balikan natin ang panahon noong tayo'y mga bata pa.
naalala mo pa ba
noong tayo'y nagtagpo sa gitna ng mapunong gubat,
sa may malinaw at malinis na sapa?
ang mga kamay natin ay hasang-hasa sa paglikha,
pagtupi ng mga obra:
mga bangkang gawa sa papel, na
ating pinapanood ang pag-anod sa tubig
na banayad na dumadaloy;
nagpapadala lang sa agos.
at hindi,
hindi ito isang paligsahan o karera.
ang tanging pakay ay
malibang at magsaya.
kung lumubog o masira man ang ating mga bangka,
ayos lang,
gumawa na lang ng iba.

pero ngayon,
tayo ay lumaki at tumanda.
pati lunan natin ay nag-iba.
sa ating pagtingala,
hindi na yung mapunong gubat ang ating nakikita,
kundi ang bughaw na langit
na walang anuman ang makakadaig
sa lawak at laya.
at siyempre,
ang ating malinaw na sapa
ay humantong na sa
karagatan.
di matalos ang hangganan,
di matalos ang lalim.
maraming tinatagong lihim.
nalusaw na sa tubig ang mga bangkang gawa sa papel.
at dito sa dagat,  
nararapat lang na maglayag sa mga galyon kasi
araw-araw may digmaan sa laot.
kalaban natin
ang mabagsik na hangin,
mga higanteng alon,
mga piratang nananamantala,
pati na rin ang uhaw, gutom, at pagod.
pero bago pa man magsimula ang digmaan,
tayo na ang panalo.
walang sinabi ang lupit ng dagat sa bagsik ng ating puso.

sa ating paglingon
mapapagtanto na
hindi masukat ang layo
ng narating na pala
at mararating pa natin.
matagal nang wala ang gubat at sapa,
napalitan na rin ang mga mumunting bangka.
ngunit ako,
ay nandito pa
at patuloy na mananatili
kahit na
magkaiba at magkalayo
ang sinasakyan **** barko sa sinasakyan ko.
'di bale
iisa lang naman ang Kapitan,
iisa lamang ang kayamanan na hinahanap,
iisa lamang ang lupain na tinutungo.

hindi talaga
matiwasay at madali ang paglalayag
dito sa malawak na dagat na ating tinatahak. kaya
kung dumanas man ng sindak at lungkot,
huwag maniwala sa lawak at lalim
na natatanaw sa mga alon; kasi
kahit saan man mapadpad,
kahit saan man ihatid ng tadhaha,
**nandito lang ako.

I dreamed one man stood against a thousand,
One man ****** as a wrongheaded fool.
One year and another he walked the streets,
And a thousand shrugs and hoots
Met him in the shoulders and mouths he passed.

     He died alone.
And only the undertaker came to his funeral.

Flowers grow over his grave anod in the wind,
And over the graves of the thousand, too,
The flowers grow anod in the wind.

     Flowers and the wind,
Flowers anod over the graves of the dead,
Petals of red, leaves of yellow, streaks of white,
Masses of purple sagging. . .
I love you and your great way of forgetting.

She told me she would take a bullet for me
I was left stunned only recalling my hereditary
The horrendous guilt emerging all at once before me
Until I recognized her inactivity and realized she want listening to me
I dropped down on the floor almost instantly
Kneeling on one knee hoping her approval of me
Pledging allegiance so she knew she has the chance to consult me
Every time she recalled her children that neglected her for another woman they didn't know
Or the times she felt enigmatic to disown you
As she calls out your name begging to return home
Hearing your voice and having that bit of hope that one day
You mention her, get back to her and abide in her
playing with the golden precious sand
that make up the land which your ancestors once lived in.

I stare at the ruins that lay before me
A familiar face I stumble across
As I lift the grains of sand hoping its a person I know
Unidentified

I stand beneath the bridge hoping it will echo my freedom just like it did back home
I want to scream a thunder
but knowing its too late I'm pelted with stones
being told to go home
as I sit in font of the TV screen hoping I see a  familiar face before me
My country.

Hergeysa burco barebera ceerigaabo
Our cities names was never meant to be pronounced by you
The syllabols were never meant to pass your diseased lips
And the delicacy not meant to struggle through your rough throat
But they did anyway.
Every night I see the elan in her face
Whilst providing me with the decree of a fast spree from our relationship
The visions we incarcerate together
And the identical marks and scars we endeavor
With out any confession of our pleasure we seek forever
Our heart beat beats twice as fast
Forming a rhythmic percussion

simultaneously taking a breath of Africa
I lay beneath the golden sun as the rays shine through my eyes
Proudly defining the color of my skin
Showing that none other can be akin
As I am the uniqueness of this historical country

Mogadishu, bosaaso, Los anod, barberra
Our cities names were never meant to be pronounced by you
But when we look at our stars one last time
I realized that it has been colonized too


© S Y A

Bahala na ko,
bahala na ka.
Bahala na tang duha,
bahala na ug magkinaunsa ta.
Ang gugma'ng walay pulos.
Dili na gyud nato mapugos.

Magkita nalang ta sa mga panganod.
Maglantaw sa gugmang gi anod,
sa makusog nga hapak sa mga balod.
Hinaot atuang makaplagan,
ang kalinaw sa atuang huna-huna.
Pag amping sa kanunay, kay ako pud.

Maaaring nagsisinungaling ang mga makata.
Nalilimutan ko na ang tunog ng iyong tawa.
Pinipilit maalala ang iyong tinig sa tuwina.
Tulungan mo akong maalala.
Baka nga sinungaling ang makata.
Inuukit sa isip ang mga salitang binitawan.
Binabaybay sa tula, binubuo sa iyong wika.
Tulungan mo akong gunitain ka.
Baka nga isang krimen ang sumulat ng tula.
Kada letra ay lenggwaheng naglalakbay,
Kada pahina ay anod na di matatangay.
Tulungan mo akong lumutang.
Baka nga kriminal ang maging makata.
Nalulunod sa tinta ng pagkalumbay,
sa ilalim ng alon ng paghihintay.
Tulungan mo akong tumula.

(𝘢𝘧𝘵𝘦𝘳 𝘈𝘣𝘯𝘦𝘳 𝘋𝘰𝘳𝘮𝘪𝘦𝘯𝘥𝘰)

Kung sasabihin kong nahulog ang loob ko sa iyo, baka mas lumayo ka pa mula sa kinatatayuan ko. Patawad, pero nahulog ang loob ko sa iyo.

Kung aanurin man ako nang maraming-maraming beses, at kung totoo ngang may pwersa ang dagat Pasipiko, tatangayin ka na nito bukas palapit sa akin.

Mahal kita pero ilang kanta na ba ang napakinggan **** nagsabi noon, kaya ganito na lang: Kanina, naalala kita, kaya dinagdagan ko ng keso ang aking tsokolate.

Babalik ako ng Siargao na banayad ang dagat, walang alon. Inisip ko na baka ninakaw mo rin ang kuryente ng anod at sinilid sa maleta mo noong lumisan ka ng Enero.

Kung maglalakad akong duguan ang paa at pasa-pasa ang kamay patungo sa iyo, gagabayan ako ng alon ng iyong puso at dagitab ng iyong mga mata. Hayaan mo akong malunod kapag sa wakas ay nagtagpo muli tayo.