ramble on to your hearts discontentment
for as long as it is discontented
rambling will be the cure,
poems deep rock sourced,
from sorcery, for good!

as long as spoke, needy needed,
their wandering brick path is
the road to a content finale
she’ll alone recognize

my way to say,
present, in Wonderland.

present in your life when least expected,
no qualifying reassurance reason,
and best!
dessert-deserved more than the rest of the days

prefer to have a postman ring twice,
imagining the look on your confused face,
the genuine life velocity wholeheartedly surprised,
the tickling happiest angst of wondering why...

the present of presence is selfish, me-gleeful,
good for the soul, and the surprise message,
for my presence is all the greater by my absence,
well, it tickles that warm spot you almost forgot about
that no rowed columnar calendar manager can pretend provide

that’s what is all about...
(and stop grinning already)
the unexpected, the ******* jack wondering,
the whys grows lesser,  
the message très simple:
the no reason season of surprise,
starts with a daily sunrise..  

C'est la vie au pays des merveilles


postscript
————-
(Holiday and Birthday wishes/presents are now de rigeur, obligatory,
forgetting unacceptable, even as a date’s meaning grow less significant,
now that we’re on Facebook to be advised by AI that controls it & destroys simultaneously,
the reduction of the remembering quality of life)

God creates
The colors are beautiful
I lost the hands of God
Wearing my long blue skirt
My feelings become intense
I'm a young girl
with a round face
My eyes narrow at the corners when they smile
Smiles brought about by a girl and a boy
Passing through all his smiles
Having a smell of my childhood dresses
Similar to all paintings in my drawing book
of that river
Sharp mountain
and ugly crows
''I love you, God of jasmine flower''
No one knows the death of flowers
Just telling that flowers are beautiful forever
and time is the murderer
Wanting my mother's arms
Her ******* are beautiful
I smiled, knowing a pleasure
that will not be in my ****** relationship
The sky smells of death
Last night I dreamed that a flower was dead
I saw death  
Go out of my window
with white curtains
We are playing
Making songs and dancing
Humans didn't accept the dreams
''I love you so much, God of jasmine flower''
Big
Round
and beautiful
Innocent and depressed
His eyes, are
His hands will be for whom?!
Both his eyes flew
One day, all the birds in the sky will grow up
and will have no hands anymore
Your hands have two jasmine flowers
and I will taste them till the end of my life
His eyes are beautiful
I will see the sunset in whose eyes?!
Sewing all the floral white dresses of women, tender
Devoting my eyes to my mother
Giving my heart to my sister
''How much I love your eyes''
Eglantine flower has the most beautiful smiles
The sun is young for me
The God of jasmine flower is happy
A light has remained in my heart
with his leaving
I repeated it, endlessly
and keeping his soul in my heart
Now, he is a happy butterfly
has grown up
Fluttering, slowly
Sitting on all the flowers
It is happy and free
Children and rainbows always follow the butterflies
The death of each flower is not beautiful
''The God of jasmine flower''
Oh, beautiful flower !
Still wearing your childhood golden earrings?!
Your playmates calling you
among scorching summer grass
Do you hear the innocence in children's smiles?!
The jasmine's hair is long and dark
Butterflies
dancing
and gone...

خداوند می آفریند
رنگ ها زیبایند
دست های خدا را گم کردم
دامن بلند آبی ام را پوشیده ام
عواطف من زیاد شده است
دختر جوانی هستم
با صورتی پهن
چشمانی که وقتی می خندد
گوشه هایش نازک می شوند
خنده هایی که یک دختر و پسر می سازند
از میان تمام خنده هایش می گذرم
بوی پیراهن کودکی هایم را می دهد
شکل تمام نقاشی های دفترم را دارد
با آن رود
کوهی تیز
و کلاغ های زشت
''دوستت دارم خدای گل یاسمن''
...کسی مرگ گل ها را نمی داند
فقط می گویند برای همیشه زیبایند
و زمان قاتل است
آغوش مادرم را می خواهم
سینه های او زیباست
می خندم
لذتی که در رابطه ی جنسی ام نخواهم برد
آسمان بوی مرگ می دهد
دیشب خواب دیدم که یک گل مرده
مرگ را دیدم
که از پنجره ی اتاقم
با پرده های سفید بیرون رفت
بازی می کنیم
آهنگ می نوازیم و می رقصیم
انسان ها رؤیاها را نپذیرفتند
''من خیلی تو را دوست دارم خدای گل یاسمن''
چشم های او
درشت
گرد
و زیباست
معصوم و افسرده است
دست های او مال چه کسی خواهند بود!؟
تمام چشم هایش پرواز کردند
روزی تمام پرنده های آسمان بزرگ خواهند شد
و دیگر دست نخواهند داشت
دست هایت دو گل یاس دارد
''خدای گل یاسمن''
و من تا آخرعمر آن ها را خواهم چشید
چشم های او زیباست
غروب را در چشمان چه کسی خواهم دید!؟
تمام لباس های سفید گل دار زنان را لطیف دوخته ام
چشم هایم را به مادرم هدیه کنید
قلبم را به خواهرم بدهید
''چه قدر چشم های تو را دوست دارم''
زیباترین خنده ها را گل نسترن دارد
آفتاب
برایم تازه است
خدای گل یاسمن شاد است
با رفتنش
نوری در قلبم ماند
که مدام تکرارش کردم
و روحش را در قلبم نگه داشته ام
او الآن پروانه ای شاد است
بزرگ شده
که آرام بال می زند
روی تمام گل ها می نشیند
آزاد و شاد است
بچه ها و رنگین کمان ها همیشه به دنبال پروانه ها می گردند
مرگ هر گل زیبا نیست
''خدای گل یاسمن''
! ای گل زیبا
گوشواره های طلایی کودکی هایت را هنوز داری!؟
همبازی هایت
از میان چمن های داغ تابستان
صدایت می زنند
معصومیت خنده های کودکانه را می شنوی!؟
موهای یاسمن بلند و سیاه است
پروانه ها
رقصیدند
و رفته اند

each of my poems is a commencent address,
depending on the day, the time or place,
either an ending or a beginning

a moment unique, we mark a changing,
by tossing/losing a hat we’ll never wear again,
or picking up a shovel to bury a parent
in earth and casket we cannot share

an operating room, shiny clean, with mercurial microbes
awaiting a new arriving inhabitant, to defend and attack,
or bidding farewell to a elder child born blood-deformed,
whose wingspan shortened by virtue of our own gene-rosity

commence the commencement.

take the iron from the grotesque irony,
the steel from the stealing away seconds,
the hum from the humble mumbling,  a disbelieving refusal,
the tears from the skin-rent tearing just
beginning a speech for the occasion and
ending with a prayer standing, by a gravestone

when you awake today, prepare a commencement
or a commence-not address