There is a change—and I am poor;
Your love hath been, nor long ago,
A fountain at my fond heart’s door,
Whose only business was to flow;
And flow it did; not taking heed
Of its own bounty, or my need.

What happy moments did I count!
Blest was I then all bliss above!
Now, for that consecrated fount
Of murmuring, sparkling, living love,
What have I? shall I dare to tell?
A comfortless and hidden well.

A well of love—it may be deep—
I trust it is,—and never dry:
What matter? if the waters sleep
In silence and obscurity.
—Such change, and at the very door
Of my fond heart, hath made me poor.

Daig ko pa yata ang mga supporting roles sa mga pelikula. Kayo ang bida, at ang ako itong sumusuporta sa inyo na walang katapusan. Walang katapusang pagbulagbulagan. Walang katapusang sakit ang nararamdaman ko. Palaging pinipilit ang sarili na hindi mahulog para sayo. Palaging pinipilit sa isipan na ikaw ay para sa kaniya at siya ay para sayo.

Ngunit kahit anong pilit kahit anong pigil sa damdaming ito, bakit nahulog parin? Bakit di ko mapasokpasok sa loob ko na hindi tayo. Na ako ay ang supporting role lamang. At kayo ang binda. Siya ang leading lady at ikaw ang leading man.

Mabuti pa nga sa mga pelikula, at least merong ka partner ang female supporting role. Pero ako? Ikaw lang ang nasa paningin. Ikaw lang ang gustong yakapin. Ikaw. Ang kaisaisang bagay na di ko kayang makuha. Isang bagay na di para sa akin.