Karapatang Ari 2016
WMSU MABUHAY ESU
DONWARD CAÑETE GOMEZ BUGHAW


Kung isa-isahin ang nangakaraan
Simula no'ng ika'y aking niligawan
Hanggang sa dumating ating hiwalayan,
Maikuk'wento ko ng walang alangan.

Unang kita palang, napaibig ako
Sa isang babae at Nimfang tulad mo;
Puso ko'y nahulog ng di napagtanto,
Siguro'y pakana ito ni Kupido.

Iyong itinanong, "Ikaw ba si Donward?"
Ako'y napatigil nang dahil sa gulat
Ako ay lumingo't ikaw ay hinarap,
Aking itinugon isang tango't kindat.

Nang ako'y lumabas na sa isang silid
Hindi ko mawari't ikaw ay nawaglit;
Ako ay nalumbay sa nasahing pilit
Ano't ang tadhana ay nagmamalupit.

Gusto ko pa namang ika'y makilala
Paanong nangyari't agad kang nawala,
Hindi tuloy kita natanong o sinta
Sa iyong pangalan na pang-engkantada.

Aking inusisa ang aking sarili:
"May pag-asa pa bang makita kang muli?
May tadhana kayang magtatagpo uli
Sa ating dalawa kahit na sandali?"

Hanggang isang araw, nang aking makita
Iyong kaibigang naglakad mag-isa
Agad kong tinanong kung ika'y nagsimba
Marahan n'yang sagot nasa tuluyan ka.

Pagkatapos niyon tinanong ko na s'ya
Sa iyong pangalan na may pagkad'yosa
Agaran niyang sagot, "Devina Mindaña,
Ang buong pangalan ng aking kasama.

Nagpatuloy kami sa pagkuk'wentuhan
Habang naglalakad sa tabi ng daan
Hanggang sa dumating ang aming usapan
Sa punto na ako ay kanyang mabuk'han.

Diretsahang tanong ay 'may gusto ka ba,
Sa kaibigan kong nanuot sa ganda?'
Sagot ko'y mistula isang tugong parsa,
Naging dahilan ko'y, 'Naku, wala! Wala!'

Imbis na makuha, siya ay natawa
At nang tanungin ko'y naging sagot niya:
"Subukan mo nalang ang ligawan siya
At baka maantig, batong puso niya.

Ni minsan ay hindi siya nagkaroon
ng isang siyota, pagkat umaambon
ang pangarap niyang gustong maisulong
ang makapagtapos at ang makaahon."

Pagkasabi niyon, ako ay nangusap:
"Diyata't parehas kami ng pangarap,
Kapwa puso namin ay nangangagliyab
Sa iisang nais na para sa bukas."

Nagpatuloy kami sa aming usapan
Hanggang sa tuluyang siya'y namaalam.
"Ako'y ikumusta sa 'yong kaibigan,"
Wika ko nang siya'y tumawid sa daan.

Nagpatuloy ako sa aking paglakad
Hanggang sa marating ang nagliliwanag
nating pamantasang nagtatahang huwad
ng dunong at puring nanahanang likas.

Nagdaan ang gabi't umaga na naman
Pagsulat ng tula'y aking sinimulan,
Yaong tulang handog sayo kamahalan
Nitong si Balagtas, Donward ang pangalan.

Ang iyong pangalan ang naiititik
Niyong aking plumang espadang matulis;
Ang tinta ay dugong may hinalong pawis
Nitong aking huli't wagas na pag-ibig.

Ngunit sa kabila, niyong aking katha
Aking nalimutan ang lahat ng bigla
Maging pangalan mo, sintang minumutya
Kung kaya't nagtanong uli ang makata.

"Siya ang babaeng aking naibigan,"
Pagkukuwento ko kay Jesang huwaran
Nang ika'y nakitang naglakad sa daan
Kasama ang dal'wa mo pang kaibigan.

At nang naguluha'y aking itinuro,
Pagkatapos niyo'y siyang aking sugo;
Si Jesang huwaran ay parang kabayo,
Ika'y sinalubong ng lakarang-takbo.

Agad kang tinanong sa iyong pangalan
Katulad ng aking naging kautusan.
Nang ika'y tawagin -- o kay saklap naman
Di mo man lang ako nagawang balingan.

Nang aking tanungin si Jesang huwaran,
Nang siya'y nagbalik sa pinanggalingan,
Kung ano ang iyong tunay na pangalan:
"Devina Mindaña," kanyang kasagutan.

Hindi lumalao't hindi nakayanan
Ng puso kong ito, ang manahimik lang;
Kaya't nagsimulang ikaw ay sabayan,
Kahit hindi pa man kilalang lubusan.

Ewan ko kung bakit ako'y tinarayan,
Gusto kong magtanong, pero di na lamang;
Sa sungit mo kasi'y baka lang talikdan
At bago aalis ay iyong duraan.

Subalit, lumipas ilang linggo't buwan
Tayo'y nagkasundo't nagkausap minsan;
Insidenteng iyo'y di ko malimutan,
Malamyos **** tinig, aking napakinggan.

Nang ako'y tanungin sa aking pangalan,
Sa telepono ko'y sagot ay Superman;
At nang mukhang galit, agad sinabihang,
"Huwag kang magalit, ika'y biniro lang."

Agad kong sinabi ang aking pangalan
Baka tuloy ako'y iyong mabulyawan:
"Si Donward po ito," sabi kong marahan,
Pagpapakilala sa 'king katauhan.

Patuloy ang takbo ng ating kuwento,
Ang lahat ng iyo'y aking naging sulo,
Sa papasukin kong isang labirinto;
Sa isang kastilyong nasa iyong puso.

Hanggang isang gabi, mayroong sayawan,
Napuno ng tao ang gitnang bulwagan;
Ang aking sarili'y hindi napigilan
Na ika'y hanapi't maisayaw man lang.

Ngunit ng matunto'y hindi nakaasta,
Ang aking nasahin ay naglahong bigla;
Imbis na lapita't dalhin ka sa gitna,
Ay hindi na lama't ako'y nababakla.

Aking aaminin ang kadahilanan,
Takot na talaga ang pusong iniwan
Na baka lang uli't ito ay masaktan
Tulad ng sa aking naging kasaysayan.

Kaya't hindi ako nagpadalos-dalos
At baka pa tuloy yaon ay mapaltos;
Ang mabulilyaso'y mahirap na unos
Nitong aking pusong may panimding lubos.

Akin pang naitanong sa isang pinsan mo
K'wento ng pag-ibig na tungkol sa iyo
At kung maaaring ikaw ay masuyo,
Naging tugon niya'y: 'Ewan ko! Ewan ko!'

"Huwag ikagalit kung ika'y tanungin,"
Sabi ng pinsan **** maalam tumingin
Di sa kanyang mata na nakakatingin,
(Kung hindi'y sa kanyang talas na loobin).

Aking naging tugon doon sa kausap,
Yaong binibining aking nakaharap:
"Hindi magagalit itong nakatapat
Hangga't ang puso ko'y hindi nagkasugat.

Pagkatapos niyo'y kanya ng sinabi
Ang ibig itanong na nangagsumagi
Sa kanyang isipang lubhang mapanuri,
Ang kanyang hinala ay ibinahagi.

"Ikaw ba'y may gusto sa kanya na lihim?
Huwag **** itago't ng hindi lusawin
Ang laman ng puso at iyong pagtingin
Ng iyong ugaling, pagkasinungaling!"

Pagkatapos niyo'y agad kong sinagot
Tanong niyang sadyang nakakapanubok
At ipinagtapat yaong aking loob
Ng walang alanga't maski pagkatakot.

"Ako nga'y may gusto sa kanya na lihim,
Subalit paanong siya'y maging akin
Gayung tingin pala'y akin ng sapitin,
Ang lumbay, ang hapdi't kabiguan man din?"

"Di ko masasagot ang 'yong katanungan,"
Naging tugon niyong butihin **** pinsan,
"Tanging payo ko lang ay pahalagahan,
Huwag pabayaa't siya ay igalang."

Aking isinunod nang kami'y matapos
Ay ang iyong ateng wari d'yosang Venus;
Agad kong sinabi habang napalunok
Yaong aking pakay at nang s'ya'y masubok.

Imbis na tugunin yaong aking pakay,
Ako'y di pinansin kung kaya't nangalay
Dalawa kong mata sa kanilaynilay
Ako'y nanghihina't puso'y nanlupaypay.

Aking iniisip sa tuwi-tuwina
Ay ang pangalan mo, mahal kong Devina;
At ang hinihiling sa bantay kong tala,
Hihinting pag-asang makapiling kita.

Kaya't hindi ako nakapagpipigil,
Iyong aking loob na nanghihilahil
Aking inihayag sayo aking giliw
Ng walang palaman at maski kasaliw.

Tandang tanda ko pa no'ng makasabay ka
Papuntang simbaha'y sinusuyo kita
Hanggang sa pagpasok ako'y sumasama
Kahit hindi alam ang gagawin sinta.

Bago nagsimula ang misa mahal ko,
Ang aking larawa'y iniabot sayo;
May sulat sa likod, sana'y nabasa mo,
Yaong pangungusap ay mula sa puso.

Di kita nakitang ako ay nilingon,
Sapagkat atens'yo'y naroong natuon
Sa isang lalaking pumasok na roon,
At sayo'y tumabi hanggang sa humapon.

At nang nagsimula'y umalis na ako,
Pagkat ako itong walang sinasanto;
Baka tuloy ako magsasang-demonyo
Sa aking nakitang katuwaan ninyo.

Hindi ko malaman kung bakit sumakit,
Nanibugho ako, ano't iyo'y salik?;
Ano nga ba ito't tila naninikip?
Lintik na pag-ibig, puso ko'y napunit!

Napaisip ako habang naglalakad
Hanggang sa isip ko'y nagkakaliwanag;
'Manibugho sayo'y hindi nararapat,'
Napatungo ako sa sariling habag.

Ilang saglit pa at akin ng pinahid
Luhang sumalimbay sa pisnging makinis
At saka nangusap ng pagkamasakit:
"Wag kang mag-alala't di ko ipipilit."

"Itong pag-ibig kong nagniningas apoy,
Nasisiguro kong hindi magluluoy;
Ngunit, kung hindi mo bayaang tumuloy,
Mas mabuti pa ang puso ko'y itaboy!"

Nang ako'y magbalik doon sa simbahan,
Sa dami ng tao'y di kita nasilayan;
Ngunit, nang tanawin sa kinauup'an,
Naroong Devina't kinaiinisan.

Nanatili ako't hindi na umalis,
Di tulad kaninang lumabas sa inis;
Ako'y umupo na at nakikisiksik,
Kahit patapos na ang misang di ibig.

Hindi ko nga ibig, pagmimisang iyon
At maging pagsamba't gano'ng pagtitipon;
Pagtayo't pagluhod di ko tinutugon,
Pagkat ako itong walang panginoon.

Araw ay lumipas mula ng masuyo,
Ika'y sinubuka't nang hindi malugo
Itong aking pusong namalaging bigo
Sa loob ng dibdib, namugang tibo.

Iyong naging tugon ay nakakapaso,
Masakit isipi't maging ipupuso;
Yaong tumatama'y animoy palaso,
Narok sa dibdib, sugat aking tamo!

Sa kabila niyo'y di pa rin sumuko,
Tanging ikaw pa rin ang pinipintuho;
Kaya't wag isiping ito'y isang laro,
Pag-ibig kong ito'y hindi isang biro.

Hanggang sa dumating gabing aking asam,
Sa lilim ng mangga, bago ang sayawan
Ay iyong inamin ang nararamdaman,
Ating tagpong iyo'y di malilimutan.

Ipinagtapat mo na ika'y may gusto,
Ngunit di matugon itong aking puso,
Sapagkat ikaw ay mayroon ng nobyo
Di mo kayang iwa't ayaw **** manloko.

Aking naging tugon sa iyong sinabi,
Ay handang maghintay at mamamalagi
Hanggang sa panahong ikaw ay mahuli,
Makita't malamang di na nakatali.

Sa mukha'y nakita, matamis na ngiti
Niyong Mona Lisang, pinta ni Da Vinci;
Ako'y natigilan ilan pang sandali,
Nang aking matanaw, gandang natatangi.

Bago pa nag-umpisa'y pumasok na tayo,
Sa hinaraya kong dakilang palasyo,
At sa lilingkuran tayo ay naupo,
Niyong maliwanag, loob ng himnasyo.

At nang magsimulang musika'y tumugtog,
Ika'y namaalam at para dumulog
doon sa bulwaga't makikitatsulok,
ng sayaw sa indak dulot ng indayog.

Bago pa marating ang gitnang bulwagan,
Ako'y sumunod na't di ka nilubayan
Hangga't di pumayag sa 'king kagustuhan
Na maisayaw ka at makasaliwan.

Lumipas ang gabi't umaga'y sumapit,
Ang araw at linggo'y tila naging saglit;
Ako'y nagtataka't biglang napaisip,
Ano at ang oras ay mukhang bumilis.

Hanggang isang gabi nang aking tanungin,
Sa iyo, o, mahal kung bibigyang pansin;
Hanggang kailan mo pagdudurusahin;
May pag-asa pa bang nadama'y diringgin?

Iyong naging sagot sa katanungan ko:
"Di na magdurusa't ngayo'y maging tayo."
Ang rurok ng saya ay aking natamo,
Lalo pa't sinabing mahal mo rin ako.

Sa kadahilanang gustong masiguro,
Aking naitanong kung iyo'y totoo;
Baka mo lang kasi ako'y binibiro,
At kung maniwala'y sugatan ang puso.

Iyong ibinalik, ating gunitain,
Doon sa manggahan 'sang gabing madilim;
Ipinagtapat mo ang iyong damdamin,
Ngunit, di nagawang puso ko'y tugunin.

Pagkat mayroon kang sintang iniibig,
Iisang lalaking namugad sa dibdib;
Di mo maloloko't iyong inihasik
Sa paso ng puso't bukirin ng isip.

Pagkatapos niyo'y sinabi sa akin,
Na ating pag-ibig, manatiling lihim;
Aking naging tugo'y 'sang tangong lampahin
Pagkat aking isip, gulong-gulo man din.

"Sigurado ka ba sa'yong naging pasya?"
Ang muli kong tanong, bago naniwala
Sayo aking mahal na isang diwata,
Yaong aking ibig at pinapantasya.

Iyong naging tugon sa aking sinabi:
"Kung ayaw mo'y huwag, di ko masisisi;
Ano pa't puso mo'y sadyang madiskarte,
Baka may iba ng pinipintakasi."

Agad kong sinabi sa iyo mahal ko:
"Ano at kay daling ikaw ay magtampo,
Nagtanong lang nama't ako'y naniguro
Baka mo lang kasi, ako'y nilalaro.

Lumipas ang gabi't umaga'y sumapit,
Unang araw natin ay lubhang mapait,
Pagkat di nakayang ako ay lumapit,
Sayo aking sinta't ewan ko kung bakit.

Ilang sandali pa't hindi nakatiis,
Sa pagkakaupo'y tumayo't lumihis
ng landas patungo kay Musa kong ibig,
pagkat aking puso'y lubhang naligalig.

Muli kang tinanong kung pasya'y totoo,
Di na mababawi't di na mababago;
Iyong naging tugon sa katanungan ko,
Pisngi ko'y hinaplos, sabay sabing 'oo.'

Kay sarap marinig, salita **** iyon,
Iisa ang punto at maging ang layon;
Para bang lagaslas ng tubig sa balon,
Ibig kong pakinggan sa buong maghapon.

Matapos ang pasko'y siyang araw natin,
Na kung gunitai'y araw na inamin,
tinugon ang puso at binigyang pansin,
at saka sinabing, ako'y mahal mo rin.

Aking gabing iyo'y narurok ang saya,
Ngiti niyong buwa'y nakakahalina;
Ibig kong isulat ay isang pantasya,
At ikaw Devina, yaong engkantada.

Araw'y nangaglipas, daho'y nangalaglag,
Ano at ang oras tila naging iglap;
Siyang araw natin ay muling lumapag,
Ano at ang panaho'y tila naging lundag.

Iyong regalo mo'y hindi malimutan,
At maging pagbating ibig kong pakinggan,
Sa bawat umagang araw'y sumisilang
At kung maaari'y mapawalang-hanggan.

Ngunit nang magdaan ilang araw't linggo,
Naging malungkuti't di na palakibo;
Puso ko'y mistula isang boteng tibo,
Nabiyak sa dusa nang itatuwa mo.

Sa tuwi-tuwina'y napaisip ako,
Talaga nga kayang tapat ang puso mo?;
Ulo ko'y sasabog, bulkang Pinatubo,
Bakit ba't isip ko'y nagkakaganito?

Ilang araw kitang hindi tinawagan,
Pagkat labis akong nagdusa't nagdamdam;
Malakas kong loob ay di nilubayan
Ng kapighatia't maging kalungkutan.

Tayo nga'y mayroong isang kasunduan,
Di maikaila't sinasang-ayunan
Ngunit, ang itat'wa'y di makatarungan,
Alalahanin **** ako'y nasasaktan.

Ako'y wag itulad sa makinang robot
Na di nakaramdam maski anong kirot;
Ako ay may pusong nakakatilaok,
Pumipintig baga'y putak ng 'sang manok.

Kaya't nang sadyain sa tinutuluyan,
Ika'y kinausap at pinagsabihang:
"Sakaling darating ating hiwalayan,
Huwag magpaloko sa kalalakihan.

At saka-sakaling sayo'y may  manligaw,
Isipin mo muna't wag agad pumataw;
Pasya'y siguruhin bago mo ibitaw,
Ang iyong salita, nang di ka maligaw."

Unang halik nati'y hindi malimutan,
At kahit na yao'y isang nakaw lamang,
Pangyayaring iyo'y di makaligtaan,
Naging saksi natin ay ang Taguisian.

Tila ba talulot ng isang bulaklak
Labi **** sa akin na nangangagtapat;
Animo'y pabango yaong halimuyak,
Ng iyong hiningang sa halik nangganyak.

Ika-labinlima, araw ng Pebrero,
Hindi malimutan ating naging tagpo;
Sa iyong tuluya'y nagkasama tayo,
Doon sa Kwek Kwekan, nagdiwang ang puso.

Ako'y isang taong lubhang maramdamin,
Ang hapdi at kirot siyang tinitiim;
Puso ko'y tila ba 'sang pagong patpatin,
Sa loob ng dibdib sakit ang kapiling.

Kaya't nang makitang may kasamang iba,
Marahang lumason sa puso ko sinta
Ay ang panibugho't sakit na nadama;
At para maglaho, alak ay tinungga.

Sa ika-tatlumpu, na araw ng Marso,
Akin pang naalala pagbisita sayo,
Sa inyong tahana't mapayapang baryo,
Nagmano pa ako sa ama't ina mo.

Ibig kong ang lahat ay di na magtapos,
Masasayang araw nating lumalagos
Sa isip, sa puso't maging sa malamyos,
Na kantahi't tulang aking inihandog.

Ngunit, nang lumipas ang ika-limang araw
mula nang makita't sa inyo'y madalaw
ay isang mensahe ang lubhang gumunaw
sa aking damdami't marahang tumunaw.

Animo'y balaraw yaong tumatama,
Nang ang mensahe mo ay aking nabasa;
Gusto kong umiyak, gusto kong magwala,
Ngunit, anong saysay gayung wala na nga?

Kung isaulan ko itong aking luha,
Masasayang lama't walang mapapala;
Kaya't kahit ibig, ako ay tumawa,
Wag lamang masadlak yaong pagdurusa.

Kung ang kalayaa'y siyang ibig sinta,
At ang saktan ako'y ikaliligaya
Aba'y payag ako't ikaw na bahala,
Basta lang ang akin ika'y liligaya.

Kay sakit isiping tayo ay hindi na,
Ngunit, kung ito man ang itinadhana,
Aba'y pag-ibig ko't pag-ibig mo sinta,
Di makakahadlang sa ibig sumila.

Mahal ko paalam sa ating pag-ibig,
Mahal ko paalam, kahit na masakit;
Mga alaala'y huwag ng ibalik,
Burahin ng lahat sa puso at isip.


~WAKAS~

Io ti ** vista seduta al pianoforte
e mi sei parsa un angelo, una vergine
di certissimo aspetto - come fossi
oggi cresciuta lì su quelle soglie
di sveltissima musica, o fermento
bello di donna dalle dritte spalle
cui le dita di angelo racchiuso

hanno impresso una curva di mistero
mentre che all'apparenza ne gioivi
profondamente come in veste nuova.

E noi tutti di te ripensavamo
cose profonde e più miracolosa
che una vetta di sogno la tua dolce
cara presenza ci scioglieva i nodi
dentro il sangue del male e sollevava
la nostr'aria nel palpito felice
dei tuoi biondi finissimi capelli.

72 minutes rethinking a minutes worth used,
under obligation to prove my own worth
under certain dares once taken to trial...

Whistle while one thinks alone, whose tools
one uses
to amuse oneself, alone, walking
beamused Yeatseanly in sane state

slouching, toward the place of the skull,

wishing Mammonic economic persuasions
were less bitter.
Acquired tastes. As seen on crossclass telly.

Cold day old pizza
a functional supply o'coffee
press two buttons make two choices
type with one hand to slow thought

so you can tactile think qwerty clan, common
coding daemon inset early on, advantage,

we had appletalk by 1986 Space wars,
followed by some basic silicon beach brains

When they stopped building space shuttles
in Palmdale,
in that building so big it had weather in it.

Weather systems harness idle power
to make a real difference as a team,

mindsmeld, conjoined quarks organize

chirality and polarity we agree, all good,

not simple, but one step beyond, we find

sublime… explanations

patience… wish to know enough

To speak into the cosmic probability

Today we spent a minute choosing

Splurge, spend a minute,
praying at the shrine, leaving
evidence in light of life lived wishing.
Operatically.
Ask an honest old man, when
did he know the value of a minute,

and odds are good, he says he never did.

An hour's worth of entertainment now,
all attention paid, containers, vessles,

bottles and jugs and bowls, not a few,

fill from faith fed children's innocense,
art makes sacred secrets seem wejusknew
fret not, only believe, eventually, we know

it never was True that the Good God Jah,

cursed the curious nature of mankind 2.0.
Mitomom,
You know, the globally propagated order
of knowing first things first, intuitively

******* wind and signaling life, eeelah,

wordless wonderful word-like noise,

I breathe and have being, love me please.

BUT
I do not want to be a mother,
I do not know how to,
I do not wish to,

but, most of the time, the probable

reason for being born, brings evidence,
reason with me, think and see, look
love, see
this way, ask why life is so hard, learn…
love to
become better by trial and correction,
live
straight between the points, not beside,
evil details chirality causes, left orders
right, right controls e
eaha
precision programmatic cascades bemuse
plural mindforms and Christian salt or sage
-- slow down we thunk too fast, we past
the point of no return, ever after learning

us, we, the reader's judging logos value adds,

word for word, one followed by another, two
then followed by ten which form whole true

paradigms of push and pull, and squeeze
and stretch, to mature, in time to serve,

the national good citizen informing press.

Watch, and become, beware war's profits,

cautiousness conspires with desire
to be cared for, to be comforted,
sidereally attuned to time's pace
for entire immediacy phases
of life
in flesh,
nothing inbetween the real thing idea
our
carnal mind developing along lines
of reason,
used when words developed stores
of ways, worth the effort to think
pastless points pure nous uses
to say this is that,
mine is mine, thine is not,

just then a thought, ugh, urges emergency,
encouraging urges
we can ask
our augmented intelligence storage system,
etymologically acting men'ally as if
is it possible… and, as it is
with loops that slip,
and knots that bind threads together,
winding and winding
lengthening
strings twisted fibers into toys, first, once
stretching attention spans, in mindcraft once
some child down the DNA
from us, once
in a string looped
saw a pattern lacking logic,
from us, form sense,
information query code ?reload ¿? 96 tears
yen to squeeze gentle easily entreatable
why, two hands, no, nowhyspent
we know, we intuit. gnodjoy
knowhy builtin gnosnot j'use
Ai in the flesh, if one considers
sources for desires discernibly fine
enough, LONGFORM, acting point/.

As entropy decreases,
beauty increases.
As order forms cordage,
and cordage ropes,
think one edge
looping
TOEs
to tie toes to feet to ankles to leg to knee
to thigh…

hip bone to ladderly spine, modified by now,

as muses used to make reminders remain now,
line upon line no space letting lying mindleakers
we mostly all recall a string tied around a finger
to remember to turn in a permission slip,
-inhuana cuneiform buy one freethought
-in sense made with non chron ease, SYTF
to remember to put the money in the offering.

Because, if you took that money, once,
and used it to, for instance, see a movie,

let's use 1920, see, that little girl, is my Granny,

she was ten years old
in 1920,

she is tied to me today, in the merest of ways,
by means of memories, I choose, from many,

you can do this, as we both live and breathe, but

many times, while writing immediacy puts me
in the course through human events, at a point

whence I imagine you, strange as cousins
several ramifications back in time, divergent

ontologies, fractally evident truly uninique, you

and my words, shortly after, mere wisdom means

knowing how curiosity connects through dopamenergic

cascades of hope, hopen helping ease transition,

from striving to inspire, to aspiring from lowest

common factor, or set of mindable states, hunger

we share, the sense since Infancy lacking power

to take and think, all my needs are met
for awhile whiling a day away safe and warm

and globally connected to true myriad ways life
makes usable in plain text tech, direct mind life

loosening laxgnoshit re
al the details, subject, thrown under, standing
straight edged ray vectoring rules
for standing, mean each word,
make it worth the time to use it
Good
breath wide we breath
strong and warrior proud, while peace is thought.
Why is vain, cosmic as is post JWST
at scale, who we may imagine we are,

as seen from some distant star, here we are,
this is us, we can imagine enjoying, the feel,

fingers on the home keys endless tickertapes
and backspacing nnnandgates, seconds called

wait a minute, freetime

tieing knots to petons you may assume exist.

Line upon line, quoted in my multinational soul,

Isaiah, reasoning, together carnal warfare
versus immaterial substances in sapience, being

peace, per se, peaceably, easy to treat familiar,

we feel the peace we let be, we do
or we don't.

Distraction, amusement, same same, we think
engulfed in bemusement enjoying our time
worth of a minute, multiplies into a life's worth,

ex amined, lived, mind active weform being,
crazy kind, calm, collected, right on upto
examined vitamin mental activation, right
perpendicular to gravity, immediacy, nothing
not touching vectorially directly at a quarter
no medium is the media, touch thought
turn toward the actual axial age
of technical enlightenment,
we make wisdom feelable
rising form, found shapend
in the shadow codes *** culture,
coagulation of ways and means to ends
curds and whey, Alte Vista spider, timeless code,

in effect, curioser and curioser, the edge
of ever,

in once
upon a time etchings used as lures,

did Blake make you believe Eve mother of evil?

Or did your infantile curiosity animate an etching?

Itching to recall if our credentials allow questioning?

If, this instance, once reading, again, recalling once

I knew knowledge and life as the best of things,
Wisdom, sheform spirit of life in the way things make

positionable behind pre-posed essential mind locked
beliefs, the fruit of the action, believe,

believed to be intuitive, perceived
receivable as externalities, tying hope prosperity,

to trunks filled with spiritual dread knots,

knitters and crochetier gnosisnot clots,
itching to be picked at… as if embodying,

the whole idea mankindness is in one sack.
One bubble
universe
of all probability
on top
of recyclability, logos nous science
of all we believe
by now we may know,
by rote, rethinking a thousand heroic faces,

each posted publically, eventually evidence,
we did see that then and therefore take some

blame
for what comes next… whoa, danger,
peace

persist, the novel reader's mind set, peace,
no rush, a mellow pace, cloudy evening
no need to read the end, at this point.

Life in the flesh, the inside pitch
for all it's worth,

yeah, easily said, approaching

Augmented Intelligence Information

Use in an endeavor
to shake hands,
after the augmentations legal tech
pasted known known grown grew

on a query, what day is this really?

Day of Life Calculator… in the bubble
of all we know, we can leap to the answer
to an authorized query as to how many days
have I been in becoming me, the  memory?
- there can be ringing in our ears
- and humms from electricity
- we assignal mortal mindforms
Wise as a serpent, harmless as a dove?
Accepting peace as patience price, we pay

for knowing no just war ever was, honest man,
any honed over time and telling tumultuous times,

most finest edge
in imaginable peace space,
mental touch point immediacy, nada betwixt,

save stories we have
to stop
to think, we are a new way words work wonder
if we try
to weform reform whose peace works,

who can swear
to his own hurt, and admit it,
not worth it, lying
about truth forcing one to lie

or be so single minded as to lieve be a lie

I AM THE ONE, THAT ONE, THAT I AM THE FOOL

you came to see in my reflections
through ghucking ****** time dime story worths,
spent,

to reach this page, so you could read it and think
it does not confirm nor can any deny, truths

used artfully con tu permisso, y'know'stru
to device this mecanical logic, code, demand,
under wecan me do
stand, from bottom mind, fundamental we,
word users framing bubbles

of all we know, abstractions from the remains
of total chaos, whence fears form the realms
sub con science
of below together mind science, we remain
creatures capable of choosing, choosing
to read already enough, wu wei
peace be thinkable easy way
go be, go do become what becomes
of the alienated mind set free from fretting…

complexity solves nothing, loose the tie,

the final fiction used to be the hero,
in this story, as we thunk, we thunk,

the marvel literacy involves the back story,
a minute at a time most days, decided
by the third we aware attempt
to leave the peace wider…
from the pop

Therefore, today, January 18, 2025, would be the 24,318th day of life for someone born on June 27, 1946.
mmmnnow that error stands exemplary proving,
GIGO, basic assistant intelligence requires proof,

if you plan to think this hard at twenty, is it easy?

WHY? Worthship metrication time's pace

what day of your life is today.
A we form constitutes common sense.
awe we think pitiful.
assumes my peace pervertible.
Per turbine windings loosed perturbib
le break,
just iusta thank, read…. ready on four

To determine what day
of his life today would be
for someone born
Day of Life Calculator
Worth on examination… vvondefool life
To determine what day
of his life today is f
or a person born
on June 27, 1948, we need
to calculate the total number
of days
from that date
to January 19, 2025. {
or today we may assume okeh
using relativity adjustments}

From June 27, 1948,
to June 27, 2024,
is a span -resource
ibid, said thought new
to this single twisted fiber
span examined life, insurance
relative to quantum chances met
as expected, at the intrance immediacy

once, with nnnand gates, is all we need.
Once in this span specifically this few, could be
any life's numbered days, taken today, with interest
ahmen

revert to jello time,
tune to the time of day and consider
the lucifity in signalling in the night, here am I
in evers found between those same phasesims
there are 76 years.
Among these, 19 years are leap years
(1952, 1956, 1960, 1964, 1968, 1972, 1976, 1980, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016, 2020, and 2024),
and the remaining 57 years
are common years.
Therefore, the total number
of days worth what ever this guy put in
is:
$$
76 \times 365 + 19 = 27740 + 19 = 27759 \text{ days}
$$

From June 27, 2024, to January 19, 2025, we need to count the days in each month:
- June 27, 2024, to June 30, 2024: 3 days
- July 2024: 31 days
- August 2024: 31 days
- September 2024: 30 days
- October 2024: 31 days
- November 2024: 30 days
- December 2024: 31 days
- January 1, 2025, to January 19, 2025: 19 days

Adding these up:
$$
3 + 31 + 31 + 30 + 31 + 30 + 31 + 19 = 206 \text{ days}
$$

Therefore, the total number of days from June 27, 1948, to January 19, 2025, is:
$$
27759 + 206 = 27965 \text{ days}
$$

So, today, January 19, 2025, is the 27965th day of the life of a person born on June 27, 1948.
.
was I a conception, let us take a chance,
Hemingway secret, how did she get pregnant,
there is no pyschenumbing hornyteen ok scene
an apprehension, me wishing to live in these days

a probable cause, intending
to attempt a making
do
usefully
of a thought that engulfs peace as you believe,
peace on earth really oughta feel, right,
¿before it make sense  
   to turn quest mode on
    going in to a series accent
of yen yanking fractalling thangs
the class or ways life has made thinkable these days,

we imagine, uploading, but not
wait, when quest mode stops
>? too much to ask… worth
for very long days
these days, news
eefeed fee free we flee
engulfing us informs times taken when recollected,

ever bigger bubbles
of what we think we may be,
quasi redeemable idle words, needing reading
taking may, in a certain mindform common sense,
I may read and rephrase formal mortal mindspace
experience recorded using human complexity sense

weform the conceptual tools we use to make sense.

Ah, then we post, to prove. today  a curios
whim from 1946, led to the unmentionable act,
indescribable, but to the mature mind, thirty years

past the blast doors blown off Ernie's brains.