Madasalin akong tao.
Pagmulat pa lang ng aking mga mata
sa aking unang hinga,
sa pagbuka ng aking mga bibig,
ngalan Niya na ang unang lumalabas,
ngalan Niya na ang aking binibigkas.
Sa bawat umagang gumising ako
na wala ka sa'king tabi,
mas lumalakas ang aking mga dasal.
Umaalingawngaw sa apat na sulok
ng aking silid ang iyong mga alaala.
Yung tipong aabutin ng ilang
dekada bago aking
malimutan ang tinig ng iyong
mahihinhing mga salita.
Ako'y madasaling tao.
Sa ilang beses ko ng
Isinigaw sa langit ang iyong mga
ginawa para mapamahal ka sakin
bakit tila aking pakiramdam
hindi Niya ako naririnig?
Sa ilang beses kong hiniling
na makasama ka,
sa bawat araw na nasa isipan kita,
kulang pa ang mga senyales
na ibinibigay Niya.
Nakakatawa nga lang dahil
hindi ko naman tinanong kung
Pwede pa bang
ika'y mapa sakin
Pero bakit sumasagot
na Siya agad
Na parang hindi maaari?
Pero itinutuloy ko pa rin
ang aking pagdadasal
at baka sakaling mapag bigyan.
Hanggang sa umabot ako
sa lugar na
sa aking pakiramdam
hindi naman sapat ang
pagbulong ng dasal.
Na hindi na sapat na
iiyak ko na lang
lahat sa mga paa ng imahe Niya.
Na dapat siguro
hindi lang saming dalawa ng Diyos
ang aking mga hinihiling.
Aking gagawing dasal
Ang iyong pangalan
hanggang sa mabingi ako
sa bulong ng bawat santo.
Hanggang sa masunog ang dila ko
Sa *Amen ng bawat pari ng simbahan.
Hanggang sa malunod ako
sa mga dugong luha
na iniyak ng birhen.
Kailangan ko lang
na iparamdaman Nila
na ako'y naririnig.
Kahit ang aking mga pinaka
tahimik na sigaw para sa pangalan Niya.
Isisigaw ko ang bawat rason
kung bakit labis na
Minahal kita.
Ngunit ako'y nagbabakasali lamang,
alam kong hindi lang ako
ang Kanyang anak
pero sana
kahit isang beses lamang
sa milyong daan kong pagsabi
ng pangalan mo sa Kanya,
kahit isa lamang sa
kung sino man ang nasa itaas;
nagbabakasakali lang akong umabot
sa langit ang aking mga dalangin.
Hanggang sa mahalin mo ako
magiging madasalin akong tao.

Gusto kong tumula ng hindi patungkol sayo.
Gusto ko namang aliwin ang makata na nasa loob ko.
Dahil pagod na ako.
Pagod na pagod na akong habulin ka gamit ang aking panulat at mga salita.
Pagod na akong ipaunawa sayo kung ano nga ba ang kahulugan ng "Mahal kita"
Mahal kita hindi dahil mahal mo ako.
Na ang mahal kita ay hindi isang katanungan na dapat ay sinasagot.
Na pag sinabi kong mahal kita,
mahal kita at yun na yun.

Kaya gusto ko munang bumalik sa umpisa.
Kung saan, mahal ko lahat ng nasa paligid.
Mahal ko ang mga ibon na nasa himpapawid.
Mahal ko ang puno na nagbibigay sakin ng lilim.
Mahal ko ang kalangitan at
ang ganda nito ay sadyang kaibig-ibig.

Dahil nung dumating ka,
huminto ang pag ikot ng mundo ko. Ikaw ang sistemang kumain sa buong pagkatao ko.
Binulag mo ako.
Wala akong makita.
Nabingi ako.
Hindi ako makarinig.
Akala ko tama lang ito,
na ganito ang pakiramdam ng pag ibig.
Nakakaadik. Nakakabaliw.
Ikaw lang ang gusto ko.
Ikaw lang ang isusulat ko.
Tinuring kitang diyos.
Sinamba at pinaubaya sayo lahat.
Pero para sayo, hindi parin pala ito sapat.

Iba pala ang ibig sabihin ng pagmamahal mo.
Pahiram lang pala sakin lahat ng alaala mo.
Mahal mo ako dahil ayaw mo ng maiwan
Mahal mo ako sa kadahilang alam **** hindi kita sasaktan
Mahal mo ako dahil alam **** ibibigay ko lahat sa iyo
Na susungkitin ko ang mga tala sa kalangitan para magdulot ng ngiti sa labi mo
Na isusulat kita ng tula kung saan ikaw ay isang perpektong nilalang
-- Yun lang pala ang habol mo.

Kaya hindi, ito na ang huli
Ito na ang huling beses na mag aaksaya ako ng papel at tinta
Ito na ang huling beses na magiging parte ka ng aking mundo ko
-- at ng aking mga tula.
Kaya paalam na sa iyo, aking Ginoo.

Dahil aaliwin ko muna ang makatang nasa loob ko na pinatay mo.

Gusto kong tumula ng hindi patungkol sayo.
Gusto ko namang aliwin ang makata na nasa loob ko.
Dahil pagod na ako.
Pagod na pagod na akong habulin ka gamit ang aking panulat at mga salita.
Pagod na akong ipaunawa sayo kung ano nga ba ang kahulugan ng "Mahal kita"
Mahal kita hindi dahil mahal mo ako.
Na ang mahal kita ay hindi isang katanungan na dapat ay sinasagot.
Na pag sinabi kong mahal kita,
mahal kita at yun na yun.

Kaya gusto ko munang bumalik sa umpisa.
Kung saan, mahal ko lahat ng nasa paligid.
Mahal ko ang mga ibon na nasa himpapawid.
Mahal ko ang puno na nagbibigay sakin ng lilim.
Mahal ko ang kalangitan at
ang ganda nito ay sadyang kaibig-ibig.

Dahil nung dumating ka,
huminto ang pag ikot ng mundo ko. Ikaw ang sistemang kumain sa buong pagkatao ko.
Binulag mo ako.
Wala akong makita.
Nabingi ako.
Hindi ako makarinig.
Akala ko tama lang ito,
na ganito ang pakiramdam ng pag ibig.
Nakakaadik. Nakakabaliw.
Ikaw lang ang gusto ko.
Ikaw lang ang isusulat ko.
Tinuring kitang diyos.
Sinamba at pinaubaya sayo lahat.
Pero para sayo, hindi parin pala ito sapat.

Iba pala ang ibig sabihin ng pagmamahal mo.
Pahiram lang pala sakin lahat ng alaala mo.
Mahal mo ako dahil ayaw mo ng maiwan
Mahal mo ako sa kadahilang alam * hindi kita sasaktan
Mahal mo ako dahil alam * ibibigay ko lahat sa iyo
Na susungkitin ko ang mga tala sa kalangitan para magdulot ng ngiti sa labi mo
Na isusulat kita ng tula kung saan ikaw ay isang perpektong nilalang
-- Yun lang pala ang habol mo.

Kaya hindi, ito na ang huli
Ito na ang huling beses na mag aaksaya ako ng papel at tinta
Ito na ang huling beses na magiging parte ka ng aking mundo ko
-- at ng aking mga tula.
Kaya paalam na sa iyo, Mahal Ko

umagang kay lamig
napapaos na tinig
sintunadong himig
sana'y may makarinig

nauutal na bibig
nanghihinang mga bisig
matang hindi maka-titig
sa mga hindi masabing katinig

tagimpang makisig
kumukupas na daigdig
humihinto ang bawat pintig
nawa'y dinggin ang pahiwatig

Dati ako'y nagagalak sa dilim–tahimik at payapa.
Nakakaramdam na ako'y malaya.
Sa paglipas ng panahon,
nagbago na ang aking pananaw.
Hindi na tuwa,
kundi takot na ang nangingibabaw.
Sa pagsapit ng dilim, heto nanaman.
Nangangamba sa mga munting tinig na umaalingawngaw.
Pagdurusang walang makarinig kahit gaano kalakas ang iyong sigaw.