Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Just twelve, I swear, I must have been
The day they took the Witch of Steen
And put a halter round her neck
To teach her magic some respect.

The women in the village square
Tore off her clothes, and pulled her hair
Then called their menfolk out to view
Who crossed them there, what they would do.

They tied her hands behind her back
The rope around her neck was slack,
But tied to Jethro’s stubborn mule
They led her naked, like some fool.

And all her secrets lay out there
Uncovered, in the open air,
She looked quite beautiful to me
Her naked form, such artistry.

The mule dragged her, painful and slow
Along the lanes where they would go
As gusts of breeze blew out her hair,
Revealed what she was hiding there.

And I, I followed, just a lad
Whose eyes were full of her, by god,
Whose ******* were pert and firm back then
Whose thighs held secrets, hid from men.

I saw that tiny tuft of hair
That hid her womanhood in there,
That plagued me since, for every night
I’d think of it in dread delight.

But still they led her, lane and field
No place that she was not revealed,
They took her to the ducking pond
Where life or death would lie beyond.

And when they laid the ducking stool
With her aboard, across the pool,
Her voice rang out, this buxom maid
With words the villagers dismayed.

‘For all that you come judging me,
Look to yourselves, your pedigree,
What sons and daughters sprang at night
From phantom fathers, bred in spite.’

‘When husbands were out tending fields
And wives would wait, temptation yields.
What shadows stood by window ledge
Gained entry to some marriage bed?’

The women quaked before her spell
And screamed, then ducked the witch to hell
And would have left her there to drown
Had not the menfolk brought her round.

In mercy then, they set her free
And she had screamed, ‘A curse on thee!
‘Your cattle will roam free and late
Your catch won’t hold the cattle gate.’

‘Your crops will flatten in the fields
When hail and sleet destroy their yields,
And mud will fill your village hall,
Your church collapse, your roofs will fall.’

She left there with a final shout
The things she cursed, they came about,
But I was left a lifetime dream,
That naked witch, the Witch of Steen.


David Lewis Paget
devi Sep 2018
Gebroken
verslonden
kapot
de muren
de vloer
waar ik sta
het is ingestort
buiten
en van binnen

Elke steen ooit gelegd is gevormd door jouw handen
neergelegd met een precisie als geen ander
het cement zo sterk, dat het elk blok omarmde
de muren
de vloer
waar ik sta
niets anders dan puin
buiten
en van binnen

Alles omarmende warmte wat eruit raasde
alsof het nooit zo is geweest, zoekend als dwazen
hetgeen wat we ooit als een rots in de branding voorzagen
de muren zijn weggeblazen
de vloer onder mijn voeten weggevaagd
waar ik sta
niets anders dan puin
buiten
en van binnen

Oorverdovende herrie dat het maakte
toen één voor één de stenen vielen
de hemel brak open
evenals het geluid van binnen, nu buiten, schreeuwend en krakend
geen muren
geen vloer
waar ik sta
niets anders dan puin
buiten
en van binnen

Wat ooit geborgen was, staat nu vrij om te raken
zo geschiedt, het lag immers open voor de gevaren
tot de blik op de edelen haar ***** verraadde
het werd zichtbaar, de klok tegen het geheime wapen
geen muren
geen vloer
waar ik sta
niets anders dan stenen
buiten
en van binnen

Als gegeven lagen ze er voor het oprapen
een voor een tot aan de daken
met eigen handen gebouwen om te bewaken
opende het de deuren tot alle ramen
de muren
de vloer
waar ik sta
niets anders dan stenen
buiten
en van binnen

Het haard inmiddels geladen
wat koud en kil was, is met volle vuren nu rustig aan het garen
tot in elke hoek weer een keer de zachte adem heeft geblazen
lege ruimtes langzaam gehuld in verhalen
de muren
de vloer
waar ik sta
niets anders dan stenen
buiten
en van binnen

Stap bij stap is elk blok aangeraakt, vormend in lagen
van buiten naar binnen en van binnen naar buiten, het is omgeslagen
met stenen, hand gesmeden
opnieuw de warmte in gekneden
van jou overgedragen op mij, een thuis door gekregen
de muren
de vloer
waar ik sta
alleen maar juwelen
buiten
en van binnen.
Nigel Morgan Sep 2013
for David on his birthday*

Above the noise and rush
of water in the gorge
this still pool
holds an expectation
of its river’s descent
down limestone-speckled
stone down-tumbling
to fill dark narrow space
with a commentary of turbulence

. . . and all the while
the arc of September’s sun
spotlights fern and stone
green grey pale-power white
water a mineral-brown
reflections everywhere:
our hard shadows sharp
against the sedimentary rock
skeletal fragments of life
from an oceanic past
Nienke Aug 2015
rusteloosheid
en vastgeroest verdriet
niemand ziet
het lam tussen de wolven
maar ver komt het niet
waar komt het vandaan
en waar is het geboren
of zit dat tussen haar oren
als er weer eens niemand is
het aftuigen van zelf
nog hopen op meer
lichamelijk zeer
een druppel wanhoop
gemengd met wantrouwen
en al gauw, de wanemmer verzoop
in eigen tranen
dan stromen het doet
en blijft stromen voor goed
rusteloosheid
diep in de nacht
wanneer er niemand op je wacht
behalve de ster achter de wolken
geen woorden maar daden
ja dat zal het zijn
maar het tegenbewijs valt klein
woorden onhoorbaar
een jongen die lacht
het vertrouwen ontkracht
een laatste afscheidsgroet
valt niet helemaal goed
als de duisternis nabij
zoals mijn geboorte
alleen en vrij
later zeer zelfstandig
maar nog geen procent als de rest
verpest
verpest
waarom ben ik zo anders
wat is er mis met mij, zo vrij
iedereen een ander perspectief
en ik begrijp het maar niet
ook al noemen ze mij lief
de wereld redden
met iedereen erin
heeft opeens weinig zin
als het verboden blijkt te zijn
slechts een eenzijdig spel
ach, het lam weet het nu wel
tevergeefs
rennend in de ochtendzon
verscholen in een wolkenbed
de eerste straal licht
uit het zicht
uit het zicht van de wolven
waar anders heen
springend over steentjes
met sterke beentjes
alleen in de grote wei
waarin de stilte zo groot
haar hart stilletjes vergroot
zo ook de klap van pijn
de enorme val
zo jong al
de verhouding van zwaarte
en het verdragen
aan de andere kant het extreem behagen
dat is toch geen rechte lijn
maar slechts twee woorden mochten er zijn
in steen gekerfd, beroerd gepolijst
blijdschap en depressie
maar niets er tussen in
want dat had toch geen zin
voor iemand met sensitieve uitersten
bestaat geen middenin
toch levende in een wereld van het midden
zoek balans, het middelpunt
en *** men het haar ook gunt
ze was nu eenmaal als lam geboren
en niet als schaap..  (noch rund)

blind als een mol
gravend in de grond
het was haar eigen graf
waar ze uiteindelijk op stond
omringd door de vertrouwde pijn
vroeg zich af wel van haar te zijn
met borstkas gespleten door twee
het lam kreeg heimwee
stond half dood op
wachtend op één
met hart nog langzaam trekkend
lekkend
de geur van aarde in vacht
wie had deze terugkomst ooit verwacht
en het worden van schaap
in wolfskleren
wilde zich immers niet bezeren
want moe het al was
met steen gevulde buik
de val nu slechts een kras
en wist niet eens meer wat de val was
de doorn(en) uit verleden
gestoken in vers vlees
al genoeg geleden
dus besloot nu gewoon ook wolvin
je bent een wolf, meisje
je bent een wolfmeisje
met het schaap
bloedend
nog ergens binnenin
Jenny Pearl Jan 2014
Alleen staan ek in die gang
Onsigbaar vir die om my
My woorde het geen krag
Soos ‘n warrelwind is dit gou verby.

Maar die bome ritsel nie eers nie,
Die wind verroer nie ‘n blaar.
Die warrelwind keer terug na my
Om saam met die ander op te gaar.

Hierdie woorde-winde binne my,
Worstel in my siel,
Dit deurdrenk enige gevoel van samesyn,
Soos ‘n slak onder ‘n trok se wiel..

Splat,
Squish
Eeeuw, gross!

Lê my lewe op die steen

Sies, Ga
Ag nee a man

Spoel dit weg saam met die reën.

Wie sal die woorde wil hê?
Wie sal die warrelwind kan verstaan?
My soektog is nog lank nie verby nie,
Maar vir nou berus ek myself op papier
en by die Maan.
29 Augustus 2007
Nienke Aug 2017
keer op keer
telkens weer
vlak voor zonsopgang
hoevaak nog wakker te worden
met een steen in mijn buik
hoevaak nog betraande ogen te openen
in het holst van de nacht
in de stilte na de storm
als een zwarte koude wind
je neemt me steeds weer
eventjes
mee
naar een plek waar ik niet wil zijn
nee
het is er niet fijn
het doet pijn
keer op keer
een geschaden vertrouwen
wanneer laat je me met rust
dit is wat het doet met een vrouw
jij, geschaden vertrouwen
ik wantrouw jou
Ivan Brooks Sr Feb 2018
Upside down she hangs
from the stainless steel pole
She moves as her legs swings
Holding firm as she plays her role
Cat calls from ***** men echoes
From the lighted dance floor
She danced in high heel shoes
Often looking through the door.

She was half naked and she knew
That was her fate as a pole dancer
She felt ashamed, for she was new
She had no rights as a *** worker
A job assigned her by the smugglers
Tired, She often thought of the end
How could she escape her handlers
They had to do this every weekend.

Somebody threw her an old dollar bill
Undulating her hips, she tried to go low
One man touched her against her will
She flinched and gave him a big blow
This brought more jeers from the men
The music stopped, in came her handler
He seemed angry and slapped a woman.

The echoes, her high heel shoe squeaks
Then the music suddenly pauses for the show
It starts with the pimpish boss and the geeks
Suddenly I began to wonder to myself, how?
How did I unwillingly become a *** slave
Can somebody tell me where I live?
Why have not a soul to tell me to be brave
Tell me, do everything you can to keep alive.

Roll calls from the pimpish boss of bosses
I was born free but now I was a *** slave,
Who is to be held accountable for the abuses?
I need freedom, I need to say bye and wave.
Upside down, for many hours I would  hang
From the steen of the stainless steel pole
Making sinful moves, making my legs swing
Holding firm to dear life as I played my role.

How did I become an object of pleasure
Can somebody kindly answer my questions?
Why have I not a soul to help me find closer
To tell me, sister, there are better options!
How soon did society forget to fight for me too
Can somebody please hola at the government,
Tell them I am a woman, not an animal in the zoo
Make a plea against *** slavery, just a statement!

Now is the time to question *** slavery
Can somebody tell my mama to keep fighting
Have not a father to free me from my misery?
Beyond my will somebody sold me, I'm missing.


©️IB-Poetry
2/21/2018







'
Modern-day slavery, *** trafficking is wrong .Soiciety needs to do much more.We all have a moral obligation to stop bad people from abusing young girls and selling them as *** workers.
Daan Oct 2016
Ik heb mezelf met pijn moed
Ingeschreeuwd, in 't oor, gefluisterd.
Alsook wanneer de zon de maan verduistert.
Zo ken ik mijn bereik maar al te goed.

Beperkingen in grond en hitte,
Waar een steen zo gloeit
Dat men met moeite zitten
Kan en het gewas maar amper groeit

Ik heb een glas ingeschonken
Paars, rood, wit en sterke geur
Uit diens droogte word ik waterig

Over doorzichtige vormen zie ik haar lonken.
Op haar gezicht de tweede kleur.
Ik herinner me die avond. Al is het katerig.
Grow some *****
Mateuš Conrad Sep 2017
i remember, she used to pronounce her name as: just tina... even though the french would have said: just teen... or ju steen.*

and my my, what a headache,
feels a lot like a diabetic's nightmare,
no food for the whole day,
some water and some alcohol -
what could possibly go wrong?

and there i was, dreaming of a hoisin
sauce duck tortilla wrap...
but did i get it?
no...
       caesar chicken tortilla wrap
instead...
   and torrential rain,
******* down buckets of pears...

and what else?
   ah, it's nearing october and i'm
still found wearing shorts and
sandals...
      and so it was, memories of justine,
running barefoot with her in the rain...

justine? aunt, who was only about
5 years older than me...
      her dad was my grandmother's brother...
don't ask...

it just reminded me of that day we
fell ill after running barefoot in the rain,
as i munched my caesar infused chicken
tortilla wrap, holding a pair of sandals
in the other hand, strolling the the drum-beat
of the rain, amused ever so often
when dipping my feet into puddles,
trying to guess how many
           variations of cement there were...
in guessed about 7 different fibres
    of texture...
  
         i can't tell you how much fun it becomes
reliving old ills -
like walking barefoot in the rain,
         nearing october, in shorts,
   eating a chicken caesar tortilla roll -
complaining about the headache induced
by a dangerous sugar level (from fasting),
twice retorting: and i'm not even a diabetic.
Daan Dec 2019
Werd er altijd al zoveel geklaagd,
mensen de grond in geboord, belaagd?
Jezus zei al, zij die zonder zonden is,
werpe de eerste steen. Ik hoorde in de mis
en op school, kijk niet naar splinter in het oog
van een ander want niet enkel ezels balken.
Misschien leggen ze de lat zichzelf te hoog
en willen ze echt alle slakken met zoutigheid stalken.
Is heksenjacht nog wettelijk?
Is de schandpaal niet al ettelijke malen
zelf aan de palen vastgeketend?
Natuurlijk, niemand is alwetend.
Het is een simpel fenomeen, snobisme,
één-kenmerk-is-genoeg-om-alles-te-weten-isme.
Niemand heeft tijd om alles op te zoeken.
En tegenstrijdig goed en kwaad, binnen één persoon?
Dat bestaat niet, enkel in de koeken die je eet
achter je computer, zoals ik, terwijl ik zelf niet beter weet.
De mens is een vat vol tegenstrijdigheden
zoiets krijg je niet vermeden.

Wat is het toch gemakkelijk om iets te zien en meteen al jouw conclusies te trekken. Het is nog iets anders om een gegrond mening te hebben.
Op zich is dat geen probleem, het bespaart elke mens elke dag tijd. Mij ook.
Maar wanneer je online oproepen doet om mensen te lynchen
omdat je die beslissing ooit op 2 seconden hebt gemaakt, ben je verkeerd bezig.

Cancel cancelculture, #isoverpartyisoverparty #I'moverit #ikbenhetbeu


Bon, dat moest ik even kwijt.
Daan Apr 2019
Hij bakte zoute broodjes,
blies en zoog van lage torens,
legde de eerste loodjes,
vatte paarden bij de horens
en stootte zich als koeien
aan dezelfde steen.
Hij hoorde zeemeerminnen loeien,
keek verder dan wat jij ziet
en liet, na zonneschijn, regen komen.
Toch geraakte hij er niet.
Alle wegen leidden naar dromen.
Komen ze toch nog van pas.
Tipon Mar 2019
Ik zie alleen de dingen die sterven, steen of potlood. De

aanklacht is welluidend, een thema. Er lang bij stilstaan maakt

je dwaas, verdwaasd. Een eed wordt het niet, episch ook niet.

De verblikte beschaving, ver- blikt. De mens leert zichzelf sardien

worden, als hij 't niet al eens was geweest. Het lot kijkt ons toe.


Ik zie alleen de dingen die sterven, wolken en zonnestralen.

Calamiteit, plastic. En herten worden afgeschoten in het bos.

Ik zie alleen de dingen die sterven, werelden vol, theorieën?

Intussen: wie zegeviert? De hieros gamos van tijd en aarde, mens

-usurpator, de vraatzucht. Prehistorie gemoderniseerd, 21ste eeuw.
The International World, 21st century.
Michael John Dec 2021
i)

a hot tree party
what a time
a lesson learned
carrying water
how the children
played..

trapped in the dance
hawkwind slayed
us
no mercy
stuck for months
we raved..

ii)

after i went to
the lowlands
my old van
in among
the daffodils

and carp-
after such a cold
winter and a
mad spring
on our bicycles

a harp sky
after sundry
breakdowns
tears like clock-
works
man at c and a..
spinning cheeses
i would go

see fiet
who was nice
and in a remarkably
small area
in a canal boat
had many
cats and dogs and
a chicken and served
tea..

she told of her life
¨when i was a lady..¨
sometimes war
broke out
skaters would glide
by
piles of beautiful
old books..


and a cat on top
she told me of
jan steen
and through her
i saw love
once some children
brought a swan
they thought dead
but she(fiet)
blew up it´s nose
and it flew off..
who was most surprised..lol..

she had one small dog
who went everywhere
with her
it perched high in
the passenger seat
of her 2cv..
with a smile and
windswept fur..
possessive and guarded..

fiet was a journalist
but she grew tired
as we do
she was kind
an interesting mind
she was someone to
lift the chill
and she apologised
for the mess
well,it was sunday
we ate chess nuts!
while the cats and
dogs and chicken
played..
Michael John Jan 2021
now i am on
page 81
put upon
karma´s song

not to mention
c  white skin
red red in
eye green

lonely mine
small blue van
tulip maddened
loving

i was kind
she said n man
i was kind
joes garage

budgies
cats
molly and
morcha

to combat
depression
i painted
or

went fishing
c
would say
something

that destroyed
me
then she
told her m and

d
what we did
over dinner
honey


sometimes we
had fun
sometimes
c

and then
someone again
i suffered
like anyone cared

i tried to
give hope
la
we recited

leonard cohen
i worked
on my
guitar

i had some
******* breakdowns
b
i was in pain

nearly all the time
fed yo skinny
***
s


ii

waited
i read
hemmingway
not for

me
read
dostoyevski
went to


iii
see fiet
in her canal house
boat
with 26 cats

8 dogs
and a chicken
she gave hot
t

to me
she rushed
in her 2cv
she laughed

and said i
was a lady
kind to me
kind to me

i went to
the riks
museum
jan steen
said she

a minor
but the anarchy
of that sweet

era
there is fun
in her huge
pile of

books
skaters  zipped
past
a cat

everywhere
heat
once children
brought her

a swan
and she gave it
a kiss
and it flew

off
fiet
sunday
depression

smiling...
page 81 of my biog..

— The End —