero masasabi mo talagang magulo,
Magulo at parang wala nang paglalagyan,
Ng mga damit at mga unan na pa kalat kalat,

Konting pagmamasid pa at iyong mapapansin,
Ang basag naming salamin,
Mga LED lights na di nagagamit pag sapit nh dilim,
Mga wires na napakagulo at gutay gutay,
Batterya ng motor na gamit  ng ilaw pag gabi,

Pag napagod kana sa taas,
Bumaba ka ulit at makikita mo sa gilid ng hagdan,
Ang Mga gawa sa kahoy na upuan,
Tingin saglit sa taas at masdan,
Pinag tagpi tagping yero na bubungan,

Mga bubong na maaliwalas kapag tag.araw,
Pag tag ulan naman ay nagmumukhang talon sa buhos ng tubig,
  
Sa kusina naman tayo ay magpunta,
Bubungad agad ang mga basag na baso,
At mga plato't kutsarang di kumpleto,
Naubos narin cguro ng tatay kong lasinggero,

Sa hugasan makikita mo naman,
Ang gawa sa kahoy na hugasan,
Mg lalagyan ng plato at basong may sabitan,

Isang hakbang pa at welcome to our lutuan,
Lutuan na gaw asa lupa nq ipinatong sa yero  kahoy at kawayan,
Mga maiitim na  na kawa at kaldero na laman,
At syempre mga kahoy rin na panggatong na nakalagay naman s abandang ilalim ng lutuan,

Tuwing kakain kailangan mag kanya²,
Pagkat pag nag sabay ay tiyak na di kasya,
Pagkat plato't kutsara'y kulang na,
Pero ganun paman kami ay masaya.

Simpleng bahay, simpleng buhay, simpleng pamumuhay 😊
Kung mabibigyan ako ng pagpipilian
Sa araw o bituin at ano ang tatanawin
Sa bubong o himpapawid kahit saan
Ikaw parin ang aking pipiliin
Levin Antukin May 2020
balik-tanaw. limang taong gulang.
tapos na maghabulan, magtayaan.
pagod na ang lahat at ang natitira na lamang
ay magkwentuha't mag-asaran bago magsiuwian.

"wala mga daddy niyo sa daddy ko", sigaw ng aking kalaro,
"nagpapalipad siya ng mga eroplano".
manghang-mangha kami habang nagkukwento siya
at may hawak pang eroplanong papel.

"pero 'di papatalo si itay", sabi naman ng isa pa,
"sa Saudi siya nagtatrabaho kaya lagi akong may bagong laruan".
bilang ganoon pa kabata, 'di namin mapigilan mainggit.
sino ba namang hindi kung laruan ang binabanggit?

pinagyabang ko siyempre ang aking ama.
"pulis ang tatay ko". sabay humugis ng baril
gamit ang mga kamay.
basang-basa ang mga ito dahil sa pawis.
mga palad na makaraan ang isang dekada't kalahati
ay nalulunod na sa pagiging pasmado o marahil sa kaba
dahil sino ba'ng 'di matatakot sa pulis

ngayon?

nalaman namin na hindi nagpalipad ng eroplano
yaong daddy ng kalaro namin.
flight attendant siya. marangal na trabaho.
nagtrabaho nga sa Saudi ang itay ng kalaro pa naming isa
subalit kalaunang bumalik sa 'Pinas dahil pagod na.

kahit ano pa mang trabaho iyan o kung saan,
nakasisindak isiping nakatira ka sa iisang bubong
kasama ang isang mamamatay-tao.
ang malala ay isa siya noon sa mga pinaka-tinitingila ko.

tunay ngang mabilis ang pag-ikot ng mundo
kung ang nasa poder ay baluktot ang prinsipyo.
biktima tayong lahat na pumapailalim
sa mga nagmamataas na sakim at gahaman.
bakit magtataka sa kasulukuyan
kung mas masahol pa sa kriminal
ang puwersang kapulisan?
tosh Apr 2020
Sige, mag paulan ka lang. Hanggang sa may lumapit sayo at pasilungin ka sa kulay dilaw niyang payong. Aalagaan ka niya na parang kuting na inabando na sa lansangan. Ipaparamdam niya ang pag mamahal, at makakalimutan mo ang pait ng nakaraan. Bubusugin ka niya ng pag mamahal, ilalayo ka sa kapahamakan at kung umulan nanaman at narinig mo ang bawat patak mula sa bubong na inyong sinisilungan, yayakapin ka niya ng mahigpit, pupunasan ang bawat luha na pababa mula sa marikit **** mga mata. Hahalikan ka ng bahagya at ibubulong na “Huwag kang matakot, hindi kana mag isa at hindi kana muling mag iisa.” Kasama mo siya sa lahat ng ulan, kulog at kidlat.

Kasama mo ako, at wala akong balak maging panandaliang silungan mo, kung maaari lang ay manirahan ka sa tabi ko.
Monday
4/13/20
Christien Ramos May 2020
Minsan, ang ulan na
ang naging pampatulog mo.
Hinehele ka ng mga pagpatak sa bubong;
ng makulimlim na langit;
ng lamig ng panahon.
Siya ang nagmistulang uyayi
na nangungulila sa pagkakataong
mapakinggan.
Xanny Riddle Jul 2020
Bukang bibig nanaman ng aming bubong ang himig ng ulan.
Binibigkas ang iyong pangalan;
tila lungkot nanaman ang aking naramdaman.
Hinahanap ang iyong yakap at lambing--
habang naka tingen sa ulap na itim.
Lungkot at kakalungan ako'y iyong lubayan.
Masyado ng tahimik kelangan ko ang iyong himig.

— The End —