And thats when i realized
I was losing myself
That part of me
that edulged in sunlight rays
Late night reads and
lazy days
I kissed out of passion
never boredom
and prefer heartbreak
over loneliness
Life had a meaning
written in leather binded
journals and sparkly red ink
It was soft to the touch
and smelled of lemony
citrus
It did not make a sound
Yet it had a voice so beautiful
it made your mind
crash like tidal waves
against your skull
My mind now is nothing
but decay
what it once was seemed
to never exist
not a sign left behind
no emptiness
as if it had never been filled
The nothingness now something
and it was numbing to feel
That want to feel
literally anything
was now a desire to feel nothing
like an empty tv screen
buzzing alone 4:35 at night

Baka sakali lang naman na alam ko ang tinutukoy mo
Nag-iba bigla ang sinasabi ng mga mata mo
Noong sinabi **** 'alam mo na yon'
Pasensya dahil hindi ko kayang kumonekta ng ganon kabilis
Natatakot pa akong magtanggal ng damit
Natatakot pa akong ipakita ang tunay na ako
Patawarin mo ang kahangalan ko

Siguro hanggang paghaplos
Hanggang pagkapit mo sa mga braso ko
At ang manaka-nakang paghawak mo sa mga pulso at kamay ko
Paghawak mo sa ulo ko at sabay ang paghaplos sa buhok ko,
At ang pagkawala ng mga 'to
Dahil madalas na ang pag-iwas mo sa mga mata ko.

Pero saglit,
May tradisyon pa tayong gaganapin
Magkasamang haharapin ang sakit
Saglit
Sana maabutan pa natin ang buwan na mahahaluan ng mga ngiti
At pagsambit
ng mga lihim
Sana interesado ka pa dahil ganon kabilis
nagbago ang isip
Walang wala sa bilis ng paglakad mo sa susunod na destinsyon
Bakit ganon kabilis?
Kaya saglit,
Ngayon lang ako magpapahintay kaya sana 'wag ka munang mainip.