"Bago yan ah"* aniya ng makita ang converse kong pula.
Wala eh, wala nako maisip para makuha ang antensyon mo, mapansin mo.
Naubos nga lahat ng ipon ko para sa sapatos na to.
Balita ko kasi mahilig ka daw sa kulay pula at nangongolekta ka daw ng mga branded na sapatos.
Ako yung tipong hindi maganda namay porselanang kutis gaya ng iba.
Hindi katangkaran, pero pwede nadin para sa isang kolehiyala.
Walang bag na ang tatak ay Guess,
At magagandang damit na galing sa Mall.
Simple lang ako, laging may hawak na libro.
Nalilimutan mag suklay dahil baka maiwan ng jeep papuntang terminal ng LRT.
Hindi naliligo sa pabango na padala galing abrod.
At higit sa lahat, hindi nag susuot ng ibang sapatos bukod sa pinag lumaan kong rubber shoes.
"Converse yan diba?" Dagdag niya ng hindi ako sumagot sa pag pansin niya.
Ang totoo ay hindi ko alam ang sasabihin.
Hindi ko alam pano ibubuka ang mga bibig at sasagot ng "Oo, buti naman napansin mo".
Wala ako lakas ng loob.
Tanging pag tango nalang ng ulo ang kilos na kayang gawin ng katawan ko.
Kumaripas ako ng pag lakad papunta sa silya sa dulo ng masikip na klasrum.
Nag simula ang klase.
Hindi ako maka pokus sa sinasabi ng Prof patungkol sa "Theory of relativity" ni Einstein.
Tumititig sa wall clock sa taas ng pisara na kinatatayuan ni Ma'am Montemayor.
Sa wakas biglang tumunog ang bell na nag sasabing tapos na ang klase.
Palabas na ako nang muli mo kong tawagin.
"Hi, pwede ba ako sumabay sayo mag lakad papunta sa Math class?alam mo naman ayaw ni Sir. Henry ng late" pabiro **** sinabi.
Wala nakong nasabi kundi ang mga katagang "Okay lang naman".
Tinatago ang ngiti na gusto ng mag kumawala, habang nag iisip at nag papasalamat sa Converse kong Pula.
#tagalog #sneakerhead #alayanNgpagtingin
-pbwf-
