Hindi alam kung pano sisimulan,
nahihirapan itugma ang bawat salita na lumilitaw sa isipan,
Ang bawat tunog sa bawat saknong ng bawat kaludtod ay nabibigatan,
Ilapat sa mensaheng
ibig iparating ng damdaming nagaalinlangan.

Oo, hindi ako sanay gumawa ng tula,
Itoy dili iba't hindi inaakala,
Ngunit aking susubukan, alang alang sa kaibigan,
Nanghihinayang sa alaala ng ating samahan, sa isang saglit ay iniwan.

Mga pagsubok biglang dumarating,
Sa kabagabagan ng buhay at panimdim, saklolo niyaong Dakilang may gawa ang tanging hiling, araw at gabi siyang dalangin.

Ako ma'y naguguluhan sa mararamdaman, isip at puso laging nasa kabagabagan, kalungkutan ang nasusumpungan sa bawat araw ng aking kinalalagyan, damdamin ay halintulad sa parisukat, makipot at madilim na kulungan.

Kaibagan koy huwag magtanim ng sama ng loob, Sa puso ko'y kalungkutan ang bumabalot, hirap ng pakikibaka sa araw-araw siyang sahod, ng buhay na sa pagsusumakit sa paglilikod, upang sa harap Niya'y magbigay ng lugod.

Ala ala ang siyang pumupukaw sa aking loob, huwarang kaibigan ang ipinagkaloob, nagbigay inspirasyon at lakas ng loob, upang maganap tungkuling kaloob, sa Maylalang aking utang na loob.

Patawad, unang sambit kung tayo man ay muling magkikita. Kalakip ay ngiti't saya sayo'y muling igagawad. Ipapalit sa galit at sama ng loob ay aking ilalahad, magpapakumbaba sayo ay aking hangad.

Sa bawat meron laging may wala
Bulsa kong butas at walang makapa
Balang araw ako'y magsisikap at di na ulit madadapa
Pagkat lahat tayo'y hindi biniyayaan dito sa lupa

Ngunit lahat ng bagay ay di hadlang
Sa pag-abot ng aking mithiin at punan ang mga gatlang
Kung mamamatay tayo ng mahirap ayun ang malaking kasalanan
Pagkat isa lang yun sa patunay na di natin pinagbutihan

Pasalamat dahil merong ikaw
Na handang umalalay sakin at laging pumupukaw
Ang aking natatanging yaman na hindi matumbasan
Ng kahit anong bagay dito sa kaibabawan

Marahil sa aking paglalakad ika'y handog
Ng nasa itaas upang ako ay mamulat
Na kung pano maging mayaman sa ngiti **** buhat
At kung pano lumabas sa sariling pugad

Hindi ko man maibigay ang mga gusto **** materyal
Inibig mo pa din ako ng buong puso at bukal
Pinakita mo sa akin ang ugali **** natural
Iyong pagmamahal ang aking maituturing na mataas na aral

Sa tulad **** walang kapantay,
Ibibigay ko ang aking buo at pipiliting di sumablay
Ng masuklian ko naman ang pag-ibig na dulot mo
Sa aking puso at isipan iuukit ang pangalan mo.

Mahiwaga
Mahiwagang mga ngiti,
Mahiwagang mga mata,
Mahiwagang ikaw,
Sinta Ika'y bumuo sa akin
At ika'y napabago ang ako,
Dating kilala sa katarantaduhan
Ngayon ako naman ang pumupukaw
Sa mga makulos nilang kilos,
Ika'y mahiwaga
Ngiti **** taglay,
Ika'y mahiwaga
Mga paghawi mo ng buhok,
Hindi ka matanggal sa isipan
Kaya napapaisip nalamang,
Ngunit alam ko naman ang rason
Dahil sinta Ika'y mahiwaga
Binigyan mo ng mahika ang aking buhay
Sinta wag ka nang lumisan
Luluhod pa ako sa harapan mo
At sasabihing pwede ka bang ligawan?
At sa mga susunod na tanong na
Pwede na bang magisang dibdib nalamang?
Sa bawat kilos,
Sa bawat tawa,
Sa bawat paghawi ng buhok mo,
At sa bawat pagalaga mo sa ako,
Ako'y tuluyang nahulog
Hindi lang sa ganda **** taglay
Subalit sa ugali ****
mala anghel at mala demonyo.
Kaunti lamang yan
Kung bakit
Bakit ako tuluyang nahulog
at pipiliin ka
Araw araw sa
katulad ****
Mahiwaga.

Isang pangkaraniwang tao lamang na lumalaban,
Nakikipagsapalaran sa paminsan-misan,
Napapagod na sa araw-araw na pakikipag-baka,
Sa buhay, hangad lang ay kaunting biyaya.
Hirap at napagkaitan ngunit naririto pa rin
Ito ba ay pumupukaw pa sa kanilang pansin