The blue necklace...
The sun
is laughing and shining
Oh God,
Why are you so powerless ?
I implant the fish in the sea
The whales implant the trees in the oceans
My golden earrings were lost
His eyes were not blue
My blue necklace is beautiful
My mother's eyes are more beautiful
for knowing Gandhi as a good leader
And ****** as a bad one
and I'm just scared of fame
The poet stacks on the words
in such a way
that even he himself
doesn't know what is he saying
The society is always colorful
But my eyes are black and white
I was praying for the death of
my mom,
my sister
or me ''Jasmine''
Mom!
Are The Clouds whiter up there in the sky?!
گردنبند آبی
خورشید
می خندد و می درخشد
...خدایا
تو چرا هیچ قدرتی نداری!؟
من ماهی ها را در دریا می کارم
نهنگ ها در اقیانوس درخت می کارند
گوشواره های طلایی من گم شد
چشمان او آبی نبود
گردنبند آبی من زیباست
چشم های مادر من زیبا تر است
که گاندی را
رهبری خوب می دانند
و هیتلر را بد
و من فقط از شهرت می ترسم
شاعر
آنقدر کلمات را
روی هم می چیند
که حتی خودش هم نمی داند چی می گوید
جامعه همیشه رنگارنگ است
و چشم های من سیاه و سفید
دعا می کردم
کاش مادرم مرده بود
یا خواهرم
خودم
''یاسمن''
!مامان
اون بالا
تو آسمون
ابرها سفید تراند!؟