i will forever thank the universe how you entered my life, even my heart. like how i always say to you, you are one of the biggest blessing i had ever receive.. as my first

if i could love you this much
and this long?
oh surely

i could also love someone else more
much better
and much longer..

how many times do i have to break
before i give up?
how much pain do i have to endure
before i raise the white flag

you were my dream
but i had a wake up call

i could keep saying one more
one more...
just one more
but when does it end?

Minsan ko nang nakita ang mga ngiti mo sa labi, na siyang minsan na rin akong naging dahilan
Minsan na rin akong nalunod sa iyong mapungay na mga mata, na siyang hindi ko sigurado kung ako’y nakaahon na ba
Minsan ko na ring nahawakan ang iyong mga kamay, na siyang ka’y higpit na para bang ito ang iyong paboritong laruan
At minsan ko na ring narasanan ang mahagkan gamit ang iyong mga bisig, na para bang natatakot na ako’y mawawala.

Alam mo ba kung ano ang pinaka paborito kong minsan?

Ang mahalikan mo gamit ang iyong mapula at malambot na labi na siyang paulit-ulit akong nadampian sa iba’t ibang parte ng aking mukha.

Minsan.

Kung iisipin ay nakakatakot dahil ang lahat ng mga bagay na masasaya ay nauuwi sa minsan. Yung minsan na hindi sigurado kung uulit pa ba, o yung minsan ba magiging madalas na?

Ngunit sa minsan kong karanasan sa piling mo. Ako ay lubos na naging masaya. Lubos na nagkaroon nang pag-asa na minsan ko na itong naramdaman, at siguradong darating din ang bukas na maaaring maging madalas na, yung sigurado na akong hindi magwawakas.

Isang saranggolang nasa himpapawid
at tila'y iyong puso ay kanyang tinawid
kanyang hatid ay puno lamang ng saya
walang ibang hangad kundi ang magpaligaya

Siya'y makulay at tila puno ng buhay
nagbibigay ng pag-asa sa bawat isa
Na sila'y makakakita muli ng ligaya
sa pamamagitan ng kulay na kanyang pinagsama-sama

Isang saranggola na siyang makulay
binibigyang kahulugan ang bawat buhay
pag-asa na kanyang binibigay
kaya't puno ng pag-ibig ang kanyang inaalay

Sa kanyang paglipad sa himpapawid
mag-iiwan ng isang mensahe
na ika'y magsilbing pag-asa
sa mundong hindi na natin mabasa

Ikaw yung mangga at ako ang bagoong
pero asin ang gusto mo
Ikaw yung papel at ako ang ballpen
pero lapis ang hanap mo
Ikaw yung medyas at ako ang sapatos
pero tsinelas ang kailangan mo

Ikaw yung mahal ko at ako ang nandito
pero siya ang mahal mo

Ngayon at okay na ako..

Ako na yung bagoong na kayang ipares sa iba na gugustuhin ako

Ako na yung ballpen na pang permanate na hindi na muling ipagpapalit pa

Ako na yung sapatos na mamahalin at kakailangan ng iba

Ako na yung tapos na sa'yo at kaya nang mahalin ang sarili nang higit pa