Golden rays shine down
On the white peaked mountain top
Water trickles through

You feel
the need
to fill
the need
to feel.

Pinipili ng mga mata ko
ang nais nitong makita
sapagkat tanda ko noon
lahat ay sadyang tinitignan
lahat ay gusto nitong masilayan at
maobserbahan ngunit ngayon
parang nais na lamang
pumikit at manirahan sa dilim

Pinipili ng mga mata ko*
ang nais nitong makita
at ikaw ang napili ng mga ito
kahit ang pakiramdam ay parang
nasa dilim ngunit maliwanag at kitang-kita
na iba ang dahilan
kung bakit ika’y masaya
at kapiling ang iba

And now I am
back into pieces
that you used to gather when
you first saw me

And now I am
shattered,
small and has no worth
back to being wasted

and now I don’t know
who I really am

hindi ko malaman
kung saan
papunta ang
pinili kong daan

hindi ko mawari
ang sidhi
at ang pag-iisip kong hati
bakit kailangang pumili?

saan?
tangan
ramdam,
saktan

sinubukang umikot
sa eskinitang baluktot
kailanma'y 'di ko malilimot
na doon ko nakita ang sagot

wala kang karapatan ipalagay
kung ano ang nararamdaman ko

kasi di ka nagtanong
at di mo rin naman ginustong malaman ang sagot

kaya, pakyu

I wrote for you
a few lines cut short

on minimum length,
a single piece

I long for you
that's all there is

I have always believed
that every woman
deserves a poem.

If you have never
read those words

(though doubtless
you deserve better)

accept these words
until your own
arrive.

   ~mce