Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
President Snow Oct 2016
Hihilingin ko sana na ako nalang uli, Basha
Pero hindi pa ako buo
Hindi ko pa kayang balikan ka at ayusin ka
Hindi ko kayang ayusin ka habang ako ay sira
Hindi ko pa kaya, Basha

Hihilingin ko sana na ako nalang uli
Pero hindi pa ako matatag
Maari ako ay muling mabiyak at mabasag
Ayokong matulad ka sakin Basha
Ayokong malungkot kang muli

Hihilingin ko sana na ako nalang uli
Pero hindi ko pa kayang masaktan pa
Masaktan at madamay ka ay hindi ko nais pa
Hindi ko gustong mawala ka, Basha
Pero hindi ko rin gustong masaktan ka

Hihilingin ko sana na ako nalang uli
Pero nakita ko ang iyong napaka gandang ngiti
Ang dating nakikita ko sa tuwina saki'y nakatangin
Ang ngiting hindi kailanman kayang limutin
Hindi ko kayang makita kang may iba, Basha

Kaya hindi ko hihilingin na sana ako nalang uli
Basha, hihilingin kong ako nalang ang huli
Basha, ako nalang, Ako nalang ang huli
Inspired by One more chance. Popoy and Basha mga bes
inggo  Sep 2015
Suko na
inggo Sep 2015
Pagod na ako
Suko na rin
Pahinga na ako
Di ka na kukulitin

Ako'y nasa bahay na
Ngayon lang nakauwi
Ikaw ay nasa kanya
Punong puno ng ngiti

Nasa taas ka na
Ako'y maguumpisa ulit
Kaya kung pwede ba
Alaala mo'y wag ng makulit?

Ako si popoy ni basha
Mahal na mahal kita
Tama na ha
Kasi ang sakit sakit na
Mas vueno pa enterrar
Contra perde
Mas vueno mira mi cuerpo abajo
Contra mira mi cuerpo perdido
Si, iyo ya cavar con el tierra,
Iyo ya entera complaciente
Iyo ya entera na mi cuerpo
Pero tu ya dale patada pa adrento
Ya basha tierra mas manada na suficiente
Ellos ya poner cinco grande piedra ariba
Seguro ya yo subir
Seguro hinde ya yo vivir
Hinde pa campante, ya pone pa colebra
Ya entra, yan camang, ya porsa
Yan junto comigo, ya besa
Ya bira na cabeza y pescuezo
No hay iyo luchar y defenderse
Hasta cuando kamo mata con el muerto?
Hasta cuando kam derramar sangre con el tierra mojado?
Hasta cuando yo muri?


**Svelte Rogue, ACS
This is my first Chavacano poem. It is a dialect in the Philippines which has similarity to Spanish. The poem speaks about my torments and tormentors on a recent event in my life. I did a mistake that caused them to do their acts. I was sorry and still am. I accepted defeat and didn't fight back, never did. I helplessly accept the pain every time. I fake a smile, keep my head up, and carry on. I die every day. I die a little inside every time they push me below.  The question is, until when?

PS. I will be adding the English and Tagalog (Language in the Philippines) version of this poem.

— The End —