Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Vernice Q Nov 2015
Bakit kasi biglaan ko pa rin naaalala ang lahat?
Bakit hindi pa rin kita makalimutan?
Gusto ko ng sumaya.
Gusto ko na din magmahal ng iba.
Pero sa tuwing gagawin ko yun, natatakot ako.

Natatakot akong masaktan sila,
at masaktan ulit ako.
Namamanhid ako tuwing susubukan ko.
Bakit ang hirap pa rin?
Sana may tumulong naman sakin
para lumakas lakas naman ang loob ko.

Kasi hindi ko alam
kung hanggang kelan ko pa kakayanin ang ganito.
Ang hirap-hirap, sa totoo lang.

Dinadaan ko lang lahat sa tawa,
sa pagguhit, sa pagsusulat…
Pero onti na lang, baka bumigay na ako.

Ayoko na ng ganito…
Ang lalim ng 'Yong pag-unawa'y
Higit pa sa mga nakapilang karagatang
Nagsasapawan patungong Silangan at Kanluran.
Umaapaw ang 'Yong pagkalingang walang ibang nais
Kundi ibuhos ang 'Yong katapatan sa aking kakulangan.

At gaya nga ng mga ibong walang sawang sumisipol,
Ay gayundin naman ang 'Yong pag-ibig
Na hindi ko mabigyang pamagat
Gaya ng mga tulang kinakatha ng puso't pag-iisip.

Sa bawat bigkas ng bibig,
Sa bawat tuldok na simula ng pagguhit,
Sa bawat pintig ng pusong tanging Sayo ang papuri..
Ikaw at ikaw pa rin ang hihintayin,
At malaya kong ihahagis ang mga kamay sa ere --
Kung saan ang langit ay panandaliang masisilayan.

Maghihintay sa araw ng paghayag ng liwanag,
Ang boses **** sa mga letra lamang nabibigyang-buhay
Ay balang araw ding hehele't magpapatikom
Sa mga armas ng kadiliman.
At balang araw, masasabi ko ring,
"Nagbunga ang paghihintay."
Agosto at Setyembre 2015 –
Ika-19 ng Agosto, Crim. Mini Intrams na pinaka-una
Naging hurado si Mi sa pagguhit at pagpinta
Ika-10 ng Setyembre, ika-28 kaarawan ni Jo
Ipinagdiwang sa Crim., si Mi ay dumalo
Ika-15, nagbukas si Jo ng unang account sa BDO
Nananghalian sa Mang Inasal ang MiJo!

-11/11/2015
(Dumarao)
*4th MiJo poem
My Poem No. 400
Zelyn May 2020
Ang nadarama'y isusulat,
Gamit ang aking plumang tanging panulat,
Sa bawat pagguhit ng letra,
kailanma'y hindi na magtataka pa,
ang pagsabay ng luhang pumapatak,
sapagkat ang puso'y may lungkot at galak.
Ang tangi lamang mithiin,
ay madama mo rin,
ang mga tulang isusulat na sa aking puso nanggaling.
Tagalog poem time 💜

— The End —