Tapos na ang giyera
Tapos na ang labanan at hindi matigil na sakitan
Tapos na ang nakakatakot na digmaan sa labas ng mga tahanan
Tapos na.

Pipiliin ko nang maging masaya
Hahanap ako ng madadaluyan kung saan mabibigyan
Ako ng kalakasan
Maghahanap ako ng kapayapaan

Kapayapaan na yayakap saakin
Sa mga takot na dinanas ko
Sa mga bangungot na nagkakaron parin ako tuwing gabi
Sa mga multo na paulit-ulit na dumadalaw saakin

Kapayapaan na pupunas
Sa mga luha na di na natutuyo
Sa mga pawis na matagal nang gustong mawala
Sa mga dugo't na minsan nang nanggaling sa sarili ko

Magkakaron ako ng kapayapaan

Ngunit bakit hanggang ngayon
Na tapos na ang giyera
Ay hindi ko parin mahanap ang kalayaan na iyon?

Bakit patuloy na kumukurot ang ala-ala
Na minsan nang nagdaan at sumabit at nanatili
Hanggang sa mawala?

Bakit kahit na pilit kong kinakalimutan
Ay bumabalik parin ang sakit
Na dinanas ko habang nasa piling mo?

Ngunit ang dating nakaraan
Ay tila gumugulo ulit saakin paulit-ulit
Bumabalik at tila nagiging kasalukuyan

Bumabalik yung nakaraan na
Nagmahalan tayo at piniling di maniwala sa katapusan
Naging matigas ang ulo't sumunod
Sa mga pusong pagal

Nasaksihan ng araw at buwan na
Ang pagiging seryoso ng bawat puso't isip
Natagpuan ang kasiguraduhan sa mundong walang katiyakan

Ngunit sa isang pikit ko
Ay nagulat ako nang magkaron ng "Siya"

Simulan natin sa "Siya"

Simula nung araw na iyon
Ang salitang "siya" ay naging panakot saakin
At tila naging digmaan sa isipan ko
Tila naging parusa sa puso ko

Ang dating "tayo"
Ay unti-unting naglaho
At nagbago
At naging "kayo"

Doon nagsimula ang digmaan
Nasakop mo ang puso kong ngayon lamang umibig
At binomba ito

Pinosas mo ito at ikinulong
Ibinilanggo sa lugar na hindi ko rin alam
Binugbog at pinarusahan para sa kasalanang hindi naman ginawa

Nagmamakaawang pakawalan

Sumulat ito ng kanta
Umawit gamit ang natitirang pintig
Sumulat gamit ang natitirang dugo

Isinigaw niya ang awitin niya ng paulit-ulit
Ngunit walang nakakarinig sakanya

Naghihingalo para sa natitirang lakas
Umawit ulit siya muli

Hanggang sa marinig siya ng Maykapal

Ang alibughang puso ay natagpuan na sa wakas

Ngayon ay dumating na ang kasalukuyan
Kasalukuyan kung saan ang dating nasasaktan ay gumagaling na

Kasalukuyan kung saan tapos na ang giyera
Possible na ang kapayapaan

Hawak ko ang sedula ng pananakop mo sa puso ko
Handa na akong kumalimot
Handa na akong tumalikod
Sa nakaraan na hindi na kasalukuyan

Magtatapos ako sa "Ikaw"

Mag-isa ka na

Tanong nila bakit daw ako nagpupuyat. Sabi nila masama daw ang magpuyat.
Nakakadami daw ng pimple. Magkakasakit ka, at kung ano-ano pa. Pero may tanong din ako sa kanila.
Masama pa din ba magpuyat, magkaroon ng madaming pimple at magkasakit kung
Ang dahilan naman ng pagpupuyat mo ay para makausap ang taong mahal mo?
May mga bagay pala talaga na kahit masama ay nakakabuti din pala sayo minsan.

Lumalalim na ang gabi, lumalalim na din ang koneksyon nating dalawa.
Mga bagay na napagkekwentuhan ay dumarami.
Mga ngiti na sa aking labi ay dumadampi.
Mga lungkot na sa pagpapatawa mo ay napapawi.
Mga ilusyon ng nakalipas ay sa akin dumadalaw.

Mga ka-abnormalan mo na nakakahawa.
Pinatibok mo pati ang puso kong kawawa.
Mga pusa sa labas na ngawa ng ngawa.
Mga daga sa aking dibdib na kinikilig at nagwawala.
Kasabay ang ating walang humpay na pagtawa.

Mga araw na hindi nakakakain para lang ikaw ay
makausap ng matagal.
Ngunit pinupuno mo naman ang aking tiyan ng mga paru-paro ng walang angal.
Mga senyales na sana ito na ang sagot sa aking mga dasal.
Ipupusta na lahat kasama ang aking dangal.
Na ikaw at ako ay hanggang kasal.

Hindi ko namalayan na ako'y nahuhulog na pala sayo sa sobrang daldal.
Na tanging bukhambibig ko na lamang ay ang mga salitang balbal.
Sa sobrang kakaisip sayo habang naglalakad ay muntik pang mahulog sa kanal.
Nakakatawa pero wag sana ako masiraan ng bait at dalhin sa mental ospital.
Nagmamakaawa at nananampalataya sa nag-iisang banal.

Madaming bagay na magkapareho tayo. Sa pagkain, sa kalokohan, sa musika, sa mga bagay na kinaiinisan.
Kahit mismo sa pananalita ay gayang gaya. Tadhana na nga ba ito? Maniniwala na ba ako sa mga kathang-isip na iyong dulot?

Hindi ko alam, hahayaan ko na lamang na ako ang dalhin ng nararamdaman ko kung saan nito ako gustong dalhin.
At mas sigurado pa ako sa sigurado na walang ibang pupuntahan kundi palapit Sayo.
Sayo na siyang dahilan kung bakit ako nagpupuyat.

Lola una kong nasilayang maging  tunay na nanay.
Pagmamahal sayo'y tunay na naramdaman.
Mabuting Pangaral ay sayo unang natutunan.
Minsan mo  mang napapagalitan at napapalo ito'y sa ikabubuti ko naman.
Katuwaan ay nakakamtan pag ikaw ay nasisilayan lalo't makita sa mga mata at labi ang iyong kasiyahan sa twing kami sayo ay dumadalaw.
Mga anak mo at apo ay nakukompleto para pangungulila mo ay maibsan.
Sa twing pasko ay paparating pananabik sa puso ay walang mapaglagyan dahil sa ikaw at ibang pamilya ay makakasalo.
Lola ikaw ang una kong naging tunay at tapat na kaibigan.sa tuwing ang puso ay may dinaramdam ikaw ang unang sinasabihan.mga pangaral na ibinibigay mo ay malugod kong pinapakingan.
Ngunit isang araw kami ay nagimbal ikaw daw ay may karamdaman,pilit ang oras ay hinahabol upang ikaw ay masilayan at makausap man lang.
Ngunit tadhana ikaw ay ipinagkait at damdamin ay sinaktan,nang malaman  na ikaw ay tuluyan ng namaalam.
Masakit ang yong paglisan,kirot sa puso hangang ngayon ay nararamdaman.
Pasko ay paparating na ngunit ikaw ay wala na
Sabi nila tangapin na lang ang yung paglisan,ngunit paano tatangapin kung ang puso ay hindi pa handa sayong pamamaalam.
Puso ay hindi parin matangap na kami ay tuluyan mo ng nilisan.
Pangungulila sa puso sana ay iyong maibsan,sa panaginip ko sana ikaw ay dumalaw.

Nakatingin na naman
sa malayo
habang tahimik
na tinitingnan
ang palubog na araw
dito sa tagpuan natin
ako'y nag-iisa na naman
Mga alaala mo
tahimik na sumasabay
sa ihip ng hangin at
sa unti unting pagbaba
ng araw sa parang

Hanggang kailan ako aasa
sa posibilidad na bukas
ay muli kang makakasama
Hanggang kailan ako
maghihintay
Kasi unti unti na kong
nalulumbay
matagal pa ba?
ako'y naiinip na
pakisundo na lang
ako pag oras ko na

Araw araw
walang mintis
dumadalaw dito sa tagpuan
masuyong hinahaplos
pangalan mo'ng nakaukit
sa bato
mga naggagandahang
bulaklak na gusto mo
ay dala dala ko
bukas ulit
andito na naman ako

Sana nung nagpaalam ka
pinigilan kita
kung hindi lang ako tanga
sana naagapan ko pa
hindi ko alam
yun pala ay huli na
Huling pagkakataon na
makita ka
Huling pagkakataon
na makasama ka


Matagal pa ba?
ako'y naiinip na
pakisundo na lang
ako pag oras ko na

Sa pag lubog ng araw
Liwanag ay napapanaw
Kasabay na dumadalaw
Dilim na umaagaw

Sa anyo ng katahimikan
May kasinungalingan
Sa bawat kabutihan
May kapatid na kadiliman

Sa mukha na may takip
Walang nais sumagip
Takot na sumilip
Ang ngiting may kalakip

At sa bawat natuklasan
Bumibigat ang pasan
Patay na kamusmusan
Wagi ang kasamaan

Tumigil sa piglas
Wala na ang lunas
Hirap nang tumakas
Sa lahat ng pintas

Gusto kitang isayaw ng mabagal.
Gusto kitang isayaw.
Gusto kita.
Gus—
Gusto kong ibaling ang pagtingin ko sa iba,
Pero bakit kahit na pilitin kong okupahin ang malaking parte
ng oras para kalimutan ka,
Hindi ko mapanindigan?
Bakit patuloy ka pa ring bumabalik at nangungulit sa isipan;
Kung alam mo namang madalas akong umaaasang baka sakali,
May maganda tayong patutunguhan?
Paano ko magagawang makalayo sa lungkot,
Kung simpleng alaala mo,hindi ko magawang malimot?
Dumarating ka sa oras ng katahimikan—
Dumadalaw sa mga panahon ng pag-iisa,
Dinadamayan ang sakit ng luhaan kong mata;
Bumabalik-balik at sumisilip-silip,
para iparamdam ang presensiya ng pag-ibig na kailanma'y hindi masusuklian~
Gusto kitang isayaw ng mabagal,
Sa saliw ng paborito kong musika,
Sa tugtog na gigising sa'kin, magpapa-alala:
•Pagmamay-ari ka ng iba,
Gusto kitang isayaw ng mabagal—
Hanggang sa hindi matapos na tugtugin;
Hanggang sa magawa ko ng pilitin,
ang tadhana~
Na ibigay ka nalang sa akin,
Gusto kita ng isayaw ng mabagal.
Gusto kitang isayaw.
Gusto kita.
Gus—
Tama na.
Husto na.
Gustuhin ko man na mapasa'kin ka,
Wala akong magagawa.
Kaya sige.
Tatanawin nalang kita.
Hihiling na sana minsan, maisayaw kita—
Sa saliw ng paborito kong musika;
Sa tugtog na patuloy sa'king magpapa-alala,
Kaibigan lang dapat kita
At pagmamay-ari ka ng  iba.
Gusto kitang isayaw ng mabagal.
Gusto kitang isayaw.
Gusto kita.
Hindi magbabago kahit nakatadhana ka sa iba.

36 Sa lahat ng araw ng ikalawang buwan
Bago ganapin ang napipintong kasalan

37 Madalas wala ang prinsipe sa palasyo
Dinadahilan parati ang pangangaso

38 Subalit parating walang huli
Dahil may lihim siyang ikinukubli

39 Iyon ang kanilang ugnayan
Ni Loria sa sikretong pook sa kakahuyan

40 Sila’y palaging nakahahanap
Ng butas sa pagpapanggap

41 Ang palusot naman ni Loria
Sa ina’y dumadalaw siya

42 Wala man lang nakahalata
Sa lihim na ugnayan ng dalawa.

-06/17/2012
*Gintong Lupa Series