Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Marlo Cabrera Jul 2015
Jebs na jebs na ako.

Dumudungaw na siya na parang isang taong kagigising lang umaga,

gustong buksan ang mga bintana,

para lumanghap ng hanging bukang liwayway

Malapit na siyang lumabas,

unti uting tumitigas sa paglipas,

Ng bawat, segundo, menuto,

kung babae ako, dysmenorrhea na ito.


Pero sabi ng mga kaibigan ko,

wag ko daw pilitin ito,

baka naman daw kase

na imbis na ito ay tae,

mauwi lang sa utot.

At pinagmukha ko lang ang sarili kong  tanga.

Umasa, nasapag upo ko sa inidoro na lahat ng pagtiis ko, ang piling ko ay giginhawa.

Pero wala.

Para lang siyang damdamin ko, ang tagal kong kinimkim, ng taimtim sa pag-asang pag ito ay pinakawalan ko, na sasabihin mo na ikaw rin.

Na ang nararamdaman mo ay pareho din sa akin.

Lahat naman tayo dito nag huhugas ng pwet gamit ang tabo at tubig hindi ba?

Pwera nalang kung galing ka sa mataas na estado ng pamumuhay. Ikay gumagamet ng tissue paper o bidet.

Pero ako hinuhugasan ko ang puwet ko, kase ito ang turo saakin ng nanay ko.

Pero.

Bago ko natutunan ito, ang nanay ko ang nag hugas ng pwet ko.

Para saatin, wala namang espesyal dito,

Pero ngayon ko lang napagtanto, na ang pag hugas ng puwet ko ng nanay ko, ay puno ng pagmamal.

Sino ba naman ang gustong mag hugas ng labas ng butas kung saan lumalabas ang pinagtunawan pagkain.

Kaya kung sasabihin **** hindi ka mahal ng nanay mo, tignan mo lang ang sarili na nakatalikod sa salamin. At sariwain ang mga alala ng mga sandaling hindi mo kayang linisin.

Pero bago iyon, kung sa tingin mo na ang tula na ito, ay hugot lang, nag kakamali ka... Well actually, medjo lang.

Puwera biro.

Kung tutuusin, di' malayo ang pinag kaiba natin sa Jebs.
Kung iisipin, ang mga ginagawa natin araw araw ay mas masahol pa sa jebs.

Kung ipipinta ko ang isang imahe, makikita mo na ang jebs ay nakapahid ang tae sa buong kasuluksulukan, at kasingitsingitan ng katawan natin.

Pero may Isang tao na gusto padin yumakap at humalik sa pisngi natin.

Sino siya?

Siya ay ang Pagibig.

Araw araw lang siyang nagihintay, na ikay' lumapit sa kanya, magpalinis.
Ang gamit niya, na pang hugas ay mga kamay at dugo, dugo na ang tanging nakakapag linis ng katawan at ng kaluluwa mo.

Mula ulo hangang hangang sa talampakan ng iyong mga paa.

At sa kabila ng lahat gusto niya pa din tawagin mo siyang Ama.

At sa imbis na pangdidiri ang kaniyan nadarama,
Pag mamahal ang kaniya sayo ay pinadama.

Siya ay pinako sa mga kamay na ginagamit sa pag linis saiyo. Sa mga dumi na mas madumi pa sa jebs.

Ang iyong mga kasalanan.

Siya ay isinakripesiyo para ay ikay manatiling malinis, at iligtas ka sa lugar kung saan umaapaw ang jebs. At dalhin kung saan ang kalsada ay gawa sa ginto, at makasama ka magpakaylanman.
May seem really stupid at the beginning, but it gets better. I promise.
Marlo Cabrera Nov 2015
Bilang mga pilipino
Nakaugalian na nating
Bumili ng bagay bagay ng
Pa tingi-tingi,
Tulad ng
Sigarilyo,
Kendi,
Shampoo
And marami pang iba.

Bakit nga ba natin ginagawa ito?
Ito ba'y dahil
Tayo'y nag titipid,
kaya tayo'y dumudukot lang
ng pa-pirapiraso,

O baka naman,
Ayaw lang natin
Na may mga bagay na nasasayang

Pero kahit ano pang
Aspeto ito,
Nadala na natin ito
Hanggang sa paglaki.

Nasanay na tayong
Umasta ng patingi-tingi

Pati sa pakiki-salamuha
Natin sa kapwa
Tingi-tingi na din,
Tingi-tinging mga ngiti,
tingi-tinging mga halik,
Tingi-tinging mga kwento,
Pero ang pinaka masaklap
Sa lahat ng ito ay,

Tingi-tinging debosyon
Sa panginoon.

Na dinudukot lang natin
ang mga pirasong,
Tugma sa
Sa ating mga problema

Ang mga piraso,
Na nagpapasarap
Sa atin piling,
Hindi natin ito kailanman
Hinahayaang turuan tayo,
At itama sa ating mga
Pagkakamali.

Tulad ng mga bersiculo
Ng biblia

Tinabas-tabas natin ang mga
Kasuluksulukan
Na banal sa libro.

Binulsa lang
Natin ang pagmamahal ni Cristo,
Dudukutin lang
Pag kailangan.

Kapag tayoy nalulumbay,
Sabik na sabik
Sa mga bisig
Ng iba.

Si ay ating
Kinakalimutan
Sa panahon
Ng kaligayahan.

Tinatawag
Lang siya
Kapag tayo'y may
Kailangan.

Na sa oras ng kagipitan,
Sinisigaw ang kaniyang
Ngalan.

Sana matandaan natin

Na tayo'y
Binili ng buo,
Gamit ang buhay
Na hindi binigay ng
Tingi-tingi
Pero binigay ng buong buo.

Hindi lang isang
Patak ng dugo,
Pero buong pagkatao,
Ibinuhos para lang sayo.

Kaya,
Tigilan na
Nating ang patingi-tinging asal,
Tigilan nalang
Natin ang pagpapakipot
Sa taong
Nagmamayari satin.

Tayo'y hindi tingi, tayo'y buo.
A poem written for Logo's "Sulyap", held at Pintô Art Museum.
Inspired by Paulo Vinluan's "Ngiting Tingi"
Eugene Aug 2017
Mata: Nakikita nila akong masaya kasi sa tuwing tititigan ako ay nangungusap na. Pero hindi nila alam na sa kasuluksulukan nito ay madilim na ang aking nakikita.

Ilong: Amoy na amoy ko pa ang masasayang alaala ng kaligayahang noon ay aking nadarama. Ngunit, ngayon ay unti-unti nang bumabara ang mga sakit at pighating dulot ng aking pagdurusa.

Tainga: Kay sarap pakinggan ang mga nanari-saring tiyempo, ritmo, at tonong iyong napapakinggan. Ikaw ay napapaindak pa at napapasayaw sa mga natamong kasiyahan. Subalit, binging-bingi ka na sa mga masasakit na salita sa iyo na tila wala ka ng kwenta.

Bibig: Puring-puri mo ang mga nagawa mo para sa kanila at doon ay napagtanto **** may saysay ang bawat **** ginagawa. Ngunit, pilit mo na lamang ikinukubli ang mga masasakit na katagang nais **** ipabatid sa kanila dahil alam **** kapag ikaw ang nagsalita, mali pa rin sa pagkakaunawa nila.

— The End —