I was leaning over the railings
Of your condominium's 11th floor fire exit.
It was a beautiful night, just a clear sky
Filled with stars.
I was smoking then while
You were just standing right behind me,
I leaned a little bit more.
You told me to stand back
"Aren't you scared?"
I told you that i have conquered
My fear of heights
Long before we spoke again
After weeks of complete silence.
I wasn't lying.
I wasn't afraid of falling—
dying anymore.
But that morning,
Your hands around my waist,
Lips on the nape of my neck
Just breathing,
I drowned.
My throat closed up,
My lungs filled with your scent,
My heart got heavier.
Your touch wasn't supposed to make me
Feel every inch i loved about you.
I was falling again,
Dying for your love;
I thought i have conquered my fear.

"Aren't you scared?"
Terrified.

Madasalin akong tao.
Pagmulat pa lang ng aking mga mata
sa aking unang hinga,
sa pagbuka ng aking mga bibig,
ngalan Niya na ang unang lumalabas,
ngalan Niya na ang aking binibigkas.
Sa bawat umagang gumising ako
na wala ka sa'king tabi,
mas lumalakas ang aking mga dasal.
Umaalingawngaw sa apat na sulok
ng aking silid ang iyong mga alaala.
Yung tipong aabutin ng ilang
dekada bago aking
malimutan ang tinig ng iyong
mahihinhing mga salita.
Ako'y madasaling tao.
Sa ilang beses ko ng
Isinigaw sa langit ang iyong mga
ginawa para mapamahal ka sakin
bakit tila aking pakiramdam
hindi Niya ako naririnig?
Sa ilang beses kong hiniling
na makasama ka,
sa bawat araw na nasa isipan kita,
kulang pa ang mga senyales
na ibinibigay Niya.
Nakakatawa nga lang dahil
hindi ko naman tinanong kung
Pwede pa bang
ika'y mapa sakin
Pero bakit sumasagot
na Siya agad
Na parang hindi maaari?
Pero itinutuloy ko pa rin
ang aking pagdadasal
at baka sakaling mapag bigyan.
Hanggang sa umabot ako
sa lugar na
sa aking pakiramdam
hindi naman sapat ang
pagbulong ng dasal.
Na hindi na sapat na
iiyak ko na lang
lahat sa mga paa ng imahe Niya.
Na dapat siguro
hindi lang saming dalawa ng Diyos
ang aking mga hinihiling.
Aking gagawing dasal
Ang iyong pangalan
hanggang sa mabingi ako
sa bulong ng bawat santo.
Hanggang sa masunog ang dila ko
Sa *Amen ng bawat pari ng simbahan.
Hanggang sa malunod ako
sa mga dugong luha
na iniyak ng birhen.
Kailangan ko lang
na iparamdaman Nila
na ako'y naririnig.
Kahit ang aking mga pinaka
tahimik na sigaw para sa pangalan Niya.
Isisigaw ko ang bawat rason
kung bakit labis na
Minahal kita.
Ngunit ako'y nagbabakasali lamang,
alam kong hindi lang ako
ang Kanyang anak
pero sana
kahit isang beses lamang
sa milyong daan kong pagsabi
ng pangalan mo sa Kanya,
kahit isa lamang sa
kung sino man ang nasa itaas;
nagbabakasakali lang akong umabot
sa langit ang aking mga dalangin.
Hanggang sa mahalin mo ako
magiging madasalin akong tao.

Salamat na lang
sa oras ni iginugol ko para sa iyo.
Sa bawat minutong
dinama mo ang pagmamahal ko.
Sa bawat segundong pinagsamantalahan
mo lang din naman ang lahat ng ito.
Salamat na lang
sa pag-aksaya ng oras ko.

If I ever commit suicide this will only be the note i will leave on my bed or the blood filled bathroom floor:

"If you see me lifeless on the floor covered in blood, do not change my shirt or anything. I want to be buried looking as ****** up as i already am—was. Im taking all the pain and scars with me 6 feet below the ground. Whoever you are, dont cry. There's nothing you couldve done to stop me anyways. Im sorry if i let you down."