May mga tanong sa aking isipan na hanggang ngayo'y wala pa ding kasagutan.
May mga kasinungalingang hindi pa din natutuldukan.
May mga katotohanang masakit malaman.
Kaya mananatiling tahimik
Tikom ang bibig

Unti unting naiipon ang poot sa aking puso.
Na para bang hindi na ito marunong pang tumibok.
Na para bang nabalutan ng tinik
Dahil sa paulit ulit na pananakit.

Naguunahan ang mga luha ko sa pagpatak.
Nakisabay pa ang mga ulap
Kumulog at kumidlat
Mga mata ko'y pagod na muling dumilat

Pamilyar sa akin ang gabing ito
Marahil, nakagawian ko na
Ang umiyak gabi gabi
Magkulong, magmukmok
Hanggang sa abutan ako ng antok.

May mga gabing ayoko ng mag umaga
May mga umaga na gusto ko ng mag gabi
May mga araw na gusto kong umulan
Lahat nangyayari sa hindi ko inaasahan.

Ang sabi ng mga madla
Madaya ang tadhana
Iibig ka na sa maling tao pa.
Ngunit tadhana nga ba ang madaya
O tayong mga tao lang talaga?

Kay damot ng tadhana
Ang taong gusto mo'y hindi makuha
Bakit iyong iba wala namang ginagawa
Samantalang ako'y halos umiyak na ng isang baldeng luha
Hindi ka pa rin makuha

Hanggang ngayo'y hinahangaan ka pa rin sa malayo
Malabo mang mapansin mo
Hindi mo man pansin ang presensya ko
Narito lamang ako,
Ipagdarasal ang kapakanan mo.

Sana'y madali lang ipagsigawan
Ang aking nararamdaman
Ngunit alam kong tututol ang mundo
Ilalayo ka sa akin ng mga tao
Masasaktan lamang tayong pareho.

Ang daya daya ni tadhana
Ako ang unang nakahanap sa'yo
Ngunit mas pinili **** mapunta sa malayo
Nagkamali ako
Lahat ng aking mga paratang ay hindi totoo

Ikaw ang madaya
Inibig kita ngunit sinira mo ako
Nilisan mo ako at sumama ka sa malayo
Iniwan mo ang kalahati ng puso ko
Ang iba'y na sa iyo.

Kaya madaya ka!
Narito ako't balisa
Habang ika'y nagpapakasaya
Sa yakap ng iba.
Madaya ka!

Libo libong alaala
Ang naging sandigan ko
Upang ika'y bumalik at magmakaawa
Magmakaawa na bigyan pa kita
Bigyan ng pagkakataon na muli pang magsasama

Naghintay ako ng iyong pagparito
Ngunit malamig na hangin lamang
Ang sumalubong sa akin.
Hindi ka na maaaring bumalik pa!
Bakit pa ako umaasa?

Madaya ka!

Agaw eksena na naman
ang kulay kahel na langit
Dahan dahang pumikit
Mula puso at isipan ko,
Imahe mo ang nakaguhit.

Hindi pa ba sapat
Naging tapat
Ngunit hindi naging
dapat

Aking natitiyak
Ikaw ang hangarin ko
Pag-ibig ko
Ngunit sino ba ako sayo?

Madilim na
Wala pa din akong makita--
Mahanap
Ikaw lang talaga.
Matagal na panahon bago nabuhay muli ang pusong ito.
At ngayon papatayin mo

Hindi pa ba sapat
Naging tapat
Ngunit hindi naging dapat


Ikaw---

na inilayan ko nito
Maaari bang pagbuksan mo?
At nang iyong mapagtanto..
Na ikaw ang mahal ko

Ngunit..
Sino ba ako sayo?

Madaling araw na
Ngunit mulat pa ang mga mata
Hinihintay ang iyong mensahe
Kahit na malabong mangyari


Inaalala ang bawat kahapong nagdaan
Ang mga masasakit na salitang binitawan
Bakit sa puso ko'y nakaukit pa rin ang iyong pangalan?
Isa kang alaala na mahirap kalimutan.

Walang nagtatagal sa mundo
Sapagkat hamak lamang ang mga tao
Lahat ay dumaraan sa pagiging bata
Hanggang sa maging kulubot na ang mga mukha
Hinang hina na ang katawan at hindi na makapagsalita.
Sa edad na walumpu't dalawa,
Kinuha na ng Panginoon ang iyong lakas at kaluluwa.

Ang pagmamahal mo sa aming mga apo
Higit pa sa pagmamahal na naibigay namin sa iyo.
Walang makakatumbas sa mga sakripisyo mo
Dahil inuuna mo ang kapakanan ng iba.
Hindi ka nagsasawa na mahalin kaming iyong pamilya
Ikaw ay mabuting kapatid, asawa at ama
Hindi ka malilimutan ni Lola.

Hilam na ang mga mata sa pag-iyak
Habang nasisilayan kang nakahiga
Hindi na sa kama kundi sa kabaong na parihaba
Na nakapikit ang mga mata.
Kasabay ng pagpanaw ng iyong alagang pusa
Ang siya namang iyong pagkawala.

Mga larawan mo'y hindi itatapon
Bitbit pa rin ang alaala na iniwan ng kahapon.
Taon lamang ang lumilipas
Ngunit ang mga alaala mo'y hindi kumukupas
Sa iyo'y walang maipintas.
Kailangan pa ring tanggapin
Na nasa piling ka na ng Panginoon natin.

Dama ko na ang pagdampi ng sikat ni haring araw
At sa araw na ito kakalimutan na ang ikaw
Sa bintana'y 'di na muling dudungaw
Wala na ang pag-ibig na dating umaapaw.

Kung sa umaga'y suot suot ang maskara,
Sa gabi'y, naghahanap ng makakalinga.
Yakap yakap ang unan
Bagay na saksi sa lahat ng aking kasawian.

Tumatangis sa gabing maulan
Humihingi ng tulong mula sa kalawakan
Hanggang kailan matatapos ang aking pakikipaglaban?
Sa kalungkutang dala ng nakaraan.

Nakakatakot na ang mamuhay sa mundo ngayon.
Ang nasa isipan ay baka kinabukasan,
Hindi na makakabangon, walang kasiguraduhan.
Laganap na ang mga nakakamatay na sakit,
Mga sakit na walang lunas
At kaunti lang ang nakakaligtas.

Mayroon pa ring sakit sa lipunan
Na hanggang ngayo'y hindi pa rin naaagapan.
Ang hindi pagkakapantay-pantay, Kahirapan at kamang mangan.
Dulot nito'y pagbagsak ng ating Inang Bayan.


Lahat ay isinisisi sa gobyerno
Kanilang buhay na sila mismo ang nagplano.
Bakit ka gagawa ng isang bagay na sa huli ay iyong pagsisisihan?
Hindi dahilan ang kahirapan
Upang gumawa ng kasamaan.


Dahil sa salot na sakit,
Maraming nagtatanong kung "bakit"
Panay ang pag-aalala
Hindi na mapakali sa kanilang mga lungga.
Utos ng pamahalaan ay binabalewala.


Tahimik ang kalsada
Walang sasakyang pumaparada
Ang mga pamilihan ipinasara.
Ang mga tao'y nagsisiwelga
Dahil daw ito'y pang aabuso at hindi pagpapahalaga.


Halos wala nang makitang tao sa mga bahay-sambahan
Ani nila'y ayaw mahawaan.
Naniniwala pa rin ako sa kasabihang,
Kung ayaw, may dahilan
Kung gusto'y, maraming pwedeng paraan.


Tanong kaibigan,
Bakit mo iiwan ang pagsamba?
Bakit ka mangangamba?
Ang Panginoong Diyos ang pinakamakapangyarihan
Siya ang sagot sa lahat ng ating kabalisahan.

Ilang Huwebes at Linggo na ba ang nagdaan?
Ang aking mga bestida na nakalagay sa aparador ay laging pinagmamasdan.
Sa oras ng alas singko'y tumutunog na ang aking selpon
Magiinat at babangon.

Sinisikap kong laging makapunta sa kapilya
Doon sa tahanan Mo'y laging nadarama
Ang pag-ibig mo at pagyakap sa akin sa tuwina
Doon sa tahanan Mo'y naidudulog lahat ng aking nadaramang sakit at problema

Hindi na po kami makapaghintay Ama
Nais na po naming makabalik sa mahal **** Iglesia
Kung saan itinuturo sa amin ang iyong totoo at mahahalagang aral at salita
Ngunit alam kong darating ang araw, kami'y muling magsasama samang sa Iyo'y sasamba.

Nagkaroon man ng isang pandemya
Ngunit hindi nito napigil ang aking pananampalataya
Narito pa rin at masigla
Tunay na maawain at magpamahal Ka.

Kahit sa aming sambahayan ay iginagawad pa rin ang pagsamba
Sapagkat hangad naming Ika'y bigyan ng papuri at awitan ng kanta.
Ang laging panalangin ay 'wag sana kaming kalilimutan, o Mahal kong Ama
Kaming Iyong hinirang na sa Iyo'y lubos na nagtitiwala.

Nasasabik na ang puso't kaluluwa ko
Ang magpunta sa tahanan Mo
Sa madaling araw na pagsamba
Bumabangon ng maaga at mapapasabing,
"Oras na upang maghanda, hinihintay na ako ng Ama."

Tila totoo ang aking sapantaha
Pag-ibig mo'y nasa kaniya na
Dati'y nasa akin pa
Ngayo'y nanlilimos kahit tira tira.

Lokohin man ang sarili
Sabihin mang hindi na ikaw
Hindi mabibilang sa daliri
Ang patuloy na pag-alala sa iyo sa araw araw.

Tila totoo ang aking sapantaha
Sariwa pa sa aking mga ala ala
Noong tayo'y naguunahan sa pagbibisekleta
Tayo lang dalawa sapagkat tahimik ang kalsada.

Sumobra ako sa patakbo
Dahilan upang matumba ako
Inalalayan at nag-alala ka ng husto
Pagkatapos no'n ay sabay tayong humalakhak dahil sa katangahan ko

Araw-araw mo akong pinapaligaya
Sa mga mensahe **** nakakatawa
Hindi tayo nagsasawa sa isa't isa
Iyon ang aking sapantaha.

Ganoon tayo kasaya
Kahit isaw at kwek kwek lang ang meryenda
Hindi nasa meryenda ang aking kasiyahan
Nasa taong kasama ko na gusto kong maging kasintahan.

Ang sarap balik balikan
Mga panahong buo pa ang ating samahan
Kay bilis lamang magbago ang ihip ng hangin
Kasabay no'n ay wala ka na pala sa akin.

Tila totoo ang aking sapantaha
Hindi dapat ako masyadong nagtiwala
Sa katulad **** magaling magpatawa
Dahil isa lang pa lang biro ang lahat ng iyong ipinadama.

Pinili nating maging tahimik
Pinili nating huwag umimik
Kaya naman hindi natin napagbigyan ang isa't isa na magmahalan
Hindi natin nasabi ang ating nararamdaman.

Pareho tayong naging duwag
Laging may bumubulong ng salitang "huwag"
Kahit gustong sumabog ng puso at sabihing "ikaw ang gusto",
Nagpapigil tayo sa takot na "baka mawala ka sa akin ng husto".

Kung sana kahit konti ay naging matapang tayo
Naghintay kahit gaano man kalabo
Lumaban kahit ilang beses matalo
Hindi sana nasasaktan at nagsisising "sana'y naging tayo"