Binura ang sinalungguhitang alyas
Ang nag-alsa na biyas
Ang kaya ay katamtaman na hulugbigat
Dahil sumunong nang kapalaluan,
tumiklop ang tuhod

Simulang pagtingin ay noong una na nabighani
Nababaliw sa sinundang pag-ibig
Sa mala-rosas na labi at mala-kristal niyang mata na may salamin

Umaapaw na giliw ay sa kanya nakalaan
Kung sumandig man sa ataul ang katawan
Mahukay sana ang pinipintuho - bigay ng kalangitan bago mamayapa

Kahit mali ang pangkukulam ay gagawin para manipulahin ang manika
Mamangha sa mahika na taglay
Ganun kung magmahal, kahit balakyut dapat ay tupdin

Kumuha ng ilang hibla ng kanyang buhok
Tapos isinuksok sa bestida na kahapon niyang isinuot
Ginupit at lumikha ng damit ng manika
Sinambit ang inkantasyon ng pag-ibig

Helmet
isinuot hindi sa ulo
kundi sa puso.

Kung sakaling maaksidente,
sa pag-ibig
di gaano ang sakit
di gaano ang sugat

Helmet
para sa puso
para di mabasag
para di madurog

Helmet
para sa puso

Helmet
kailangan ko
yung matibay
yung di mababasag
Helmet
para sa puso ko

Pagkakitang muli, isinuot na ang maskara-
Labing itinatago sa ngiti,
Katotohanang nakikita
Maaaring tama, maaaring mali
Walang kasiguraduhan- tulad sa hangganan ng iyong pananatili

Ngunit masisisi mo ba sila, sa pangambang kahit ako ay nababahala
Makita kang masaya, kahit sa piling ng iba-
Muli, pag-asa'y nawala
Kaya puso ko, tulog na-
Magpahinga ka muna.