Hindi ko alam paano ko to sisimulan
Pero bawat gabi ako ay nadadatnan
Sa tanong na laging dumadaan
Dito sa sarili kong sugatan

Pero ang tanong na ito,
Ang laging nagpapahinto
Sa kasayahan kong di aabut nang minuto
Sa pag iisip ko, sino nga ba ako?

Napapaisip ako gabi gabi
Kung saan nga ba ako magsisisi
Ang hindi pag hanap sa katanungan kong tangi?
O balang araw malaman kong ano nga ba akung klase..

Ang mundung ito na malawak
Ay napakaraming tanong na hawak
Iba, mga kababalaghang di tiyak
Nasa kanila ba ang sagot kong tiyak?

Ano nga ba ako dito sa mundo
mag-aaral? anak? Kaibigan? Bestfriend? kalaro? Classmate? O Baka naman isang tagapayo
O baka wala lang talaga ako
Dito sa mundong tinitirhan ko

Baka isa lang akung extra?
Sa buhay ng iba,
Na mahalaga lang pag may problema
At wala nang kwenta pag lahat masaya

Baka nga ganon lang talaga ako
Dito sa mundong tinitirhan ko
Pero minsan sinasabi ko
Baka mahanap ko ang sagot ko dito

Sagot nang isang tanong ko
Sino nga ba talaga ako?

Hindi matigas lahat ng bato
Hindi lalago ang halamang nakatago
Pero kung bubunutin din naman
Anong silbi ng pagkakakilanlan?

Itaas ang kamay kung ginawa mo ito:
Ituro sa kapatid na bakla ang tito mo,
Kung gayon, ito ay duwag at gago,
Tingnan bilang presong kulong sa kandado

At kung sapatos ni kuya, suot ng ate mo,
Walang alam ni isa, pero sa ina sinabi mo
Nasaksihan ang paglisan ng nagturong pumorma
Narinig ang galit ng ama, sigaw ay "imoral ka!"

Putang ina, lahat iyon ay narinig mo
Hindi na kaya ng sentido mo
Mali ito, mali ito ang pilit ng lipunan sayo
Iwaksi mo, iwaksi mo, at tatanggapin ka nito

Sa oras na lumabas ka, wala ka nang pangalan
At araw-araw sa buhay mo, tila umuulan
Ng husga, ng ismid, ng dura sa sahig
Tawag sainyo ng kasintahan ay bawal na pag-ibig


Tomboy, bakla, bayot, tibo
Araw na binigyan ka ng ngalan tila naglaho
Binato ng panghahamak na gusto mo nang lumisan
Kaysa tanggapin ang galit na pinagmulan ay di alam

'Mahalin mo ang 'yong kapwa'
Banggit at turo ng May Likha
Pero bakit may galit ata
Nagpahayag nito't nagsalita?

Hindi ba itinuturing na kapwa sila?
Na kasama **** lumaki, magdalaga?
Kalaro ng chinese garter baga,
Kahit alam **** lalaki naman talaga siya

Ang saya na dulot niya di mo naalala
Nang minsan sa kanto'y sutsutan siya
Sapatos lang daw at k'onting barya
Tiningnan ka niya, ikaw ay tumawa

Saan ba ang lugar sa mundo para sa kanya?
Mahirap bang sabihin, katagang, 'tanggap kita?'
Tingin mo ba'y karamdaman kanyang nadarama?
Oh bakit nakangiti ka? Nahawa ka ba?

Kaya ba't ka umiiwas nang nalaman mo na?
Bilang kaibigan, oo nabigla ka nga
Pero 'wag mo naman sanang isiping
Naisip niya minsang ika'y makasiping

Alisin na natin ang malawakang pag-iisip
Na pandirihan ang kakaiba, pero subukan **** sumilip,
Lalawak ang saradong takip
Sana isang araw ang hangin, magbago ang ihip

Maging magkasama, pantay-pantay sa ibabaw ng isang ulap
Nawa'y mga anak nati'y maranasan, ekwalidad sa hinaharap
Matapos na ang inis at galit
Pagmamahal ang pumalit

balik-tanaw. limang taong gulang.
tapos na maghabulan, magtayaan.
pagod na ang lahat at ang natitira na lamang
ay magkwentuha't mag-asaran bago magsiuwian.

"wala mga daddy niyo sa daddy ko", sigaw ng aking kalaro,
"nagpapalipad siya ng mga eroplano".
manghang-mangha kami habang nagkukwento siya
at may hawak pang eroplanong papel.

"pero 'di papatalo si itay", sabi naman ng isa pa,
"sa Saudi siya nagtatrabaho kaya lagi akong may bagong laruan".
bilang ganoon pa kabata, 'di namin mapigilan mainggit.
sino ba namang hindi kung laruan ang binabanggit?

pinagyabang ko siyempre ang aking ama.
"pulis ang tatay ko". sabay humugis ng baril
gamit ang mga kamay.
basang-basa ang mga ito dahil sa pawis.
mga palad na makaraan ang isang dekada't kalahati
ay nalulunod na sa pagiging pasmado o marahil sa kaba
dahil sino ba'ng 'di matatakot sa pulis

ngayon?

nalaman namin na hindi nagpalipad ng eroplano
yaong daddy ng kalaro namin.
flight attendant siya. marangal na trabaho.
nagtrabaho nga sa Saudi ang itay ng kalaro pa naming isa
subalit kalaunang bumalik sa 'Pinas dahil pagod na.

kahit ano pa mang trabaho iyan o kung saan,
nakasisindak isiping nakatira ka sa iisang bubong
kasama ang isang mamamatay-tao.
ang malala ay isa siya noon sa mga pinaka-tinitingila ko.

tunay ngang mabilis ang pag-ikot ng mundo
kung ang nasa poder ay baluktot ang prinsipyo.
biktima tayong lahat na pumapailalim
sa mga nagmamataas na sakim at gahaman.
bakit magtataka sa kasulukuyan
kung mas masahol pa sa kriminal
ang puwersang kapulisan?

TAGUAN:
Sa ilalim ng nakakapasong init ng araw,
Tumatakbo tayong magkahawak ang kamay,
Nagbibilang hanggang isang daan,
papalayo sa tayang kalaro.

Sabi niya’y tagu-taguan,
at tayo nama’y nagbilang.
Ng isa, ng dalawa, hanggang tatlo.
At hangggang doo’y nanatili sa likod ng puno.

Ngumiti ka, at ako din. Tumawa ka, at ako din.
Saka napuno ng tawanan ang buong mundo ko.
Napuno ng ikaw at ako ang buong maghapon.
Hanggang sa bumaba na ang araw.

Rinig ko na ang tawag ni inay,
At naramdaman ang pagbitaw sa kapit ko.
Hindi mo man pansin ito,
pero para itong isang malagim na pagtatagpo.

Ngayo’y paalam muna,
Hanggang sa muling pagtatago, at pagtatagpo
Ng ating sabik na mga puso sa larong tayo’y tinago.
Sa mundong ating binuo, na tayong bumubuo.

puti ng umaga
ningning sa mga mata
may dagat na dinadala.
dilaw na paningin
buwan nakabantay sa'tin
kalaro natin ang dilim.
bughaw ating langit
paglisan mo ang batid
sabay ang wakas at pikit.

w.c

Impyerno.

Im.. im.. impyerno ang nadarama.
Nakabilad sa sikat ng araw. Taya
at buro pa yata.

Sabay na inaabangan:
ang pagkakamali,
at tawag ni inay —
mas importante ang nauna
ngunit parehas nakakatakot.

Sa isip-isip ko:

“Mahulog ka sana,
upang mataya na kita.”

Pero ang ninanais ba ay totoo
o para lamang masalo? Ang puso

at marahil
noon ko rin unang nalaman
ang agwat ng mga platapormang
inaapakan.

Malapit ngunit malayo.
Ako'y isa lamang kalaro.
Langit ka; lupa ako.

Kaklase, kaibigan, kapatid,
Kalaro’t kausap na ligaya ang hatid,
S'an man mapadpad, may dala dalang ngiti,
Medyo iyakin man, pagkatao moy kapuri-puri.

Alam kong huli na ang liham na ito,
Sapagkat kahapon pa ang kaarawan mo,
Subalit sanay tanggapin mo,
Ang simpleng tula kong ito.

Una, paglalarawan,
Ikay isang huwaran,
Ikay di madaling pantayan,
Isang mabuting kaibigan.

Hindi ka sana magbago,
Alagaan ang natatangi **** pagkatao,
Sana payagan mo akong ituring kang ate,
Ang aking pangalawang saknong, aking mensahe.

Sana iyong maabot ang iyong mga pangarap,
Sanay magtagumpay ka sa hinaharap,
Sana di ka huminto sa pagsulong,
Ito ang aking mga sana, ang pangatlong saknong.

Akoy kaibigan mo,
Alalahanin **** ako'y malalapitan mo,
Ito ang aking huling mensahe,
Para sa'yo, ang debutante.

Ang pagkakakilanlan ay isang masayahing bata.
maaalalahanin, magiliw ngunit may tinatagong lihim.
mapusok, matigas ang ulo pero marespetong tao.
mapagbigay, bukas palad kaya madalas nauuto ng kalaro.

Ang aking tula ay pinamagatang "LALA"

Ako si Lala, yung tinatawag lang sa oras ng kagipitan
Naaalala kong hindi ka nga pala maaalalahanin,
Naaalala kong naaalala mo lang ako kapag kailangan mo ng tulong ko,
Nakikilala mo lang ako kapag ika'y nakadarama ng lungkot habang magisa,
Ako to si lala, yung kaibigan **** sasamahan ka hanggang ikay muling sumaya,
Ngunit, bakit ganun? hindi mo ako magawang maalala kapag ikaw ay masaya na?
Oo nga pala, naaalala kong naaalala mo lang ako kapag ikaw ay gipit na.
saka mo lang hahanapin at sasabihing namimiss mo ako kung kailan ikaw na lang ulit magisa,
saka mo lang ako bibigyan ng importansya kung kailan di ko na kaya.
Ako si... LALA, naaalala mo lang at kinilala nung akoy wala na.

hi! i dont know if youll eventually find your way here, but i did leave some clues for you to find this.

its unbearable, the pain. i did what i did, but i was thinking of what ill be going through again if i succumb into this kind of situation again. im just really really tired. its not that im not giving you a chance to change, but its because im tired of giving people chances. i cant seem to do anything good right now. i cant watch, sleep, play, or even sit down without thinking about you and how much i love you. but this is is how it goes, im running away again. its sad, but this is how ive always been. i just want to go back to the time where i was simply at peace with myself. for such a short amount of time, every fiber of my being became attached, and soon after, loved you for everything that you are. and it ***** because i think im scared of everything even if tho im hopeful?

im suffering every day! i blocked u bc i dont want to let my mind suffer. nung tayo naman, ang dami ko nang iniisip pero ngayon naman napalitan lang ng what ifs or other things na ayaw ko na sabihin. araw araw after the end, iniisip ko na gusto ko bawiin lahat ng sinabi ko and just let things fall back into place again. pero grabe, sobrang naaawa na ko sa sarili ko na i have to go through this thing again—na kailangan ko nanaman turuan ang taong mahal ko kung paano ba dapat ako mahalin ng tama. its so tiring and this is why i chose to let go.

hindi ko naman alam if mapapadpad ka dito, pero gusto ko lang sabihin na totoo din kitang minahal and i still love you while im writing this. but we cant be together again hanggat ganito. hindi mo naman ako pinaglaban, i keep hearing excuses. or maybe hindi ka pa dumadating sa point na dapat alam mo na gagawin mo. we're just too far apart (figuratively and literally). but im glad i met you, but here we go again with the unending heartaches.

the final straw was when i read your horoscope for the week. seems like the world is in your favor and it wanted me to release you. to be fair, i was never tired bc of what happened but bc of what i know ill be going through again. i had to stop it. pero ayun, i knew naman na u had to be alone for the time being but i just had to push this relationship bc idk siguro talaga selfish ako and kasi gusto kita. nasaktan pa tuloy kita imbis na magmove on ka nalang sa ex mo.

ayun din, ang dami ko pang kinatatakutan. what if may iba ka nang kalaro, what if bumalik ka sakanya, what if may bago na altogether. hindi ko alam, for all i know baka nakamove on ka na. pero its okay, gusto ko talagang sumaya ka! i swear, yun lang gusto ko. bukod sa pagod na ko, iniisip ko din na baka nahihirapan ka na dahil sa pressure ng relationship natin. im truly sorry for not sayong goodbye ng maayos. i never had the ***** to say everything in front of your face. i didnt even have the ***** to say i love you one last time! i ****.

hay grabe. ill cherish our memories together, no doubt. sobrang saya ko sayo. kahit hindi tayo okay, sobrang saya ko parin kasi ikaw naman yung kasama ko lutasin yung problema. sana napasaya kita kahit papaano. i know naman na puro perwisyo lang nabigay ko sayo, but just know im truly sorry for everything. kung naging toxic ako sayo, pasensya na. pasensya na talaga if it was so difficult for you to love me. sabi ko sayo its not gonna be this hard sa the one mo. but to be fair, ginusto ko rin na sana ikaw nalang, na ikaw na talaga. naisip ko nga na ikaw na talaga pero baka hindi lang ngayon?

sana makahanap ka ng mas better sakin and i hope u learned kahit papaano. ito nanaman tayo sa cycle ko, pathway lang talaga ako para ready na kayo sa the one niyo 🤣 kung magkabalikan kayo, ayaw ko na malaman! hahahaha pero masaya pa rin ako para sayo no doubt. ill always be rooting for you and your life choices. magiging **** ka pa, and sana madami kang mapasayang bata when that time comes.

ill be fine but im always praying for you. i do hope mabasa mo to. but if hindi, then let these words just reach you in some other way, or baka ibulong ko nalang sa hangin.

i love you so much, p! ill always do 😊 ill never forget you.

Lasaping mabuti bawat lagok, paulit-ulit
Namnamin ang pampagising na pait
Habang ang likas na tamis, nilalasang pilit
Sa ‘yong lalamunang sabik, ang init guguhit.
Tulad ng bawat pagtatanghal, sa isip di mawaglit
Todo-bigay ang birit, tila laging huling hirit.

Araw-araw mang nakikita ang Bundok Malarayat
Hindi nagsasawang sulyapan ang Silangan pagmulat
Bawat araw na tayo'y buhay, may dalang sigla’t galak.

Hwag nang ipitin ang kwadrong alas o otso
Di na magiging mahalaga kung sino nga ba’ng nanalo
Kapag ang mga kalaro sa pusoy ay wala na ni anino.

Hagkan si Habagat at yakapin si Amihan,
Daluyong ma’y ihatid, sa kabila’y walang ganyan
Di-pinansing hininga’y aapuhapin sa paglisan

Ang lupang hinamak, tinapak-tapakan
Ang lupa ring naghandog ng susing kabuhayan
Ang lupa ring hihimlayan sa huling hantungan.

Lasaping mabuti bawat lagok, paulit-ulit
Kapeng barako’y masarap habang mainit
Ngunit wala nang bisa sa huling pagpatak ng saglit

Lasaping mabuti bawat lagok, bango’y langhapin
Kapeng barako’y larawan ng pagbangon at paggising
Ng bawat araw, biyayang pasasalamata’t tatanggapin.