Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
"Tao po?" unang beses akong naglakas ng loob,
Pero walang kibo ang nahihimbig na bantay.
Kinakatok ko gamit ang barya ang kahoy na bintana,
May rehas na yari sa metal pero madali namang masira.

"Tao po?" pangalawang pagsuyo
Habang pinagmamasdan ang dekorete sa bawat sulok,
Pero tila ba walang pakikisama ang may-ari,
Kaya't naisipan ko na lamang ibulsa ang pambili.

Halos maka-dalawang hakbang na ako
Nang bigla kong narinig ang kakaiba nyang tono,
"Ano yun?" magaspang ang boses niya
Kaya't napalingon akong bigla't niyari ang sarili pabalik.

Kinapa ko ang bulsa at kinuha ang barya,
At tinuro ang nakabalot na pangarap.
Dali-dali ko itong binulsa habang panakaw ang tingin.
Hanggang napansin niyang nakatitig ako.

Apat na hakbang buhat sa bintana ng pagsusuyuan,
Tinawag niya ako, pero hindi ko sya pinansin.
Puno ng kaba ang puso ko,
At kakaiba ang daing ng pag-iisip ko
Buhat sa pagtawag niya sa akin,
Hindi ko rin makalimutan
Ang malamlam niyang mga matang
Parang may nais ipahiwatig.

Sa pag-uwi ko,
Napatingin ako sa sariling repleksyon
At doon ko napagtagpi-tagpi ang lahat,
*"Nakakahiya, may tagos pala ako."
Tungkol sana ito sa pag-ibig pero habang sinusulat ko na, iba ang naging timpla ng eksena. Medyo nakakatawa. Isang akda para sa mga kababaihang magigiting sa kabila ng kanilang kabuwanang dalaw.

Bayani ang bawat dilag pagkat bahagi ito ng ating pagkatao.
madrid Oct 2016
Mahirap ibigay ang tiwala
Kung minsan na itong nabalewala
Oo, alam kong nasaktan ka niya
Pero tatandaan **** hindi ako siya

Dahil hindi ako tanga, at hindi uto-uto
Bata man ako'y alam ko ang totoo
Malambing sa salita, ngunit salamin ba sa gawa
Matamis ang galaw ngunit matalas ang dila

Takot at hiya, di mapagkakaila
At hindi masisi sa mga paniniwala
Pagkat ito ang nakagawian, mulat sa sakit
Kaya't malakas man sa labas ay mahina parin ang kapit

Saan makikinig, kanan o kaliwa?
Ubos na ang sarili, wala na sa diwa
Walang patunay na magaganap
Walang korteng tatanggap

Isa, dalawa, tatlo
Ako ba ang kinakatok mo?
Mga tanong na walang sagot
Sadyang daan lang ba at kalimot?
You can never really be
100% sure of the future.
Nothing can and will
Be set in stone.
Doubt is acceptable,
With reservations.
"Nandito ako"
"Hindi kita iiwan"
"Susuportahan kita"
"Nagtitiwala ako sayo"
"Kayang-kaya mo yan!"
"Laban lang!"

Paulit-ulit kong sinasambit sa'king sarili nang pabulong,
Tila nagdarasal ngunit ang totoo'y
Hindi ko na rin alam kung hanggang saan pa ba ang dulo.
-------------

Wala na naman akong laban sa ihip ng hangin,
Sa ihip ng panahon.
Wala na naman akong laban
At ang buo kong pagkatao'y
Kusang dudungaw sa aming bintana,
Hahagilapin ang araw,
Nasaan nga ba ang Silangan?

Gagayak ako nang walang patumpik-tumpik,
At sasabay ang agos ng tubig sa bawat butil ng aking luha,
Para bang humihinto na naman ang oras.
Walang kasiguraduhan na naman ang araw na ito.

Araw-araw ay nag-aayos ako ng uniporme ko,
At ayun, magbibilad sa initan gamit ang aking lumang motorsiklo.
Kukunin ang selpon sa aking bulsa, magpapa-load
At maghihintay ng sandamakmak na mga utos.

Minsan, napapagod ako
O sabihin na lamang nating madalas,
Na sa bawat pintuang kinakatok ko'y
Daig pa ako ng nangaroling
Sa bilang na mga baryang iaabot sa'kin ng tadhana.

Minsan iniisip kong
"Ganito na nga lang ba?
Paano ang bukas?
O may bukas pa nga ba?"

Minsan naman, nakaririnig ako ng masasakit na salita
Pero minsan parang mga bala na lamang itong
Hindi tumatagos sa aking ulirat,
"Manhid na nga ba ako?
Sabihin mo, Tadhana."

--------

Pinagmamasdan ko na naman ang mga kamay ng orasan
Kanina pa o hindi ko na malaman
Kung kelan yung huling "kanina,"
Naghihintay ako ng saklolo,
Kasabay ng huling kumpas ng mga kamay
Ng naiiwan kong kaibigang de-baterya..
"Dito na lang ba magtatapos ang lahat?"

Nagbibilang na lamang ako ng oras,
Ng hininga
At baka hindi na nila ako maabutan,
At doon ko huling nasilayan ang mga aninong iyon,
Wala na akong maintindihan..
Wala na akong marinig pa..
*Ito na marahil ang huli.
Hindi pa huli ang lahat,
Kaya mo pa --
Kaya pa natin.
Ituloy ang laban; ituloy mo lang.
Pangako, magtatagumpay tayo..
Kapit pa, kaibigan!
050220

Nagbibilang ako ng mga pahinang
Ni minsa’y hindi ko binura
Ni minsan, hindi ko binasura.
Hinuhulma ko pa rin ang aking mga kamay sa buwan
Na sa tuwing pinagmamasdan ko siya’y
Sumasagi sa’king isip ang unang tulang
Binigkas ko sayo nang biglaan.

At habang pinagmamasdan ko ang aking mga palad,
Ay kumukunot maging ang aking mga kilay
Kasabay ng kumot sa gabi sa bawat paghikbi.
Hinulma pa rin ba ang mga palad para sa isa’t isa?
O ang minsang nagpahinga’y
Bawal na rin bang bumalik para magsimulang muli?

Nauutal ako —
Sa tuwing sinisigaw ko saking isip ang pangalan mo
Ang bawat letrang dahan-dahan kong sinusulat
Sa aking alaala, saksi ang pintig ng pusong may pangamba.

Nasisilaw ako —
Na sa bawat pagpikit ko’y
Tila suntok ka sa buwan kung makakamtan muli.
Nasisilaw ako —
Sa tuwing hinihiling kong pagbuksan
Ang puso **** kinakatok at niluluhod sa panalangin.
solEmn oaSis Nov 2023
.......Nang
umamen
Marunong ,
Hindi lang ikaw
Tumalima
kasi nga....
Ikaw lamang
ang dehado,
sa madumi
obligado,
Pihadong
kakapit ka
muli at tiyak
nga babalik ka.
ayy puta tang-ina
Ang bawat pahina
Kahit pa maibenta
Ikaw Ang Kwento na
Wala ka mang Kwenta
Para ka na lang sa akin
kahit pa sa loob ko ay
labag pahalagahan
walang iba na
yaman,
kundi
Binabagtas
nag-iisang lawa
sa Sagwan at Bangka
Yaring Ako ay Panimpla
Ganyan ka ba talaga
Waring mala-mapa
rumehistro na
sa wankata
na di mo pa
mahahalata
Batid ang maha-
hatid pa Lalo
kapag ito
ay hina-
yaan
maging
kuwintas
na bi🌟uin
OO !
Hindi nga Siya.

Pero mali naman na sabihing

Tama ka !

Bagay na bagay na talaga kami sa isa't isa.

Gaya baga ng mga kaibigan ko sa kanilang salita...

" kahit Wala Naman Siya

Mabubuhay pa din Ako Nang Wala na Ngang Patumangga ! "

Sabi sa mapag-imbot na tibok ng puso kong hugis-mangga !

Siya na nga daw
Ang naturang

Pag-ibig Ng aking Buhay
at Giliw na hinirang

Subalit sa aking magiting na Diwa

na tanging saad ay hayag na hidwa

Hula sa Amin ay Laho

kahit na humadlang pa ang Tadhana...

Halo sa aking nangingilid at napupuwing kong

pananaw sa pigil na pigil Kong

Luha na may umaapaw na paniniwalang

Siya pa mismo ang nagpahayag ,

na di kami patuloy na MagLalayag !

Alam ko naman

Kahit di na kami tatagal sa 'ming pagsasama ,,,

Sinasabi ko lagi sa aking loob

Ang pabulong na ...

mahaL kitA !

" o o t o t o o "

Wala na ngang PatLang
na diringgin mo ,,,
lamang na ika'y hibang
Sa Binabasa mo ...

" atiK lahaM "

Mga sambit Kataga Bali-baliktarin man,

sa larangan ng Agos Ng Kabalintunaan,

Itong aking pinaglalaban

tunay at mananatili

alaala na Lamang ,,,

sa radar ang pawang

sukat sabihin ko hanggang

sa aking Pagsigaw.... !!!!
Siya ay Ikaw !

Pagtatapat kong muli

Mahal Ko Siya !

Minsan pa...

ay huwag mo na lang muna

Tangkain pa ang Pagbabasa

Buhat pa dun sa pinakababa na kinakatok sa Tinanikala
Patungo sa nakakalula na pagtutok Don sa tinitingala

Try to start reading verses from the bottom of a Loving heart ,
All the way into up above until you reaches in top of a hurty part !

magmula pa sa salin-wika

Binabaybay at binibigKas
Tila Binalatang sinKamas

Pagkat nawala sa itaas,
ang hinahanap ko po na Titulo...
Panustos ko pinapatas,
taimtim ang inaalyas sa Liriko...

Wala na ngang PatLang
na diringgin mo ,,,

habang Ikaw ay Libang
Sa Binabasa mo ...

" o o t o t o o "
Di bale na di
maging top
Ang bottom...
Balang-
Araw
naman
alaala
na...
nasa bayabasan
way back in
02 02 2020
ay uusbong muli
gaya Ng...
kung saan at
Paano ko
tinanim
Ang puno
sa di ko
naman bakuran !
At Ang Ngayon
na tinengga
Ng kahapon
sa mahabang
pana-panahon
Hayaan ****
Bantayan ko
ang iyong Palayan
kahit na gaano pa
matuyot ang sanga
o maging mga
hulog na bunga,
bibig ko at panga
laging handa nga
sa pag-nganga !

motto: bot ***
bottom to top
Reven Denim
is what i have
for my next
poem not
so reverse I
Exclamation Point
I mean...

Outcome
Acknowledgement
to you Madam
Arianna Bagley

— The End —