Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Paano kaya?

Mahal ko ang pilipinas. Sobra.
Mahal ko ang bansang aking kinalakhan.
Mahal ko ang aking pinanggalingan. Kung saan ako nag aral, san tumira, saan nagsisimba. Kung saan naliligo, umiihi, tumatae, Mahal ko!

Pero paano ko kaya matatanggap ang nangyayari sa aking bansa?
Paano ko kaya tatanggapin ang mga basura sa daan.
Ang mga binebentang damit na sinuot muna nila.
Ang mga piniritong fish ball na kahapon pa ang mantika.

Paano kaya?

Sa jeep, na para na kayong sardinas na pinagkasya sa isang lata.
Sa lrt, natumaas man ang bayad. Dama mo parin ang mga pagong na kumikilos at mga amoy na gugustuhin mo na lang amuyin.
Sa paaralan, titiisin ang sira sirang mga silid aralan para sa pangarap na mahirap abutin.

Paano kaya?
Sa pilipiling lugar, na kapag nakakita ng umiilaw na iphone ay parang hokage na mabilis na mang aagaw.
Sa ilalim ng tulay, kapag napadaan kay makikita ang pamilyang walang makain na nakahiga sa kamang matigas at ngunit hindi mabigat dalhin kung saan saan.

Paano kaya?
Ang mga kalsadang pinipilit tapusin kahit mas una pang tinapos ang perang inilaan ng sang katauhan.

Paano kaya?
Ang mga taong halos mamatay sa pagod na tila butas ang bulsa at hindi malagyan ng laman.

Paano kaya?
Sinubukan kong alamin kung saan ito nagsimula. Kung sino ang gumawa? Kung kailan? Kung paano? Kung bakit nandito?
Hanggang napatunayan ko, na kahit ganito ang tinuturi kong bansa.
Alam kong katangi tangi parin ito.

Hindi man kami tulad ng iniisip nyong bansa.
Ang bansang ito ang pinaka mapagmahal ra lahat.

Kayang makipag kaibigan sa kahit sinong tao. Kayang umintindi ng kapwa. marunong makisama. Mapagbigay.

Higit sa lahat sa kabila ng mga nangyayari sa amin, kahit wala nang kakainin, kahit nag aaway na kayo, kahit madami ng problema atΒ Β kahit may taning na ang buhay.

MASAYA pa rin. Ang mga ngiti, galak, at tuwang ito ang hindi nila matutumbasan ng iba.
Eugene Oct 2015
Kailan mo itatama ang isang pagkakamali?
Kung ang pagkakamaling itatama ay ikinukubli?
Kung ang ikinukubling tao ay hindi katangi-tangi?
Kailan naging katangi-tangi ang isang pagkakamali?

Kailan?

Kailan mo sasabihing mali ang magmahal?
Kung ang minahal mo'y dala-dalawa't masaya?
Kung masaya ka sa piling niya, pa'no ang isa?
Kailan naging pagmamahal ang magmahal ng dalawa?

Kailan?

Kailan mo lilinisin ang mantsa sa iyong damit?
Kung ang damit mo'y gutay-gutay, punit-punit?
Kung pinunit nang iyong pag-ibig ang sakit?
Kailan nga ba naging matamis ang mapait?

Kailan?

Kailan mo babaguhin ang iyong nakasanayan?
Kung tuluyan ka nang iwan at tumira sa lansangan?
Kung lahat ng iyong minamahal ay kusa kang iwan?
Kailan mo itatama ang iyong pagkakamali?

Tanong ko sa iyo, kailan?
Sadyang puno ng kabalintunaan ang mundo. Sa isang lugar na tinaguriang tirahan ng mga patay, sinong mag-aakalang doon rin nakatira ang mga buhay? Nagsimula ang aking malungkot na karanasan nang matanggal sa trabaho ang aking ama at pinaalis kami sa aming bahay. Kaya't naisipan ng aking mga magulang na manuluyan sa kanyang kumare na naninirahan sa North Cemetery. Hindi naging madali ang manirahan sa sementeryo. Sa gabi, walang ilaw. Umaasa lamang kami sa mga poste ng ilaw sa parke. Walang malinis na tubig at kailangan pa naming mag-igib sa malayo. Hindi ko magawa ang mga gusto ko. Bukod sa iniisip kong wala kaming matinong bahay. Nariyan pa ang di maintindihang takot at pangamba lalo na't sagana sa kwentong katatakutan ang mga palabas at naririnig ko sa mga tao dito. Naku, saan pa kaya maaaring magkaroon ng multi mundo sa hantungan ng mga patay. Ngi!! Pero sa awa ng Diyos, wala pa akong nakikita. Sa sobrang kahirapan, naranasan namin na hindi kumain ng isang araw o mag-ulam ng asin. Pero malakas pa rin ang pananampalataya ko sa Diyos, sa huli, muling nagkatrabaho ang aking ama at ngayon, nakalipat na kami ng bahay sa labas ng sementeryo. Ngunit hinding-hindi ko malilimutan ang aking karanasan na tumira sa sementeryo. Ito ay alaalang nagsisilbing sandata ko sa kahirapan upang magsikap at maging ganap na pari. Ating pakatandaan saan man tayo ilagak ng Diyos, magulo man o katakot-takot, hinding-hindi niya tayo pababayaan.
Maria Leslie Aug 24
I haven't really heard
your voice
but with your words
you touched my heart
when you loved

I guess this is the love
that I've been looking for
for a long time

I'm thirsty for true love

I'm hungry for the lack of life

I'm looking for a support
for my tired body

you found the
sadness of my eyes

when I got to know
you completely
I'm a child and
you are my true father

in heaven you are always there
I always see you
and in your light
that is boundless

I want to live in your
love and affection

by your side
I want to hug you
and feel your love for me
but
on the other hand
I am embracing your love

with your holy spirit
You embraced my heart
that was afraid of the dark

with your secret voice
and metaphorical words
My eyes knelt
in praise of you

the secret the path
you have pointed
towards you
The witness is
the eternal love
of a father
who created everything

the true home is with you

the owner of lives
with you my life
will return to you
and rest with you

in your love
and in your hands
there is no more sadness and fear

that I encounter
in your love
the long
lack of my life
and in my roots
you are waiting

in healing
you are the owner of the space
in my heart and life
that I am waiting for
that is not in the world
and I cannot see in people
Even in the world

I love you father creator
In you I have seen
True love
You are true love

You are my true love

You have no equal
You are the highest of all
I want to be with you

In your presence
In your beside
The throne of my
Sorrow and joy
My pleasure is your
Eternal glory
And when you love

Your love is the greatest
By your word I live
By your blessing I came to life
By your love and voice
I breathe

Your feelings and plans
To our children and your creation

You are the true father to all with
The greatest love.


*****

"β„™π•šπ•Ÿπ•’π•œπ•’ π”»π•’π•œπ•šπ•π•’π•Ÿπ•˜ β„™π•’π•˜π•šπ•“π•šπ•˜"

Hindi ko pa totoong naririnig
ang boses mo
pero sa iyong mga salita
hinipo mo ang aking puso
sa pag mamahal mo

ito na yata Ang pag ibig
na matagal ko ng hinahanap

nauuhaw ako sa tunay na pag ibig

nagugutom ako sa kawalan ng buhay

naghahanap ng sandalan
ang napapagod kong katawan

nasumpungan mo ang
lungkot ng aking mga mata

nang makilala kita ng lubusan
akoy isang anak at
ikaw ay ang aking tunay na ama

sa langit palagi kang naroon
nasisilayan kita palagi
at sa iyong liwanag na walang hangganan

nais kong tumira sa iyong
pagmamahal at pag ibig

sa iyong tabi
gusto kitang mayakap at damhin ang iyong pagmamahal sa akin
ngunit
sa kabilang dako ko
nayayakap ang pagmamahal mo

sa iyong banal na espiritu
niyakap mo ang puso ko
na takot sa dilim

sa lihim **** boses
at matatalinghagang salita
lumuhod ang mga mata ko
sa pagpupuri sayo

ang lihim na daan tinuro mo
papunta sa iyo
Ang saksi ay
ang walang hanggang pag ibig
ng isang ama na may lalang ng lahat

ang tunay na bahay ay nasa iyong piling

ang may ari ng mga buhay
sayo ang buhay ko
ay uuwi sa piling mo
at magpahinga sa piling mo

sa iyong pagmamahal
at sa iyong mga kamay
ay wala ng lungkot at takot pa

na sumpungan ko
sa iyong pagmamahal
ang matagal ng
kulang sa buhay ko
at sa mga ugat ko
ikaw ay hinihintay

sa kagalingan
ikaw ang may ari na puwang
sa puso at buhay ko
na hinihintay ko
na wala sa mundo
at hindi ko makita sa mga tao
Maging sa mundo

Mahal kita amang lumikha
Sa iyo ko nakita
Ang tunay na pag ibig
Ikaw ang tunay na pag ibig

Ikaw ang tunay na pag ibig ko

Wala kang kapantay
Ikaw ang pinaka taas ng lahat
Gusto kitang makasama

Sa iyong piling
Sa iyong tabi
Ang luklukan ng aking
Hinagpis at kagalakan
Kasiyahan ko ang iyong
Walang hanggang kaluwalhatian
At pag mamahal

Pinakadakila ang pag ibig mo
Sa iyong salita ako nabubuhay
Sa iyong pagpapala ako nabuhay
Sa iyong pagibig at tinig
Ako humihinga

Ang iyong damdamin at mga plano
Sa aming mga anak at nilikha mo

Ikaw ang tunay na ama sa lahat na may
Pinaka dakilang pag ibig.
Written: 1.29.2025
β€œI dedicated this poem to God
this is poem for our Father God
the creator of heaven and earth.”

— The End —