I met you in the hallway
the other day
when you were cleaning.

I've been looking for a meaning,
a reason of some kind
an excuse to make you mind
my existence.

But we seldomly cross each other
and I am not used to the pressure
that comes with talking to
beings as pretty as you.

Onder de oppervlakte
borrelt de opper zwakte
van de verborgen
bergen van zwart
en wit. Je ziet dat verbergen pas
wanneer je zelf onder de grenzen
zit.

Ik wil mezelf adviseren
mijn verleden zelf
niet zo te viseren,
hij was pas vijf plus elf,
wist niet wat te studeren.

Ik wil mezelf vertellen
dat het goed komt
ook al lijkt dat niet,
dat tijd alles weggomt,
zelfs wat je ziet,
doet verloop vervellen.

Je kan alles nog proberen,
maak je maar geen zorgen.
Je foute keuzes zijn slechts schijnbare
problemen.

Beren, blemen, zemen, zeren,
je hebt jezelf onwillend pijn gedaan.
Willens en wetens zijn bij mijn weten
gewillige verschillen.

Wees niet zo hard
voor jezelf
wees niet zo jezelf
voor je hart

Je doet meer pijn, kwaad
dan goed als je het zo laat
en blijvend gemeen doet.

We komen er wel,
we blijven ons best doen,
we komen er snel
als we maar ons best doen
tot in de eeuwigheid.

always together, freaky, phalanx formation,
pretty eyelashes, perfect natural eyebrows, all kinds
and shades of brown involved, some blond.

They use their pinkies to make a promise,
hold eachothers hair when sick, laugh and giggle
at the same boys and support the choice of men.

Either way I cannot say, are they paper, are they
stone? Each and every one, sitting on a massive throne,
getting most of what they want because they're symmetrical.

Who are they really, why are they doing this, does no one care?
Don't hate me for trying to be sweet, thoughtful. Don't make
up a person to link with me, cause that's not me. I didn't do it either.

I'm just guessing, just thinking, just staring, forgot blinking,
when you walked by, pressure's rising, tension building and
my head is bustling, everything all at once and then it stops.

I don't know any of you really.

It's not the right term, I know.
I do because it will never go,
not for now at least. I'm not sure
how much longer it will endure.

But I'm guessing forever, as mean
lessons taught me to stay keen,
only to be erased by new experience,
as every one brings closer to brilliance.

Out in the open with our beliefs,
in the middle of an exam wearing
nothing more than old, stained briefs
and everyone stopped caring.

About brilliance, about beliefs, about mistakes,
when inside acceptance awakes.

Ik zou alles kunnen doen.
Dus ik doe niks.
Ik scroll ver voorbij fatsoen
voorbij de hele 'flix.

Ik google *** tuinieren
ineens bouwt iemand een huis
en dan is het ver na vieren.
Tijd voor overkoken zonder muis.

's Avonds in bed, in plaats van slapen,
per ongeluk de kop/telefoon opgezet.
Dag erna maar gapen,
het leven is een pret.

Ik wou dat ik een dikke
knuffel op kon sturen
naar iedereen die ze liggen
hebben, zowel in watten als in luren.

Ik zou willen dat via dit geschrift,
alle mensen die dit lezen
pillen kregen die *** geschifte
situatie doen genezen.

Ik mis pintjes, ik mis vriendjes,
ik mis filmpjes en verdientjes.
Ik besef dat is maar pindanootjes
naast alle mogelijke zootjes.

Houd vol, doe wat kan, lieve mensen,
dan kunnen we elkaar misschien
nog een zalig kerstmis wensen.

Vanwaar komt toch die drang
om mijzelf te vergelijken, haast dwang-
matig, naar anderen te kijken
en op basis daarvan te veranderen
wat kan?

Ik voel me er niet beter door.
Integendeel en voor geen meter, ****,
ik erbij. Doe ik het goed,
is het zo, volgens u, dat het moet?

Volgens mij, niet, nee.
Ik verlies mijn moed
wanneer ik me voor mijzelf behoed.
Dat terwijl ik weet, wat ik denk en wil,
ook al blijft dat stil,
is ook oké.

I need your attention
did I mention
I don't trust your intention
in a way, I can't say
I can't deny
that I get boring
I start planning
when you're snoring
when you're gone and I leave too
My mind seems occupied by you

I need redemption
need you to go
So I can think clearly
free
and be more than the me you see
right now.

I have dreams and so it seems
that I am done for.
I am lost for words and so it hurts
to say that I'll be gone for
quite some time.

I wish it all went slower fast,
I wish I could choose however long
anything could last.
My vision, though horribly wrong,
will always be crooked
regardless of the song,
regardless of in or out my bubble.

Therefore I will forever be
at least a bit
in trouble.

Bashing the walls never saved her,
she never got out and I got used
to the screaming.

The room, opposite of frigid, steaming.
It abused insiders, visitors and people seeming
touched, by the history it carried.

It buries more than most can handle.
But a place does not feel pity,
you can not blame the city.

The pressure of a chance at being blind after
makes the ability of dreaming so
much dafter.

The second chance to make
a first impression. After you fake
a heart attack, you dread
a real one, fearing what's been said.

The choice does not only cost
you time, to reconstruct, rebuild.
You can never make up for once fulfilled,
the other life, the time you lost.

Not all is random, but all else is.
The only thing you do control,
is the choice of which role
you play in what is bound to be.

After all it happens, in a loop, unending,
a spiral and you, your beliefs defending.

Isn't it so that love was in it's prime
25 years ago. When you met someone
it was different, better, more special.
I can't stop thinking about when I play
a game, I feel the need to have done
every single thing, to have seen every
single ending. Life is nothing like that,
no redo's, sidepaths or bossfights.
Well, maybe some bossfights.

Heads are getting turned,
cliques and bridges lining
up to one by one be burned.
As a fan of fine wine and dining,
Tommy's witches are cursed yet eaten
by b*tches, fighting each other,
boxing, punching to bother,
lunching till everyone is beaten.

Let it be, it's not that big of a deal
I trust you'll know how to seal
the past and let it go.

You're stronger than you think
You'll see the weaker link
destroy it and be free.

You can be anything you want to be
so turn it back around
and get your feet back off the ground.

she knows, but not all, I decided
to call it off. She wouldn't really,
not as much as I do, not with passion.

Ice cold, how ironic, there she is,
sliding away, the dust blown in
my face.

I haven't cared as much for a long
time. time spent, planning, being romantic,
trying at least.

When it's useless, it hurts and it will
continue doing that for a while.
Will I ever smile again.

From nine to half past eleven did
I view what life was before my, our,
no, my, wait what?

We kissed in that new couch,
when we hid it was amazing,
when we ran, we ran for love,
to love and to forgive, we ran.

I jumped and crossed a border,
screamed my way out of it in French
got sprayed on by ex-friends
and now I stand alone, in my bathroom,
someone told me you don't do sleepovers with boys.

A small mouse is known for scaring
the elephant she has not even met.
Capturing a mouse seems so easy,
it seems easier than capturing an elephant

That's where you're wrong. The mass
wants to play guitar, or something bass.
Playing a blues harp is not hard enough.
It's not impressive, but oh so rich of flow

I've tried it, playing, capturing, caring
without dissapointing. Times are tough
when you cannot pay someone elses debt
Writing about that mouse can be cheesy.

Besides all that, that all is irrelevant.
If I never capture her, I want her to know
...

To make a change, engage.
To make you feel secure in whatever that you wage.

I vow to tell and speak instead of hide and seek.
To love and to forget whenever you let
me down, I vow to always be a clown.
I vow to be a kid and playful if I can.
I vow my vows are too much for me to handle,
but I vow I'll try to keep even if I don't know how.

I vow to be the better man.

I tried to let it go
when I heard your final no.
Somehow I ****** it all away
without you my life just seemed so grey.

I started missing you the moment you said bye
there's no need to keep stuff from each
other, or even worse, to lie.

This is not a class some people teach.
I know I went too fast for you,
when in ways I did not have a clue.

My lack of experience drove me to the ground
I want to hear your voice, it's sound.

Once mildly abused, now easily amused,
I read these works of past
forgotten, mass produced and rotten,
at long last
I can write it all away.

Stay down, stay or go
out and play.
I doesn't matter
any more in mind.
Just leave it all
carelessly
behind.

Ik moet mezelf leren maken,
zonder mezelf te kraken,
wat het is, productiviteit.
Al jarenlang zit ik in strijd
met angsten, die de bangste
tracht maar niet vermijdt.
Ik verwijt voornamelijk
mezelf, onnoemelijk
een ander.

Ik ben waarschijnlijk niet alleen
wanneer ik zeg
dat ik wil dat ik
verander.

If I did it,
if I was a fraud,
would you pity me
or be
meticulously awed?

I am not a household name,
no rising star, no famous game
you all can, get to play
and laugh at, slay
for trying to express.

I am not a movement, not a leader,
I am not the writer, just a reader.
I am no more and nothing less
than the most important I'd like to impress.

So leave your shoes and pitchforks at the door,
cozy up, sit down
on my soon-to-be-cleaned floor (when I get around to it)
and please don't frown when I am late.
I'm trying hard to not accept that as my fate
but rather change it even though I'm behind time.

Having to take it (all) is not a crime.

Een muts, een stretcher zonder hand-
vaten en een frigo bovenstoe met kant-
en-klare maaltijden, vier maal vier door-
rijden om twee straten verder parkeer-
plaats te zoeken en googelen waar neer-
waarts meer plaats te vinden is in vol-
gebouwde, niet-te-weten *** toe, gebieden.

Ze zouden de domme mens moeten verbieden.
Vele vliegen in één klap, dan zou ik rap verdwijnen.
Alles is beter dan je hele dagen lang in het donker in één kamer weg-
kwijnen.

Jij hebt geen franjes nodig om
de schoonheidsprijs te halen,
geen Tsjernobyl om te stralen.

Jij hebt geen nood aan tierlantijn,
je bent meer dan genoeg
door gewoon jezelf te zijn.

Met jou mag ik me trots
verschuiven naar de fel beminde
plaats onder de groene takjes.
Zelfs met mijn goed gezinde
buikje vol de lekkerste gebakjes,
heb ik nog liefde te over en
hoop ik je te betoveren.

Aan deze kus is echt niets mis maar zo ***,
waarom heet dat dan een mistletoe?

I've found my loveable distraction
For until next semester.
In this courtyard I am jester
In the other a simple contraction

Of a muscle deeply lain
By time ungodly strain
And barely managing to contain
Its unearthly fluid.

Its tissue's not the issue.
It's the impact of the brain
Turning this naive heart insane.

Asleep it's fine.
After dinner and wine
You make me want to intertwine.

You turned my music against me
cut off everything I wanted to be
But who am I to blame another
I recognise the smell of my mother

scenting, spreading, everywhere you
go. Blindly do I follow, not knowing who
to find inside your mind. Hidden as
a pearl, but far more precious than it was

or could have been. At least, I thought so.

They pulled out his eyes, because he had seen
too much.

They blew out his brains, he must have
known too much.

Blind and braindead was their thought
now it was reality.

And they cut off his tongue
for he had said too much.
When you think, not know, you act as if
the difference fades, the first will go, let that sink.

One can be all there is,
the first of all the ones that come,
the one all this
time you knew was right.

One can be too much to handle
or not enough if you are greedy,
and not for you if you are needy.
With the power out, one candle
may not be enough to light the house.

But one little shining star
along the mass of grey, or green in war
with black, can be enough to brighten up
the park at night. One light to make the road
less scary.

We are not good people, I
don't know why
I never showed up or you
say the opposite you do.

It's like being outside and seeing
birds fly, but not being jealous
anymore. It bit me, struck me, hit me
I don't need to float around.
I'll stay right here, on the ground.
A little closer to the core.

You've cleaned your room twice
and arranged every knickknack.
The endless catching of mice
won't **** you the wolf pack.

Regendruppels, suikerspinnen,
smelt wat vlugger, gauw naar binnen,
waar eskimo's en indianen
achter glas en via banen

vertellen wat het echte leven is.

Ik kan naar buiten gaan wanneer d
e zon weer schijnt
zonder dat het voelt alsof
drie dagen waren gepasseerd.

Of ik kan binnen blijven.

Uitgekookt en uitgedacht,
de denker ziet niet langer pracht
in de dagelijkse dingen.

De denker is verroest
in beeldenweelde
en abstract idee
maar leeft niet langer met zijn vrienden mee.

De denker is een zelfloze egoïst,
die, zoekend naar de kern, genageld aan de grond,
zichzelf grondig heeft vergist.

De beste kerst heeft licht gevroren,
zilveren glinsterballen om de oren
van de takken van de bomen.
Wat ben jij groot geworden,
moeder, neef en nicht en oom.
We drinken koffie na het eten,
doen ons best niet te vergeten
dat we nog moeten rijden,
wetende dat we op de simpelweg
elkaar met gezelligheid kunnen verblijden.

De beste kerst is verdraagzaam, traag,
ondanks periodes zonder elkaar.
De beste kerst is nu, een beetje al vandaag
en een beetje uitkijken naar die van volgend jaar.

I just couldn't wait to,
wanted to spend all my
efforts and time on you,
the one who kept wondering why.

I've read this before
in some place where I turned into a bore
or was being too fast
to make the growing last.

I'm getting better every time
growing richer with every dime
gaining knowledge, reaching prime.
I feel like I want to sing.
Oh, I just can't wait to be king.

Kijk, wij zijn wijn-
drinkers, bedorven
stinkers met grote glazen
en kleine hoofden.

Ik zie dubbel
zoveel losers met
een wijndrinkbrevet
op het internet.

Hihi, slimme mensen drinken wijn.
Dan zullen wij, girl, vast wel super slim zijn.

Elk gedicht is een vertaling,
een vertelling van mijn zelf,
een wonderbaarlijke verhaling
van mijn innerlijk gewelf.

Zelfs al ben ik alleen in het begrip,
of omringd door duizend vrienden,
die me dagelijks tonen wat ze verdienden
en waarvan zij bevinden, dit is hip,
dan nog maakt het voor mij verschil,
uiterlijk, expressie, mezelf leren kennen,
door dichten, mijn dagelijkse pil,
zelfs al is dat soms nog even wennen.

Door van discussiëren en proberen
over te gaan op tieren en roepen,
chaotisch georganiseerde facebookgroepen,
die de straten en een ander mens onteren,
zullen we maar weinig bereiken.

Begrijp mij niet verkeerd, ik ben niet links
of rechts of tracht geen richting te ontwijken.
Het initiatief is alvast iets heel erg flinks.
Maar denk wat langer voor je spreekt,
zoek wat meer alvorens je de stilte breekt.

Gebrek aan kennis komt met de jaren,
is van alle tijden, ook ikzelf heb nog zeer veel te vergaren.
Inhoudelijk heb ik niet veel te bieden, make ik niet veel great
again. Maar van bovenaf, bovenal is er één ding dat ik zeker weet.
Op de man spelen, velen kan dat wel bekoren,
't is thans door op de bal te spelen dat je echt kan scoren.

But who is en who does?
Is it personal? Because
I'm not sure what mine
is or should be.

Caring, helping, hands,
kindly nurturing lands,
detecting possibilities
or creating my own.

Are you sure
do you know?
Are you steering,
knowing where
you need to go?

A path lighted, smoothly, the other,
dimly lit, with children of our mother
earth, green and flashy colours,
but one of both was wrecked by strollers.

What do I know, what I can see.
What do I want, man, all I can see.
I want to go, I want to be, wherever,
whatever. I'll never get there, though.

Not like this.

Haar kamer heeft een dressing
achter het gele deurtje,
de mijne een vinaigrettegeurtje.

Barista bakje koffie voor me,
maak je warme kopjes klaar?
Het zoete smelt, mopjes waar
de hele zaak om lachen kan.

Iedereen vindt jou leuk en
wil jou in de zaal, in de keuken.
Lieve, bitterzwarte, melkloze tas,
ik wou dat ik jouw donkere chocolade was.

Overbodig vol, een kar te groot
In de schaduw van piepende wieltjes
Een kwart voor in de sloot,
Een kwart voor halve zieltjes.

Ik bestel best elk omarmend
voorwerp dat ik, eens bij zinnen,
zal verwerpen eerder dan beminnen.

Elke keer en elke keer.

De cirkel ontmoet de grenzen,
Dat ziet ook een bijziende zonder lenzen.
Wij wijden uit.

Mijn mening over zinloosheid,
even fris als de zin van fruit.

Ik wil gelezen worden,
geprezen en gewezen worden,
dat mensen zien en voelen
wat mijn doelen
zijn.

Waarom wil ik dat mensen willen,
hoezo zou ik het eten hebben
dat voor hen de honger stillen
kan? Kan ik wel vermaken, kan ik het ver maken?
Of zijn dat zaken die mijn pet te boven schieten.

Lieten mensen het maar weten,
welke emotie ze graag gesmeten
zien.

Zal ik ooit iets meer bereiken,
het zachte harde leven trachtend te ontwijken,
minder klachten rapporteren,
minder zagen, minder zeuren, minder zeiken?

Ik heb het bitter makkelijk gehad
toen ik achter de schoolbanken zat.
Dat kan toch niet voor altijd mijn excuusje blijven.
Heb ik nu echt iemand nodig om op mij te kijven.

Ik wil zo graag vermakelijk zijn, soms
meeslepend, onrustig en soms zacht en fijn,
zo een ander roeren, zoals ik zei
de hongerigen voeren.

Maar ik ben te eerlijk, heerlijk en begeerlijk, in mijn hoofd,
treurig van mijn lot beroofd, machteloos, ontroostbaar, genekt.
Elke dag voor zoveel jaar heb ik mijn schram en wond gelekt.

Wees dan realistisch, werk voor een publiek, doe dan moeite, doe dan
iets. Werk.

Maar als alles door elkaar loopt, blokkeert mijn zicht, ik zie dan straten zonder licht, bowlingbanen zonder hekjes en sporen zonder bomen.
Alles is gevaarlijk, zoals plassen in je dromen, alles is een risico, niemand weet wat kan of werkt. Soms word je dan nat wakker, heb ik in mijn jeugd gemerkt.

Nu word ik ouder, de aarde warmer, de mensen kouder, zou me lijken
en zit ik nog steeds over de kleinste zorgen zo te zeiken.

Je zou me een softie kunnen noemen. Of lief, ‘t is maar *** je ‘t ziet,
je zou me vanalles kunnen noemen, maar dat ben ik niet. Althans dat zou ik niet willen zijn. Ik wil, als mogelijk, een rechte lijn zien in die weg die voor mij ligt. Dat lampen veiligheid bezorgen en bordjes wijzen in de goede richt-
ing. Ik wil één taak, één mens, één doel nastreven,

hopelijk, niet langer drie, een halve of vijfendertig
want voor mij is dat geen leven.

In mijn pen durf ik meer.
Op papier kan ik mezelf zijn.

Zo hebben anderen vast films of boeken
om zichzelf in te verliezen, zozeer
dat je ze niet hoeft te gaan zoeken.

Ik voel me groter, net een heer,
wanneer ik me tot die pen verklein.

Te kort schieten is in part
onmogelijk, te lang, te hard
onnodig hoog gebuk.

Ik kan niet meer doen dan wat ik kan.

Dan ligt het niet aan mij in se
eerder het samen passen van ons twee.

Laat je vallen, dompel onder,
wacht niet langer, leef gezonder
of zit zonder zoals een
zanger met een wranger
gevoel, een nasmaak,
een trekker en een smoel.

Geniet zolang het kan
want later ben je man.

Het officiële lijkt ver weg
maar met een beetje pech
is die weg kort en begint het
wanneer je morgen wakker wordt.