Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
prāz Dec 2016
Heto,
At may aalis na naman sa ating dalawa
May maiiwan na namang mag-isa
Mag-isa na pagod at wala
wala sa isip, wala sa sarili
Sarili na dinala mo sa iyong pag-alis
sarili na dapat ipinagtira
Sana nagtira kahit papaano
pero naibigay na lahat sa'yo
Buong puso at tanga sapagkat buo
Sapagkat nagmahal
minahal ka- ng totoo.

Heto,
Buong-buo parin, ang hinanagpis
hindi ako
Totoong-totoo parin, ang realidad
Na kailan ma'y hindi
hindi ako ang pinili mo.

Heto,
Ngayon wala
walang-wala simula nung dinala mo
ang lahat na kung ano mang meron ako
meron ako na wala
Noong hiningi ko pabalik
sabi mo wala
wala na
Wala na meron
Dahil naubos mo na sa pagsalba sa sarili
Kinamkam
Sakim
Gago.

Heto,
Ito nalang ang natira
Isang pusong bumabawi, nagpapalakas
Bago
Na kung sakaling sa pagbalik mo
Iba
Hindi na kita kailangan para buohin ako.
At ikaw naman
Ang maghahanap sa mga piraso ng puso monh
ginamit ko para tahi-tahiin ang sarili kong winasak mo

Heto pa, oh
sayo na yan
sayo na lahat
Kahit anong yaman
kaluluwa mo'y dukha
Bagay sayo mga tira-tira.
© rekenerer
vol | wika ng mga luhang sinayang ko

[ due for revision ]
// a spoken poetry prospect .
Jo Organiza Oct 2019
Hugti ang pisi,
sa atong paghigugma,

ug lubagi ang tahi,
sa atong dughan,
arun atong madunggan,
ang tinuoray nga singgit sa atong dughan.
neEdlE anD A ThreAd GaTtA GeT YoU oUt oF my HEad

Balak- A Bisaya Poem.
Twitter: @JoRaika
Angela Mercado Jul 2020
Araw-araw bumabangon
sa sariling saliw;
ginigising ng gutom
na kumakahig sa bituka.
Minsa'y may buwan pa.
Minsa'y may araw na.
Palagian,
walang laman
ang platong hapag
sa sahig na simot
sa mumo.

Katamaran!

Katamaran
ang limang-minutong
pahinga
mula sa pag-araro ng lupang
'di pag-aari.
Katamaran
ang pag-inom
ng tubig
sa gitna ng pagkayod
sa araw na tirik.

Batugan kung tawagan -

palamunin

- mga litid na sakal,

makabagong alipin.

Mga matang idinilat
ng karahasan,
mga iyak na busal ng
kasadong bala -

Ngayon,
gigising.

Gigisingin hindi ng kalam sa tiyan.
Binalda ng pang-uumit -
bubulabugin
ng kapagalan
mula sa impyernong tahi
ng bukirin.

Gigising sa sariling saliw;
hindi sa gutom
na gumuguhit
sa bituka.

Gigising

Gigisingin

ng pakikibaka.
#JUNKTERRORBILL #BIGASHINDIBALA
Angela Mercado Apr 2017
Isa, dalawa, tatlo
Pagbilang kong sampu, nakatago na kayo
Apat, lima, anim,
Magmadali, papatak na ang dilim
Pito, walo,
sa rimarim na ito sa’yo’y walang sasambot
siyam, sampu
pipindot na sila sa gatilyo

Naaalala ko pa noong matiwasay pa ang lahat
tahimik bukod sa sipol ng hangin na rinig na rinig
walang ingay sa paligid
puti ang sahig – linis hanggang gilid

Naalala ko pa noon,
walang pangambang tahi
sa bawat isa sa t’wing pumapatak ang gabi
Madilim ang lansangan,
ngunit may liwanag ang daan
Di mag-aalalang umuwi,
‘di magugulumihanan

Naaalala ko pa
nung una silang pumindot sa gatilyo
Nayanig ang paligid,
nagulo ang tahimik
Tintado na ang sahig na dating puti
ng dugo mula sa bago nilang kitil.

Naalala ko pa noong nagpasabog sila ng bomba
Nabingi ang lahat sa ingay na likha,
mga tarantang mukha,
mga takbong halos ikadapa
mga matang labong labo na
ng mga luha

Naalala ko pa noong kinuha nila si itay
lupa raw namin ay ayaw niyang ibigay
pinuno ng latay,
inuwing akay-akay -
muntik na siyang mamatay

- walang kamalay-malay
na kami’y unti-unting pinapatay

ni walang panahong
makinig saming salaysay

May dugo

ang bigas
na iginagatong ninyo

May bakas ng dahas
ang pagkaing hapag sa kainan ninyo

Mga sigaw
na busal ng kasadong gatilyo

May namamatay na dito
makinig naman kayo!

Isa, dalawa, tatlo
Pagbilang kong sampu, nakatago na kayo
Apat, lima, anim,
Magmadali, papatak na ang dilim
Pito, walo,
pipindot na sila sa gatilyo
Siyam, sampu
Jame Jan 2018
“Tumakbo ka na”, sabi ng aking mga paa
habang ika’y unti-unting lumalaho sa dilim
at habang ika’y hinahabol ko palayo sa’kin
hinahabol ko ang pagasa; hinahabol ko ang aking hininga

“Huminga ka muna”, sabi ng aking baga
habang pumapatak ang mga malalamig na pawis
nagbabakasakaling maabutan ang dama ng iyong yakap
at makita ang makikintab **** mata

“Pagod na ‘ko”, sabi ng aking puso
“Hindi ka pa ba napapagod? Hindi mo ba naipapansin na malayo na siya sa iyo?”,
dugtong ng puso at labis pigilan ang ikot ng mundo

Patuloy ang lakbay at pilit ‘kong umabot sa piling mo
ngunit kahit gaano kabilis ‘kong palakarin ang mga paa,
ngunit kahit gaano man karaming ikot na ang naidaan ko at ilang patak ng pawis na ang tumulo,
pilit pa ring binabaliktad ng mundo ang daan palayo sa iyo

At kung patuloy akong inililigaw ng buwan patungo sa liwanag
at kung patuloy akong inililigaw ng liwanag patungo sa kadiliman
palayo sa gulo,
bakit nagkaron ng dulo?

At kung tinuturuan pa lang ako ng puso nang umibig ng tama,
bakit ngayon pa?
bakit ngayon pa kung kalian pagod na ang tadhana?
kailan ba sisikat ang araw at sa huli ng storya, tayo ang masaya?

Marami na ang nawala,
mga sugat na ‘di tuluyang naghilom
at mga tahi na nasira,
mga damdamin na pinaraya
at mga ngiting pinalaya

Aakitin rin tayo ng ligaya
darating rin ang panahon na tayo ang maligaya
ng wala sa piling
at sa puso
ng isa’t-isa

Pasensya ka na aking mahal
ngunit hindi ko maitahan ang lumuluhang puso na napilitang pakawalan ang nakaraan –
ang oras ang nakaharang
– Pasensya ka na, hindi kita naabutan
Meynard Ilagan Apr 2017
Ang puso ng nakaraan ay unti-unting nasusugatan
Di mo napapansin ang tahi ay unti-unting nabubuksan
Sa paglipas ng araw ang hapdi ay lalong tumitindi
Parang apoy ang init sa katawan ay dumadampi

Nasasanay na sa ganitong sistema
Wala ng usapan magpanggap na lang di nagkakitaan
Sanayin ang sarili sa pagkawala ng isa
Ang luha ay pigilan balewala lang kung dumungaw

Sa iba ibaling, paningin at isipan
Humanap ng kakampi sa ibang tao kung maaari
Sandamakmak na galit subuking maiwaglit
Ang tropeo nito sa dulo ng laro makikita.
-meynard
Aryan Sam Mar 2018
Jad bi koi chude wali langdi kol di
Me tenu labda ude wich
Sochda shyad kite tera face dikh jawe
Bada tadap reha ha tenu dekhan lai
Photo nai dekhni
Samne ake dekhna
Ena jyada tadap reha ki puch na
Par tenu ta *** koi fark ni penda
Tahi keh kr ***
Ki u will regret for life
Kiwe a jawa samne eh gal sunke
Tahirih Manoo May 2017
His passion is-
as deep as my love for him.
His mind magnificent!
-my mind unknown.
His patience as of a lamb's,
-my playfulness mistaken.


6:26pm/ 6:31 thursday, may 25th.

Games :p just for fun.

I tease you Tahi, I tease you.
#silly

— The End —