I was leaning over the railings
Of your condominium's 11th floor fire exit.
It was a beautiful night, just a clear sky
Filled with stars.
I was smoking then while
You were just standing right behind me,
I leaned a little bit more.
You told me to stand back
"Aren't you scared?"
I told you that i have conquered
My fear of heights
Long before we spoke again
After weeks of complete silence.
I wasn't lying.
I wasn't afraid of falling—
dying anymore.
But that morning,
Your hands around my waist,
Lips on the nape of my neck
Just breathing,
I drowned.
My throat closed up,
My lungs filled with your scent,
My heart got heavier.
Your touch wasn't supposed to make me
Feel every inch i loved about you.
I was falling again,
Dying for your love;
I thought i have conquered my fear.

"Aren't you scared?"
Terrified.

Pero siguro nga nababad na lang ang utak mo sa alak.
Isusuka mo lang kinabukasan
lahat ng salita **** binitawan.
Binuga mo lang din palabas ng iyong baga
ang pagmamahal na sinabi **** iyong handang ibigay.
Nabilang ko ang bawat laklak,
bawat sigarilyong iyong nasindihan.
Pinagmasdan lamang kita.
Pinagmasdan
kung paano mo sasayangin itong gabi
para lang iyong malimutan
sa pagsapit ng kinaumagahan.

Ito na naman tayo.
Parehong sitwasyon,
ngunit ibang pangyayari.
Walang nakakaakala satin
na aabot ulit tayo dito.
Nagmahal ako ng babaeng
hindi na ko pwede mahalin muli
dahil sa mali ang panahon.
Saka na lang din naman
ako natauhan na
maling ito ang aking naging desisyon.
Siguro nga mali
na muli kitang minahal
ng mas higit pa sa aking inaakala.
Hindi naman kita masisi
kung siya talaga
ang iyong pipiliin.
Sino nga ba naman ako?
Pinili ko na lang na sabihing
mamahalin pa rin kita
kahit hindi ako mapasaiyo.
Kakayanin kong
maging masaya ka
sa piling niya.
Hahayaan kita maging masaya
habang onti onting namamatay
ang mga rosas na nais
kong ialay sa iyo.
Hahayaan kitang maging masaya
Habang sinasakal ako
Ng inyong mahihigpit na yakap.
Hahayaan kitang maging masaya
Habang nasusunog ako
Sa init ng inyong pagtitingan.
Gusto kita maging masaya
'wag mo lang sana sa'kin ipakikita.
Gusto kita maging masaya
'wag mo lang sana sa'kin ipamumukha.
Gusto kita maging masaya
pero 'wag mo sana ipaparamdam
na mas minahal mo siya.
Akala ko'y tanggap ko na ang katotohanan.
Hindi ako ang iyong tunay na mahal.
Hindi ako ang nais **** makasama.
Hindi ako. Hindi ako.
Hindi ako nanininiwala
na hanggang dito na lang ito.
Dahil umasa muli ako
Noong hinalikan kita
At sinabi ****,
"tumigil ang puso ko"
Umasa muli ako
noong tinitigan mo ko
Sabay sabing "alam ko ang gusto ko"
Na ako ang pinili **** isama
sa iyong paguwi
noong araw din na nakasama mo siya.
Sa walong beses
Na sinabi ko sayong "mahal kita"
Pakiramdam ko'y
Walong beses muli akong binuhay.
Walong beses kong narinig
ang mga anghel kasabay
ng iyong pagsasalita.
Sa bawat halik mo
na dumampi sa aking mga labi,
naramdaman ko ang iyong nasabi.
"Alam ko ang gusto ko"
Alam ko ang gusto ko,
At 'yon ay ikaw.
Habang magkadikit
ang ating katawan,
tumigil ka pansamantala.
Tinitigan ko lang
ang iyong mga mata
na tila tinatawag ako ng mga ito.
Ng bigla **** sabihin,
"Kakayanin na kaya natin ngayon?"
Wala ng ibang pumasok sa isip ko
kundi, ayoko ng palagpasin
ang pagkakataon na ito.
Kusang lumabas sa aking mga bibig
ang mga salitang,
"Kakayanin na natin ngayon.
Pipilitin natin.
Hindi kita iiwan.
Hindi na muli kita iiwan."
Alam kong ito ang gusto ko.

*June 23, 2015
11:56 am

Ang sabi sakin ni Mama, "Huwag **** ipapagalaw ang iyong katawan. Magmahal ka ng lalaki ngunit wag **** isusuko ang templong iyong inalagaan kung ayaw **** magsisi." Sabay kindat na sinundan ng kanyang mga kiliti. Kung pwede ko lang aminin kay mama na mali siya sa dalawang bagay na kanyang nabanggit (nako, baka namura niya na ko sa galit).
Una. Hindi lalaki ang aking napupusuan.
Pangalawa. Mama, patawad pero naisuko ko na.

Baka ang nais iparating sakin ng aking nanay, "kahit ikaw ay pilitin, HUWAG. At huwag na huwag mo ring ibibigay ng kusa."

Hindi ba? May punto siya. Pero mahal, naaalala mo ba ang gabing umuwi tayong magkasama? Hinawakan mo ang kamay na nanlalamig sa kaba. Pinainit mo ang pakiramdam ng akin ng nadama ang pagyapos mo ng dahan dahan sa aking katawan. Nilakbay ng iyong mga halik ang labi kong nagliliyab sa pagkasabik. Ito na ang pinakahihintay kong sandali.

Nasubok mo kung gaano kabilis kong kayang bumigay. Kasabay sa bagal ng oras habang gumagapang ang iyong mga kamay ay sumabay ang pagkatunaw ng aking mga tuhod. Mga puting kumot namantyahan ng pula. Sabihin na lang nating ito'y ating mga kaluluwa na sinakop ng kasalanang ating nagawa. Langit ay aking narating at nakita. Hindi ito isang pagkakamaling aking pagsisisihan. Hindi mo ko nun kinailangang pilitin dahil buong loob ko itong ibinigay ng kusa.

Ilang beses nangyari. Isa... Dalawa... Ilang beses nasundan. Tatlo... Apat... Lima... Ilang beses nating natagpuan ang ating mga sarili sa parehong sitwasyon. Ilang ulit ng nangyari  ngunit pabago bago ng posisyon. At tulad ng magandang panahon, pagmamahal mo'y nagdilim at naglaho. Pinaglaruan, pinaikot ikot sa iyong mga palad na parang laruan. Leeg ko'y aking natagpuang may nakapilipit na kadenang nangangalawang. Kung gaano kabilis **** nahubad ang nakabalot saking damit, ganun din kabilis nagbago ang iyong isip. Saking mga mata ay hindi mo natagpuan ang langit.

Sabi mo kaya **** mabuhay na mukha ko lang ang iyong tinititigan. Kasinungalingan. Sabi mo ako lang ang iyong kailangan. Nagsisinungaling ka na naman. Ang sabi mo ako lang ang babaeng iyong mamahalin. Sana nga'y nagsisinungaling ka lang. Dahil naialay ko na ang aking kaluluwa, puso't katawan sa mga pangako **** iniwan. Templo ko'y nagiba na ng impyernong sinapit ng damdamin ko sayo. Tama nga si mama. Dapa't ito'y aking inalagaan. Akin ng ibibigay saking sarili ang kalayaang aking kailangan. Akalain ko bang lahat ng ipinangarap ko para sating dalawa hindi ko rin pala makakamtan. Hindi mo kailangang manatili. Hindi kita pipilitin. Buong loob ko itong ibibigay ng kusa. Susubukan kong burahin ang mantyang ibinahid mo sa akin. Ikaw ay aking hahayaan kahit ako'y ginawa **** saktan at iwanang duguan. Mahal, hindi ko magagawang pagsisihan ang nagawa nating kasalanan.

I remember how your touch traveled the valleys of my skin. How you held on so tight and  how easily you've slipped through my fingers. How i've let this happen. Each night i suffer. Aching for your words. Dying for your unfinished poetry about the first girl you've ever loved. How i was that girl. Now, your words speak of how thirsty you are for your new love. Each word you dedicate to her is a dagger. Stabbing its way through my chest, killing what was ever left inside me. I cry through my flesh that you've slit open with your razor sharp tongue. My blood are tears. I learned how to scream myself mute with my lips completely shut. My voice started to sound like a symphony. Each promise you've said that were never done served as a note played by this dismantled orchestra. You were never mine. But it felt like i always did. We were a collection of could have beens. We were just something that had potential but wasnt good enough to work. We were something. We were almost something.

Sa sobrang mapagbiro **** tao
Tumawa ka lang
Nang umamin akong nahulog na ko sayo.
Ginawa **** isa sa mga bagay na tinatawanan mo
Ang pag-ibig na hinahandog ko.
Sinabayan mo pa ng halakhak
At may kasama pang pagluha
Habang puso ko'y binibiyak
Sa itsura ng iyong pagkaaliw
Sa mga binitawan kong salita.
Hinayaan lang kita.
Ang sabi ko
Kahit ginawa mo lang biro
Ang pag-amin ko
Ang mahalaga napangiti naman kita.
Dumalas ang pagsasama natin.
Hindi na ko nagpapatawa
Pero sabi mo kusa kitang napapangiti.
Nakwento mo sakin na
Noong umamin ako
Hindi mo lang alam kung ano
Ang isasagot mo kaya tumawa ka lang.
Ako naman tong napagod na
Sa kakatawa,
Sa mga "pabiro" kong pagsuyo sayo.
Kaya sa wakas,
Ng Dumating ang araw na sinabi ****
Mahal mo na din ako,
Hindi ko alam kung bakit
Pero
Natawa na lang din ako.

Kung distansya ang kailangan upang mapaglapit muli ang ating mga loob,
Hayaan mo kong lisanin tong mundo para lang mapagsama muli ang pagsusuyong napagiwanan ng tadhana.
Sa aking pagbabalik,
'Wag mo sanang malimutan na ako pa rin ang iyong kailangan
At ikaw lang ang aking kanlungan.
Patungo sa kaunlarang
Aking inaasam,
Hanggang lahat ay di pa huli,
Hindi ako magpapahanap
Ngunit
Ako sana'y iyong matagpuan muli.

(g.d.)
(c.p.)

Ito ako,
Duwag akong tao.
Madali akong matakot sa mga bagay na hindi nakikita pero nararamdaman mo
Tulad ng mga multo.
Mga kaluluwa ng mga sumakabilang buhay
Na nagpapagala gala sa aking isipan.
O kahit ang biglaang pagpatay ng mga ilaw.
Pakiramdam ko ang mundo ay hindi ko na kontrolado.
Na sa onting patikim lang ng dilim,
Katinuan ko ay guguho.
Tapos ayun na.
Dahan dahan ng bubuhos ang iyak galing saking mga mata.
Aaminin kong para akong tanga,
Kasi nga naman,
Simpleng mga bagay pero grabe kung gaano ko kayang aksayahin ang mga luha ko sa kanila.
Parang bata. Duwag. Mahina.
Marami pa akong mga kinakatakutan
Pero lahat ay napawi ng sa buhay ko'y dumating ka.
Binuhay mo ko, oo ikaw.
Ikaw ang nagsilbing unang hinga sa pag ahon ko sa malalim na dagat.
Ikaw ang matagal ko ng hinihiling sa bawat bituin
Ang panalanging ngayon ay akin ng katapat
Na akala **** ating pagtatagpo, tadhana ang nagsulat
Nagliwanag ang gabi nang makilala kita.
Ikaw ang naging rason ng aking pag-gising sa umaga.
Nagmistulan kang isang sundalo.
Nakabantay sa aking mahimbing na pagtulog.
Ipinagtatanggol ako sa mundong puno ng kamalasan at disgrasya.
Ang tapang **** tao.
Ikaw, hindi ako.
Kinayang **** harapin ang mga bagay na kinaduduwagan ko.
Natakot akong magmahal muli pero isipan koy iyong nabago.
Kaso sa sobrang kasiyahan na idinulot ng pagdating mo,
Bumalik ang mga takot ko.
Naduwag ako.
Marami akong mga kinakatakutan
At ika'y napasama na dito.
Natakot ako na baka pag gising mo isang araw
Magbago ang isip mo at
Malimutan **** mahal mo ko.
Kayanin **** talikuran ako.
Dumating ang isang masalimuot na gabi
Bangungot ang kinlabasan ng buong pangayayari
Nagdilim ang aking paligid.
Umalis ka na lang ng walang pasabi
At tumalikod ka nga.
Ikaw ang unang bumitaw.
Ikaw, hindi ako.
Ni walang pagpapaalam na nangyari
Ni hindi mo na ko sinubukang sulyapin muli.
Sabi na nga ba. Ang tanga ko talaga.
Natagpuan ko na naman ang aking sariling Nagaaksaya
Ng balde baldeng luha.
Parang bata. Takot duwag mahina.
Inakala mo siguro lagi na lang akong magiging
Isang prinsesa na kinakailangan lagi ng iyong pagsasagip
Pero mahal, Kailangan **** maintindihan.
Ngayon ko lang aaminin sa sarili ko na
unang beses kong naging matapang
Ng  aking Isinugal sayo itong marupok na puso.
Gumuho ang aking mundo.
Pinatay mo ko.
Ilang araw kong pinaglamayan ang ang aking sarili
Umaasang babalik ka at muli akong lulunurin sa init ng iyong mga bisig
Pinatay mo ko pero sa utak ko bakit parang napatay din kita?
Nagsitaasan ang aking mga balahibo
Kasi nga natatakot ako sa bagay na hindi ko nakikita pero nararamdaman mo.
At nararamdaman pa rin kita.
Pinipilit kitang buhayin
Ikaw na bangkay na sa akin.
Pinipilit kong abangan ang pagmulat ng iyong mga mata.
Ako'y patuloy na naghihintay.
Na malay mo sa araw na ito.
Sa iyong pag-gising, maisipan **** mahalin muli ako.
Mga alaala mo'y nagpapagala-gala sa aking kwarto na
Pumalit sa mga multong inaabangan ang pagtulog ko.
Pinatay mo ko pero
bumangon at babangon ako.
Naisip ko,
Ikaw ang naging duwag sa ating dalawa.
Ikaw, hindi ako.
Umalis ka dahil yun na lamang ang naisip **** solusyon.
Dahil iyon ang pinakamadaling paraan
Para problema mo'y iyong matakasan.
Ikaw ang natakot.
Ikaw ang mahina.
Ikaw,Hindi ako.
Dahil hindi mo kinayang magtagal sa ating laban.
hindi ako prinsesang laging kailangan ng pagsagip.
Mahal, Ako ang giyerang iyong tinalikuran.
At Kung nais **** bumalik
Ipangako **** ako'y hindi mo na muling lilisanin.
Bumalik ka ng walang bakas ng kaduwagan,
na ika'y sasabak muli sa ating digmaan.
Kahit ba iyong buhay ang nakasalalay.
Bumalik kang walang takot.
Hali ka, aking sundalo.
Bumalik ka kung kaya mo ng suungin ang giyerang nagngangalang ako.

Salamat na lang
sa oras ni iginugol ko para sa iyo.
Sa bawat minutong
dinama mo ang pagmamahal ko.
Sa bawat segundong pinagsamantalahan
mo lang din naman ang lahat ng ito.
Salamat na lang
sa pag-aksaya ng oras ko.

You loved her,
        A little too sudden,
        A little too early.
        Was it destiny? Maybe fate?

I never thought,
         I would see my life
         Walk past by me
         Just because i was a tad too late.

*June 20, 2015
9:43 pm

Madasalin akong tao.
Pagmulat pa lang ng aking mga mata
sa aking unang hinga,
sa pagbuka ng aking mga bibig,
ngalan Niya na ang unang lumalabas,
ngalan Niya na ang aking binibigkas.
Sa bawat umagang gumising ako
na wala ka sa'king tabi,
mas lumalakas ang aking mga dasal.
Umaalingawngaw sa apat na sulok
ng aking silid ang iyong mga alaala.
Yung tipong aabutin ng ilang
dekada bago aking
malimutan ang tinig ng iyong
mahihinhing mga salita.
Ako'y madasaling tao.
Sa ilang beses ko ng
Isinigaw sa langit ang iyong mga
ginawa para mapamahal ka sakin
bakit tila aking pakiramdam
hindi Niya ako naririnig?
Sa ilang beses kong hiniling
na makasama ka,
sa bawat araw na nasa isipan kita,
kulang pa ang mga senyales
na ibinibigay Niya.
Nakakatawa nga lang dahil
hindi ko naman tinanong kung
Pwede pa bang
ika'y mapa sakin
Pero bakit sumasagot
na Siya agad
Na parang hindi maaari?
Pero itinutuloy ko pa rin
ang aking pagdadasal
at baka sakaling mapag bigyan.
Hanggang sa umabot ako
sa lugar na
sa aking pakiramdam
hindi naman sapat ang
pagbulong ng dasal.
Na hindi na sapat na
iiyak ko na lang
lahat sa mga paa ng imahe Niya.
Na dapat siguro
hindi lang saming dalawa ng Diyos
ang aking mga hinihiling.
Aking gagawing dasal
Ang iyong pangalan
hanggang sa mabingi ako
sa bulong ng bawat santo.
Hanggang sa masunog ang dila ko
Sa *Amen ng bawat pari ng simbahan.
Hanggang sa malunod ako
sa mga dugong luha
na iniyak ng birhen.
Kailangan ko lang
na iparamdaman Nila
na ako'y naririnig.
Kahit ang aking mga pinaka
tahimik na sigaw para sa pangalan Niya.
Isisigaw ko ang bawat rason
kung bakit labis na
Minahal kita.
Ngunit ako'y nagbabakasali lamang,
alam kong hindi lang ako
ang Kanyang anak
pero sana
kahit isang beses lamang
sa milyong daan kong pagsabi
ng pangalan mo sa Kanya,
kahit isa lamang sa
kung sino man ang nasa itaas;
nagbabakasakali lang akong umabot
sa langit ang aking mga dalangin.
Hanggang sa mahalin mo ako
magiging madasalin akong tao.

This is how i remember it...

The first time that i saw her
was on the 14th day of July.
It has been exactly one year
since the day i laid my eyes
on this beautiful girl
and on that day
I knew exactly what love
looked like.
Love wore a red plaid shirt and
a red bandanna.
Love took my breath away.
I just knew that
I had to know her name.
Moments passed,
I finally gained the courage to
ask Love to join me.
Then there i was,
Staring at Love,
as if I couldn't believe
that she's finally here
after years of searching for her.
Love reached out her hand,
opened her mouth,
and said her name.

Right there and then, I knew that Love has entered my life.

Sa dinami-rami ng mga maliliit na bagay
na alam ko tungkol sa'yo,
kaya ko ng makasulat ng isang nobela
na iyon lamang ang nilalaman.
Paano pa kaya
kung malaman ko ang mga pinakatatago **** sikreto?
Paano pa kaya
kung matuklasan ko ang iyong pinakamaiitim na lihim?
Paano kung kinaya kong buksan
ang iyong puso't isipan para lang malaman
kung sino ang itong nilalaman?
Kaya lang sa'king palagay
hindi ko kakayaning makita
na iniisip mo kung paano
mo hahawakan ang kaniyang kamay.
Na ang tumatakbo pala sa iyong isipan
ay kung paano mo siya gustong hagkan.
Doon pa lamang,
bumigay na ang aking puso
Ginusto ko ng dukutin ang aking mga mata
para lang hindi masilayan kung gaano ka kasaya
sa piling niya.
Iyon na siguro ang malaki **** sikreto.
Mahal mo pa rin siya
Hindi ko na naman kailangang tanungin
dahil pag tinitignan kita, siya ang nakikita mo.
Ayoko ng makita muli ang laman ng iyong puso.
Ayoko ng matandaan.
Ayoko ng pakielaman.
Pero sana
*Sana yung maliliit na bagay na lang
ang aking nalaman.

Nadudurog na ba ang dila mo?
Ikaw ba'y naghihingalo na?
Nagsasawa ka na ba?
Sabihin mo nga,
nadudurog na ba ang dila mo
sa tuwing binibigkas mo sakin
ang mga salitang
"Mahal kita"
Ngunit siya ang nais ****
makaharap?
Dahil ramdam ko ang pait
sa iyong dila sa bawat letra.
Alam kong ayaw **** ipakita
na nahihirapan ka na.
Pero mahal, sabihin mo kung suko ka na.
Dahil nauubusan na ko ng rason
para manatili pa.
Kung sabihin ko ba sa iyo
na ramdam kong nalalapnos
ang iyong balat
sa tuwing niyayakap kita.
Hindi mo ba halata?
Wala ng init na dumadaloy
sa ating dalawa.
Parang kapeng naiwan,
onti onting nanlalamig na
ngunit hindi ko malimutan
ang pasong iniwan mo saking mga labi.
Kung ako na kaya ang bumitaw?
Mahihirapan ka pa ba?
Madudurog ka pa ba?
O di kaya ikaw na ang magsabing
"Ayoko na"
Sabihin mo nga,

Magdurugo ba ang iyong dila?

Masyado na akong nahihiya
na sabihin sa'yo
ang nararamdaman ko.

Kaya itatago ko na lang ito
sa likod ng
mga mahihinhin na ngiti at
mga kabadong pangangamusta.

Natatakot ako na
kung tanungin man kita
"Anong tingin mo sakin?"
ang sagot mo ay

*"Hindi ikaw ang nais kong makita."

Hindi mo ko minahal.**

Hindi mo ko minahal.
Ginawa mo lang akong basahan,
isang tela na pupunitin
para lang matakpan at maalis
ang dumi mo para mag mukhang malinis
ka sa iba

Hindi mo ko minahal.
Nagsilbi lamang akong isang laruan
isang manikang matagal ng nakatago
sa iyong aparador
na gagalawin mo lang para ika'y malibang.

Hindi mo ko minahal.
Pinaasa mo lamang ako
na ako'y hindi mo iiwan
para lang ika'y hindi mawalan
ng masasandalan dahil alam ****
ako'y nariyan lamang.

Ilang beses kitang binuhay
tuwing nararamdaman ****
sarili mo'y ikaw ay pinapatay.
Ako ang kasama mo
ng mga panahong wala ka ng maiyakan
Tatlong taon akong nagpakatanga.
Hindi mo ko minahal.
Pero tangina
minahal kita.

Ngunit iyon ay matagal na panahon na.

Someone asked me,
"Who's this girl in your poems?"
You don't know her,
no one does.
She is a book
I am dying to read.
She is a mystery
I am dying to unfold.

*She is a love letter to the universe.

"She's gone."

I remember the time when you said that
the day she left you.
That was the first time that I saw you cry
that hard,
that loud,
Your voice resounded the four corners
of the bathroom cubicle
that it's as if it killed me—
the sight of seeing you die partly.
I was overjoyed
and a little disappointed.
And
as you pour your heart out,
on my shoulder, your bitter sweet tears,
i knew exactly that the moment
she left you,
she took your soul with her.
"She's gone."
but my love, so were you.

You were gone from me too.

I am honored to be your first
and if I had to promise you
one last thing,
(before everything ends)
it would be this, my dear;
You will be the last woman
I will ever love
and I am sorry for not being yours.

I’ve waited for months just to have conversations with you as meaningful as what we had these past few nights and I swear to god i /will/ wait for you. But i wont just wait. As i promised, i will try to make you happy, i would do everything in my power to do that. i will love you until you are okay or even pass that. i will wait for the day that you will allow me to love you because i guess to wait is the only thing that i could do now. i will wait for you until you completely stop waiting for her.

This reality that I am living was created by a nightmare I've been dying to wake up from.

The uncertainty of your love is unbearable.

'Wag ka ng manatili
Kung ako ay plano mo lang rin namang lisanin.

Sana panaginip na lang
ang lahat ng nangyari.
Ayoko ng maalala
ngunit hindi ko kakayaning malimutan.

*June 23, 2015
2:28 am

there are too many things that’s holding us back.

if only i broke up with her sooner then you wouldn't have said, “if only you listened to me then we would've..” that’s the problem. you didn't finish your sentence. i may never know what was in your mind but a part of me was hoping that you wanted me. i don't care if it just because you were lonely cause i’d still go after you even if you weren’t.

Today,
Something bit me,
An insect of some sort.
The next thing i know,
My whole right arm was swollen.
I coudnt bare the pain.
Tears run down my face.
I can feel the wound pounding, literally.
This wound reminded me of you.
How I dont know how to get rid of you.
How numbingly painful it is to feel you.
How i know that you will be gone
After a few days,
few minutes,
few seconds.
But the thing is,
I will never forget the pain
because of the scar you left
on my impeccable heart.

Wala pa mang nagsisimulang mangyari
sa'ting dalawa pero
bakit tila parang lahat ay tinapos mo na?

If I ever commit suicide this will only be the note i will leave on my bed or the blood filled bathroom floor:

"If you see me lifeless on the floor covered in blood, do not change my shirt or anything. I want to be buried looking as ****** up as i already am—was. Im taking all the pain and scars with me 6 feet below the ground. Whoever you are, dont cry. There's nothing you couldve done to stop me anyways. Im sorry if i let you down."

As i walk
along Manila Bay
with my friend,
there was only one thing
running on my mind.
I wish you were here.
Listening to the voice
of someone who's not yours,
holding the shoulder
of some other girl
made me miss you even more.
I was expecting for a sunset
that afternoon,
I wanted you to see it,
then there it is again—
I wish you were here.
Only to find out
that there wont be one
that day.
I just stared at my friend
while she was ranting
about her relationship.
Then my imagination
started to play with my thoughts.
If we were together
At that moment,
I would see a girl
With a big smile on her face
Telling stories about
Her love for food
And how happy she sounds
When she talks about it
With such excitement.
I wish you were here.
Then i stopped for a moment.
I told my friend,
"Let's sit down for a while"
I was getting tired
of walking along the bay.
As we sit there quietly,
as i noticed the crashing
of the water against the rocks,
I thought of you again.
What would we talk about
If you were here with me?
I could look at you all afternoon
just as how fascinated i was
with the water crashing.
I had to stop thinking about you
every time I'm with someone else.
I don't even remember the stories
my friend was talking about.
I was focused on
how much i wanted you
to be right there beside me.
But those words
Started to go on again,
I wish you were here.
I wish you were here.
Oh, God.
I wish you were her.

*June 21, 2015
9:02 pm