Sa bawat ligaya natatamo kaakibat nito ang kalungkutan
Sa bawat halakhak may nakakubling puot
Sa bawat liwanag ay may aninong sumisilip
Ang buhay ay di puro sarap kundi may hirap din

Sa pag lakad sa panibagong hamon
Ang dalawang paa'y humahakbang sa pag-Ahon
Mahirap man kahit matarik
Madapa man ay muling titindig
Kumapit lang at nang maging matibay
Diyos ang ating pag-asa ang dakilang saklay
Madalas man madapa ay merong gumagabay
Sa likod ng pag hihirap ay may pag asang naghihintay

Daan, libo, sobra o higit Pa
Bilang ng mga unat na nilalapatan ng Pwersa
Init man o lamig ay titiisin'g Mag-isa
Marating lang ang destinasyon'g di pa nakikita ng Mata

My favorite moment in a day
Is right before I fall asleep

When I look up
I could finally see the nightsky

Not that I have no ceiling
But I choose to see the stars behind

Gusto kong kumawala,
Umalis at magpunta sa lugar,
Kung saan walang sakit,
Lungkot na madarama walang pait, Pagkabigong matatamasa,
Nais kong humimbing sa kanlungan ng AMA,
Damhin ang himig na magpapakalma
Sa mga damdaming nilulunod ng sakit na nadarama,

Pinilit lumaban, ngunit sadyang nahirapan,
Isinuko sa tadhana,ang sitwasyong ‘di na tama,
‘Di na kailangan na itong emosyon ay mahirapan,
Kaya’t itong iyong kamay na hinahawakan,
ay kusa ko nang binitawan…

Kusa ko nang hinayaan.
Kusa ko nang pinabayaan…
sa hangin kung saan man,
ang kamay na ito’y ramdam ang kalayaan,
Ang kaginhawaan… ang kapayapaan.

Nagparaya, Nagpaubaya, Nagpalaya.
Bakit tila hirap akong ito’y maunawaan?
Tila hindi mapalagay itong puso’t isipan…
At tunay na umasa sa kamalian…
Kawalan ay tila tinakasan…
Balakid ay aking kinalimutan…
Naglakas loob dahil nasasaktan,
Ininda ang natatanging kahinaan,
At hinarap ang tatlong kalakasan.

NAGPARAYA
Sa tadhana ako’y nagparaya…
Nagparaya na sa kanya’y maging taya,
Nagparaya sa kanyang maging tanga,
At nagparaya sa larong kayduga.

NAGPAUBAYA
Nagpaubaya nang natatanging biyaya,
Nagpaubayang ang luha ay tumulo sa lupa,
Nagpaubayang ang puso ay magambala,
At lamunin ng takot sa muling pagkikita.

NAGPALAYA
Ang huli ngunit kaysakit na aking magagawa,
Nang umabot sa puntong ako’y nagpalaya,
Nagpalaya kahit nagmistula nang kawawa,
Ang pusong nagmahal lamang…
ngunit ‘di nakamit ang laya.
Kaya’t sa huling pagkakataong ako’y gagawa,
Nang aksyong sa salita ko ay aakma,
Ay yun ay ang panahong ako ay…
Nagparaya, Nagpaubaya, at Nagpalaya.