een meisje wilt iets
na een feest
slapen bij jou
want ze is nog nooit
zo ver weg geweest

aan jouw zijde sta ik
en met meelevend hart
zei je 'dat is goed'
op dat moment zei ik
'goodbye' to my mood

ik hou me groot
ik hou mijn mond
terwijl ik wil zakken
me laten vallen
op de grond

als van binnen
een demoon of meer
mij aan het verslinden zijn
negatief van de pijn
ik voel me klein

dat het goed is, zei je
tegen wat?
bij mijn ex had ik hier
nooit last van
geen moeite mee gehad

nu graaf ik dan misschien
elke keer mijn graf
maar dit hier was een droom
gebroken wakker
is niet iets dat ik mezelf gaf

en ik weet niet wat te zeggen
weet niet wat ik moet doen

misschien is jouw hart goed
maar zo is onze ****
laat het de onze blijven
niet verpesten door een heks

rampscenarios om te overleven
bedrogen door eigen boven kamer
maar om **** niet erger te maken
is het soms beter te zwijgen

omdat je de 'ja' hebt
maar 'nee' nog **** krijgen

zo lang vechten
iets om te hechten
geef mijn mijn rechten
terug

leef
leven
recht om te leven
zonder streven

vrouw zonder einde
een punt in de zin
met tegenzin
de waanzin

de maan streelt mijn naakte huid
teder en zacht
net of iemand op mij wacht
daar in het hoekje van het natte dakraam
ver weg
schijnt toch zo voldaan

en al is haar blanke gloed
slechts een reflectie van
een verdoofd licht
zo veel die reflectie mij kan schenken
want ook de maan heeft meer dan één gezicht

's nachts toont ze soms bescheiden een lach
wachtend op de overname van de zon
wachtend op een nieuwe dag

deze weg in het donker
vochtig van de regen
lang door het begin
omringt door zwart
behalve midden in

alleen loop ik, hem
en het einde is zoek
wie zal het terugvinden
wanneer begint het begin
of zal ik het verslinden

wanneer harten niet te controleren zijn
zijn monden het juist te vaak
maar luisteren, zullen zij nooit
bij het uitsteken van mijn stopbord
is het tegenovergestelde raak

zoals deze eindeloze weg
gespleten in twee