Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Jasmin May 2020
Sa maliit na awang na mayroon ang bintana
Tila ba naging labada ang puting kurtina
Kanina’y hinahangin pa ito nang bahagya
Ngunit nang dahil sa ulan, bahagi ng tela’y nabasa

Ampiyas lang naman kung tutuusin
Madaling matuyo, isampay lang sa mahabang salamin
Pagkatapos pagpagan maisasabit din
Balik pangharang sa malamig na hangin

Malapit na rin pala ang paglubog ng araw
Kanina lamang ang langit ay kulay bughaw
Repleksyon sa munting bintana’y nakasisilaw
Mayumi sa paningin, kay gandang matanaw

Kasabay ng pagbuhos ng ulan ay ang paglalim ng gabi
Gayunpama’y nanatili ang awang ng bintanang katabi
Tubig ulan sa dalawang kamay ay dumadampi
Marahang sinasalo ng ilang sandali

Lumipas ang oras at ang ulan ay tumila na
Ganoon din ang pag-asang matunghayan ka
Aking bituin, nagkamali ako ng hiniling—
Hanggang sa huli, ampiyas lang ang sa’kin.
leeannejjang Jul 2018
Mga masasakit na salita,
Mga matang nangdidilat.
Minulat ako ng lugar na ito
Sa marahas na katotohanan.

Sa likod ng mga ngiti,
Mga tawanang nakakabingi,
Ay mga tao sinasaksak ka ng palihim.

Mga halimaw na nagkatawan tao,
Mga sungay na nagtago sa talinong may dugo.
Hahawaan ka hanggang ang dugo mo'y maging kulay asul.

Unti unti, dahan dahan
Ang puso mo'y didilim.
Ang boses mo'y tataas,
Ang mata mo'y manlilisik.

Nagising ka,
Humarap sa salamin
At isang halimaw ang iyong nakita.
Naging isa ka na sa kanila.
Kurtlopez Apr 2021
Habang minamasadan mukha sa salamin,
Aninag ang lungkot, ngiti'y alanganin,
Luha'y tumutulo di ko napapansin,
Itong puso kasi puno ng pasanin.
Ang nais ko sana'y humiling sa ****,
Na sanay ibalik masayang panahon.
Nagbago man lahat paglipas ng taon,
Di ko maitatangging masaya ang noon.
Michelle Samson Sep 2017
Ang lingid sa kaalaman,
Ngiting pinta sa larawan,
Ay balot ng kalungkutan
na mahirap unawaan

mapaglubid ng buhangin,
ang mata at ang pagtingin,
sa nabasag na salamin
unti-unting uukitin.
one of my tagalog works; actually this was our assignment in Filipino lol
Vincent Liberato Feb 2019
Nagtawag siya ng isang espiritista
at mananalangin
na magbuburda sa bawat hibla
ng kamalayan na patuloy na binuburda
ng sugat at sakit, habang patuloy na ginigising
ang matagal na pagkakahikbi at pagkakatulog sa mga hungkag
na mangangarap.

Dali't daling sumulat ng dagli,
sa bawat pagtagaktak ng mga luhang
umaagos sa sigaw ng mga birhen at santo
na siyang nananalangin sa ikalilinis
ng tahanan laban sa mga naghuhudas
na diyablo, na itinataya ang gabi
para mag-anyong tao sa kahit sino.

Bago sumapit ang gabi.
Sa takipsilim, limang minuto,
bago paparating ang isang duyog
na magwawakas sa hindi maaaring wakasan,
kagaya ng pagtalikod at pagpikit,
na hindi maaaring maisara ng mga mata.

Magpapakarahas sa pagsigaw
at mananabla ng labing-anim na milyong mananampalataya,
ang isang estadista na kung yumapak ay walang-puknat
na magliliyab ang sahig, kung saan nakalibing
ang hindi mabilang ng mga daliri, pagkaraan ng walang
nagdaan sa pagkalimot sa kanila.

Sa gilid-gilid ng eskinita,
matatagpuan ang mga kawalang-malay
na pugot na ulo na hiniling ng mga mananampalataya,
sa isang dyini at ipinagkaloob sa kanila ito, ipinagkaloob, ngayon ay tumatanggi kung kailan naparirito ang hiling.

Ngayon ay malilinis na ang pinakamaruming
hindi nasasaksihan ng mga mata sa tahanan, pagkatapos
ipanglagas ang kaluluwa.

Sa huli, walang bumabalagkas ng daan, na sumasalamin,
pagkatapos manalamin. Sa kabila ng napakaraming salamin.
Pusang Tahimik Aug 2021
Ako ay mandirigma sa ibabaw ng lupa
Ang kalasag at baluti ko ay di nila makita
Ang aking pananggalan ay di magigiba
At ang aking tabak ay may talim na magkabila

Ako'y walang tigil sa pakikidigma
Sa mga kaaway na walang habas kung gumiba
Ng mga templong ang nais sa kaligayahan ay humiga
Mga templong di alam ang pakikidigma

Mga kalabang hindi mo nga makikita
Ngunit nasa harapan kung sarili ang nakikita
Hindi na siguro bago ang ganitong balita
Na ang kalaban sa harap ng salamin mo lang makikita

Dumarating ang araw na ako'y nadarapa
At ang palakol ay nakatutok sa katawan ko'ng nakahiga
Ngunit Ikaw ang pananggalan ko'ng di nga magigiba
Inaahon mo ako upang alisin ang putik sa pagkadapa.

-JGA
Kalawakan Sep 2020
Hulyo, 2005.
Nag simula bilang taga masid,
Sa kadahilanan na ika'y mapang-ismid.
Pero puso ay di sumuko,
Lagi ang isipan sayo'y patungo.

Salamat sa iyong ngiti
Ni minsan ay di mo kinubli,
Kaya nga ika'y agad napansin
Naka bihag ng puso na di akalain.

Mukhang laging nakasimangot,
Nababalot ng lungkot.
Ngunit sa ngiting iniwan,
Naging isang magandang larawan.

Humarap sa salamin,
Handa na ba aminin?
Biglang natakot ang sarili
Alam na ika'y mapili.

Naging magulo ang isipan,
Na para bang masisiraan,
Pero sa sarili'y nagkaroon ng kasunduan
Na mananatiling magkaibigan.

Labing limang taong pag-ibig na tinago,
Kailan nga ba mabibiktima ni kupido?
Kinaya na mamuhay mag-isa,
Ngunit hindi nawawalan ng pag-asa.
Patuloy na mangangarap at mananaginip,
Na sa tamang oras ang tadhana ay sumilip.
JOJO C PINCA Nov 2017
may kaibigan akong nakaitim
parang salamin laging nakatingin
pilit ko man limutin
tila sakit s'ya na di kayang gamutin

pihitin ko man ang aking paningin
lagi itong bumabaling sa dilim
kung saan nandun ang kaibigan kong nakaitim

hindi s'ya maligno o impakto ng lagim
basta ang alam ko lang lagi s'yang nakaitim
nagkukubli s'ya sa loob ng puso kong madilim

hawak n'ya ang malungkot na nakaraan;
mga pira-pirasong bangungot at hapdi ng lumipas
malupit ang kaibigan kong nakaitim
ayaw n'ya akong patahimikin
Shaina Placencia Mar 2021
Isang madaling araw, sa hulog ng himbing ng aking pagtulog ay dagli akong ginising,
mulat ang mga mata na tila ba hindi pa nagpapahinga, sabay ang pagkarinig sa sunod sunod na bulong, tanong...

Nag-uunahan sila na kahit na walang kasagutan, ay gigil na nagsusumiksik sa aking isipan, ako'y naguguluhan nanaman pagkat wala akong alam, hindi ko maintindihan ang rason ng kanilang pagkatok sa aking pintuan, kalungkutan... ninanakaw nanaman ako sa aking katinuan.

Walang ganang bumangon, sinundan ang mga tahimik na paghikbi, at doon sa may malaking salamin ay aking nasaksihan ang tahimik na pagtangis ang isang batang luhaan,

Walang tigil sa pag-iyak, bakas ang pagod sa kanyang mga mata, pagkagutom, pagkauhaw, pawisan na para bang malayo pa ang kanyang pinanggalingan, tahimik akong umupo sa kaniyang tabi... at doon muli ay unti-unti ko s'yang sinabayan.

Naghalo ang pareho naming kalungkutan, kaguluhan ang dala ng pagsasama naming dalawa, ngunit walang magagawa, sapagkat sa isang madaling araw ay s'ya lamang ang natatangi kong bisita.
Sanch Oct 2019
naghahabol at maghahabol ka ng oras
kailan ka mauuna?
kailan siya mapapagod?
ang iyong kamatayan ay isang paghirang
ng isang manghuhusga
maaaring ikaw
maaaring siya
pipili ka nang nakapiring
bigyang kalayaan ang iyong kamay
upang ituro ang salamin
planning on deleting an old blog of poems and i think this needs a saving
Claudee Jul 2017
kung ang mundo ay isang kakahuyan
ako'y kawayan sa kaharian ng mga sedar
siyang nag-iisa at dahan-dahang tumutubo sa 'king tabi
sana'y mag-abot ng sanga, kung di man malalim na ugat

kung ang mundo'y higanteng salamin
ako'y ngayo'y espasyo sa repleksyon ng iba
ngunit nakatayo ka sa 'king harapan  
di imahe, buong pigura
natutunaw na ba ang mundo sa sikat ng araw?
janel aira Sep 2020
munting salamin sa ‘yong mga mata
sarili ko’y nakikita
salitan sa paghinga
puso mo’y kinikilala

babagsak ang mga luha
isa isa’t dahan-dahan
malayang magtatampisaw
tuwing sasapit ang ulan

panahon ang kalaban
sa bawat kinabukasan
hindi mag-aalinlangan
hindi rin magkukulang

tahimik ang gabi
puso minsa’y humihikbi
sa pagtulog ikaw ang dalangin
nag-iisang hiling sa mga bituin

ikaw ang tanging dahilan
kahapon, ngayon at kailan man
pangarap kong tahanan
ikaw at ako sa iisang larawan
Ako’y napatingin
Sa aming salamin
Aking naaninagan
Isang bihis kanluranin…

Ako’y napadako
Sa isang museo
Si Rizal sa larawan
Naka-bihis kanluranin…

Ako’y napatanong
Sa isang may dunong
Ba’t Pilipinong turingan
Nakabihis kanluranin…

Ako’y agad tinugunan:
“Bakit? ‘Di niyo ba feel?”

-07/30/2008
(Miagao)
*for Darren Abenes in PI 100
My Poem No. 29
Zen billena Aug 2020
buhok mo ay nakapusod at
may salamin ka sa mata.
Ang hirap na tuloy ilihis ng
aking mga mata.

Hindi mo man pansin pero
pinagmamasdan kita.
Pasulyap sulyap lang
para di halata.

Titingin ngaun ,titingin mamaya.
Konting titig pa, tutunawin na kita.
Sa silong ng gabi’y may sayaw ng liwanag,
Na tila'y bituing naligaw sa ulap.
Ngiti’y nakapako, ngunit may panglaw,
Sa mata’y may apoy na malamig ang galaw.

Mga salitang tila ginto sa hangin,
Ngunit kapag hawak. abo’t panaginip din.
Lunas na lason ang haplos sa laman,
Tahimik ang sigaw ng kaluluwang wasak.

Lumulutang sa lambong ng usok na itim,
Para bang langit, ngunit walang awitin.
Hinahabol ang oras sa loob ng bote,
Kahit ang mundo'y umiikot sa mote.

Hindi na kilala ang sariling mukha,
Sa salamin ng guniguni’t maling akala.
Bangkay na humihinga, mata'y nakapikit,
Nilunod ng ulap ang liwanag sa isip.
mausok ang paligid😁
Sa lilim ng panaginip kong dati’y may sinag,
Dumadaloy ang salaysay ng kaibigang likha ng isip—tahimik, ngunit tagos.
Sa mundong yaon, ang pangamba’y lumilipad,🪽
Ngunit pagsikat ng araw, ako’y kinakain ng pangil ng sindak,
Pag-iisang kay lupit, kahinaang sa kaluluwa’y umuukit.👻

Sa mga gunita, may mga hiblang marahang bumabalot,
Sa paraisong daigdig, doon ako’y nahihimlay, kahit saglit.
Ngunit ang aninong likha ng sakit sa isip ay palihim na lumalapit,
Binubulong ng pag-iisa ang mga lihim kong pait,
Habang nilalandas ko ang sirang salamin ng sarili kong bait...💀💀💀
dark insanity
Sa lilim ng buwan, tayo’y nagtagpo,
Sa gitna ng katahimikang walang kibo.
Ang iyong titig—liwanag na lihim,
Sa mundong ang oras ay tila mahimhim.

Ang ating halakhak, alingawngaw ng dulo,
Ng landas na bawal, ngunit di naglalaho.
Mga palad na ‘di kailanman magtatagpo,
Ngunit sa guniguni'y sabay ang paglayo.

Isinulat tayo sa buhangin ng isip,
Binura ng alon, tahimik, malalim.
Sa salamin ng hangin, ika’y naroon,
Ngunit abot-kamay ay palaging ambon.

May mga salitang ‘di pwedeng sambitin,
At halik na taning hangin ang pupunuin.
Kay tamis ng ‘yong ngiti sa dilim,
Kay pait ng umagang ako’y mag-isa ring lilim.
In the shadow of the moon, we met,
In the midst of the silent silence.
Your gaze—a secret light,
In a world where time seems to be silent.

Our laughter, an echo of the end,
Of a path that is forbidden, but never disappears.
Palms that will never meet,
But in imagination, we drift apart together.

We were written in the sand of the mind,
Erased by the waves, silent, deep.
In the mirror of the wind, you were there,
But within reach is always mist.

There are words that cannot be spoken,
And kisses that will fill the air forever.
How sweet is your smile in the dark,
How bitter the morning is when I am also the only shadow.
Naglakbay ako sa gabing salát,
Sa pintong lambat, lihim ang lakad.
Ang buwan ay may gintong mukha,
Ngunit ang oras ay tila nawawala.

May kulungang tila orasan sa isip,
Na bulong ng katahimika’y sinisip.
Ang isip ko’y ibong baligtad ang lipad,
Umawit ng oras at bukal na apoy ang patak.

Salamin ang langit, luha’y bumuhos
Bawat patak, matang nahimbing noon.
Minasdan akong sayaw sa bubog na sira,
Habang oras ay damo’t talim sa lupa.

Ang gubat huminga sa tula ng hiwaga,
Dahon ay sumpa, ugat ay kabaong dala.
Tinanong ko ang hangin, “Alin ang akin?”
Sumagot, “Lahat, at wala—sa takdang dilim.”

Mga bituin ay nag-ukit ng pangalan,
Ngunit hindi sa panaginip ko nagbuhat ang alam.
Hinalikan ko ang multo ng bait,
At uminom ng takot—kasalo sa init.

Nang ako’y magising, normal ang daigdig,
Ngunit may tumatawa sa likod ng isip.
Tinaglay ang tinig ko’t anyo ng mukha,
Ako’y naiwan—bilanggo na pala.
🅓🅡🅔🅐🅜 🅘🅝🅢🅐🅝🅘🅣🅨
Sa simula, isang hinga — lihim na awit ng alabok,
Sa luklukan ng dilim, pinunit ang katahimikan.
May umusbong na liwanag sa tadyang ng gabi,
Pilit sumisilip sa pagitan ng hinog na buwan.

Isang bilang ang itinaga sa pader ng panahon,
Ngunit sino ang bumilang?
Bawat kandila’y sayaw ng oras,
Habang ang anino’y dumarami sa bawat sindi.

Ang mga palad ay may bangin,
Doon isinusulat ang mga lihim na paalam.
Ang halakhak ng sanggol ay may aninong naghihintay,
Nakataling lubid sa umuusbong na araw.

Ngunit huwag kang malito—
Ang bangkay at paslit ay iisang palatandaan.
Dahil ang kaarawan ay pintuang umiikot,
At ang kamatayan ay salamin sa kabilang gilid.

— The End —