Makakalimutan ka rin niya.
Pati lahat ng pinangako niya sa'yo.
Lahat ng sinabi niyang gagawin niya at inasahan mo.
Lahat ng plano niya para sa kinabukasan niyo na pinaniwalaan mo.
Lahat yun.
Kalilimutan niya rin.
Isa ka lang naman sa kanila.

Isa ka lang sa mga panandaliang pinasaya niyang…iiwan rin pala.

*v.q.

Bakit kasi biglaan ko pa rin naaalala ang lahat?
Bakit hindi pa rin kita makalimutan?
Gusto ko ng sumaya.
Gusto ko na din magmahal ng iba.
Pero sa tuwing gagawin ko yun, natatakot ako.

Natatakot akong masaktan sila,
at masaktan ulit ako.
Namamanhid ako tuwing susubukan ko.
Bakit ang hirap pa rin?
Sana may tumulong naman sakin
para lumakas lakas naman ang loob ko.

Kasi hindi ko alam
kung hanggang kelan ko pa kakayanin ang ganito.
Ang hirap-hirap, sa totoo lang.

Dinadaan ko lang lahat sa tawa,
sa pagguhit, sa pagsusulat…
Pero onti na lang, baka bumigay na ako.

Ayoko na ng ganito…

Wag kang mabuhay sa isang kasinungalingan
Wag **** ipilit ang sarili mo
Sa bagay na alam **** hindi para sa'yo
At hindi ka magiging masaya

In short, kung mahal mo pa..
Wag **** pakawalan.

Baliw.