The prophecy
The preposterous fallacy
Entwined in the galaxy
The human tragedy

Self satisfaction
The earths depletion
Is it fact, is it fiction
To perish is to serve
Our twisted tradition

We care not what we consume
We live on our laurels
Punishing as we presume
We will find the answers
In a darkened room

Our dreams, they deny
The tales of fortune,  they are a lie,
We hope that the aspiration to succeed
Outweighs the truth of our desires for greed

And so it ends
A distress call in the dark extends
Echoes, just for a solitary moment
Then the silence of your dreams dance naked
As the world continues,  oblivious
Just like the others, oh so obvious,

I wrap my arms around Earth and Sky
for I am a child of trees and seas
and even in their magnificence
I am comfortable and safe
knowing I am loved
for I drink clear water
it washes over me
cleanses me of stain and shame.
This cozy Cosmos yields food and light
grand canyons and stars at night
and keeps me warm
in the arms of awe.

I got your name
From wheats...
Getting your eyes
From poppy flowers and the sun...
My mother still sings
Over my head...
Over the threeyearold shirt...
Millions of stars and white almond blossoms,
Growing side by side in your black hair...
Oh eglantine flower!
Oh eglantine flower!
Oh my eglantine flower!
We were created from dust...
Why don't we flourish?!
The walnut tree smiled at us...
Bright,
The water is...
Bright,
The air is...
Knitting my heart
In the middle of the wind...
My heart is suspended
With her moving red scarf...
The walnut tree smiled again
It had dried out...
We cried together...
Two teardrops from me...
Two teardrops from walnut tree...
We cried together...
Two teardrops from me...
Two teardrops from walnut tree...
Oh eglantine flower!
Oh eglantine flower!
Oh my eglantine flower!
Knitting your dress
To play with white and fluffy clouds...
Dancing with rainbow...
Because I know
All the *****
Are fertilized in the
Same short moments of
Happiness...
I don't know about you...
But I will die one day,
With my young,
Lush,
And beautiful *******...
The olive branches grew old...
They wore beautiful clothes
On me...
Clothes that were not for me anymore...
They have changed the color of the sky...
The thousands balloons
Of mine...
The thousands balloons
Of yours...
The balloons,
Popping among thighs...
Until the children are born sad...
Oh eglantine flower!
Oh eglantine flower!
Oh my eglantine flower!
Comb your hair...
They have not been braided for a long time...
You were running...
Running to the end of the blue scarf...
They have taken your picture
You were a photo...
Oh my eyes...!
My feelings are left somewhere...
In the circle of big rops that I jumped...
Spotted hair in the sunlight...
I didn't hear our laughter
The clothes were soft...
My sister and I will not die?!
Can we play as long as we want?!
And hot August is Autumn for me...
The Autumn winds,
Blowing in my flesh...
The Autumn clouds,
Moving inside myself...
Keeping your childhood's memory...
Your drawing book...
Your green balloons...
Stars and your alphabet
In my womb...
The seeds of your
White jasmine flowers
Are blossoming from my *******...
And I'm pregnant with
All your eyes...
Oh the eyes of the
Wild chrysanthemum!
Oh the eyes of the
Wild chrysanthemum!
Even death will not be my freedom...


نامت را از گندم ها گرفته ام
چشم هایت را
از گل های شقایق و خورشید
هنوز مادرم بالای سرم
آواز می خواند
...بالای پیراهن سه سالگی
از لا به لای موهای سیاهت
میلیون ها شکوفه ی سفید بادام و ستاره شکفته اند
!گل نسترن
!گل نسترن
!ای گل نسترن
از خاک آفریده شدیم
گل چرا ندهیم!؟
...درخت گردو به ما خندید
...آب روشن است
...هوا روشن
قلبم، را بافتم
در میان باد
در تکان خوردن های روسری خواهرم
روسری اش سرخ بود
درخت گردو خندید
او را دیدم
خشک شده بود
...ما باهم گریه کردیم
دو قطره اشک از من
دو قطره اشک از درخت گردو
...ما باهم گریه کردیم
دو قطره اشک از من
دو قطره اشک از درخت گردو
!گل نسترن
!گل نسترن
!ای گل نسترن
پیراهن ات را بافته ام
تا ابرهای سفید و پنبه ای بازی کنی
با رنگین کمان برقصی
چون می دانم تمام تخمک ها
در میان همان لحظه های
کوتاهِ شادمانی
...بارور می شوند
تو را نمی دانم
اما من، یک روز
با سینه های جوان، شاداب
و زیبایم خواهم مرد
...شاخه های زیتون پیر می شوند
لباس های زیبا به تنم کرده اند
لباس هایی که برای خودم نبود
...رنگ آسمان را عوض کرده اند
هزار بادکنک تو
هزار بادکنک من
،بادکنک ها
میان ران های پا می ترکند
...بچه ها غمگین به دنیا می آیند
!گل نسترن
!گل نسترن
!ای گل نسترن
موهایت را شانه کن
خیلی وقت است که دیگر گیس نمی شوند
...تو می دویدی
در انتهای شالی آبی رنگ
تصویرت را ثبت کرده اند
...عکس بودی
...چشمانم
...احساس من جایی مانده است
...در دایره ی طناب های بزرگ که پریدم
...موهایی مقطع در نورِ خورشید
خنده هامان را نشنیدم
لباس ها لطیف بود
من و خواهرم می توانیم نمی ریم!؟
تا هروقت که دلمان خواست بازی کنیم!؟
...و مرداد گرم برای من پائیز است
در جسم من می وزد
...بادهای پائیز
در من حرکت می کنند
...ابرهای پائیز
در رَحِم خاطرات بچگی هایت را نگه می دارم
دفتر نقاشی و بادبادک های سبزت را
ستاره ها و حروف الفبایت را
،دانه ی گل یاست
...از نوک پستان هایم شکفته است
و تمام چشم هایت را باردارم
!آخ چشم های گل آهار
!آخ چشم های گل آهار
...حتی مرگ هم آزادی من نخواهد بود

I used to roam the skies
who's now a man out of time
a shadow merged with the night
branches tapping
I peek through the old window
phantom longing-ness
a dragonfly stuck in amber