parang pag mamahal ko sayo
walang "end point"
hindi ko alam kung bakit pero kailangan **** gumawa ng kababalaghan para magkaroon ng end point
ang bilog kong pagmamahal sayo
bakit? hindi pa ba sapat sayo ang tapat at buo kong pagmamahal?
hindi pa ba sapat ang walang end point kong pagmamahal para sayo kaya mo nagawang mag sinungaling sakin?
katulad mo,
pagod na din ako
pagod na akong umintindi
kahit gusto kong pilitin, ayoko na sayangin oras ko
dahil binigyan kita ng second chance pero hindi mo pinahalagahan
oo, life is full of second chances pero hindi ako yung tipong tao na sobrang bait na mas pipiliin bigyan ng isa pang pagkakataon ang ibang tao para lang mapasaya sila sa punto na alam naman niya na hindi siya masaya sa magiging desisyon niya
simula palang ng relasyon natin,
ikaw inuna ko lagi isipin bago sarili ko
kahit may mga oras na gusto ko bumitaw,
inisip ko muna mararamdaman mo
kahit nahihirapan na ako intindihin ka
pero may faith at tiwala ako sayo na magbabago ka,
na magiging tapat ka sakin,
na ang ibibigay mo lamang sakin ay wala kundi ang katotohanan
pero nagkamali ako
nagkamali ako na pinagkatiwalaan kita
nagkamali ako na nagkaroon pa ako ng faith sayo
lagi ko tinatanong sa sarili ko nun
"dapat pa ba kitang pagkatiwalaan?"
sagot ko laging oo,
dahil ang pagmamahal ko sayo ay lamang sa mga pagkakamali mo pero pinatunayan mo na mali ang sagot ko
kahit alam ko pagkatao mo, binigay ko sayo buo kong tiwala
pero sinira mo
wasak na wasak sa landas na hindi na kita kayang balikan dahil ayoko pumasok sa isang relasyon kung wala akong tiwala sa isang tao
pagod ka na? mas pagod ako
nasaktan ka? mas nasaktan ako
binigay ko sayo buong puso ko pero binalik mo ng durog
salamat
salamat sa pag pasok sa buhay ko at nag silbi kang isang aral sakin
salamat sa masasayang araw natin
na parang kaya ko pa bilangin sa aking mga daliri.
